Bipolaire stoornis komt voor in mijn familie, maar dat wist ik niet toen ik mijn eerste manische episode had.
Ik was een hardwerkende, zelfstandige schrijver en fotograaf. Een levenslange nachtbraker, ik was geen onbekende in de late nachten. Soms bleef ik de hele nacht op, gefocust op een schrijfopdracht. Andere keren bleef ik tot 3 uur 's nachts buiten om concerten te fotograferen en vervolgens onbewerkte foto's te verwerken tot de zon opkwam, zodat ze die middag konden worden gepubliceerd. Ik leefde op mijn eigen voorwaarden en had de tijd van mijn leven.
Dus toen die eerste manische episode plotseling en zonder waarschuwing opkwam, duurde het een paar dagen om te beseffen dat er iets mis was.
Ik kreeg in 2012 de diagnose bipolaire stoornis en ben sindsdien streng behandeld om de aandoening te behandelen. Mijn dagelijks leven is normaal en goed beheerd. Ik zorg voor mezelf en neem mijn medicijnen zonder mankeren. Als je het niet wist, zou je niet weten dat ik met bipolair leef.
Maar ondanks mijn inspanningen heb ik weer manie ervaren. Als u niet veel weet over de implicaties van een bipolaire stoornis, is het belangrijk dat u weet dat manie niet is wat het lijkt. Het is geen 'super high' of 'extreem gelukkig' zijn. Manie is overweldigend, angstaanjagend en vermoeiend. Hier is hoe een dag in het leven van een bipolaire manische episode voelt.
7 uur
Het alarm gaat af. Ik heb gisteravond niet geslapen.
Ik werd nooit moe - mijn gedachten waren aan het racen. Idee na idee stroomde door mijn hoofd, het ene na het andere na het volgende. Artikelen die ik zou moeten schrijven. Foto's die ik moet maken. En songteksten. Zoveel songteksten, allemaal met een nieuwe betekenis.
Ik ben zo bang. De Brainwave Tuner Sleep Induction-app op mijn telefoon helpt me meestal om in slaap te vallen en in slaap te blijven, maar het hielp gisteravond niet. Ik slikte in de loop van de nacht twee doses slaappillen, maar mijn lichaam overstemde hun effect. Ben ik weer manisch?
Ik weet dat ik geen enkele dosis heb gemist.
Is mijn dosis te laag?
07:15 uur
Ik ga rechtop zitten. Met mijn linkerhand pak ik de bruine fles met kleine witte pillen op mijn bed en houd mijn rode fles met mijn rechter vast. Ik verwijder één pil en slik mijn dagelijkse dosis hypothyreoïdmedicatie in, die op een lege maag moet worden ingenomen. Veel mensen met een bipolaire stoornis hebben ook een schildklieraandoening of een andere dubbele diagnose.
8 uur 's ochtends
Ik wil niet eten. Ik heb geen honger. Maar mijn medicatie voor een bipolaire stoornis moet met voedsel worden ingenomen en goede voeding is van cruciaal belang, dus ik maak een vegetarische omelet, spoel een kopje verse bessen af en ga aan tafel zitten met de pillendoos van vandaag.
Alles smaakt vreselijk. Ik kan net zo goed karton kauwen. Na het verslikken van de maaltijd, neem ik mijn eerste van twee dagelijkse medicijnen voor een bipolaire stoornis samen met de helft van mijn dagelijkse dosis visolie. Ik was alles af met water en cafeïnevrije koffie. Ik moest jaren geleden cafeïne opgeven omdat bipolair en cafeïne het niet goed samen doen.
9 uur
Ik ga achter mijn bureau zitten. Ik schrijf en schrijf, hypergericht op mijn laatste project. De ideeën zijn er genoeg, maar volgende week lees ik het terug en haat ik elk woord, dat weet ik zeker.
12 uur
Het is lunchtijd. Ik heb nog steeds geen honger. Ik verlang naar de koolhydraten van spaghetti, maar ik bewaar dit soort eten niet in huis. Ik dwing groentesoep en een salade door mijn keel omdat ik weet dat ik moet eten.
Eten is een hele klus. Het smaakt naar niets. Ik slik de helft van mijn dagelijkse dosis multivitamine, een biotinecapsule voor mijn dunner wordend haar en vitamine E in omdat mijn laatste bloedtest een licht tekort vertoonde. Meer pillen.
12:30 uur
OK, het is weer aan het werk. Ik schakel over en begin met het bewerken van foto's van mijn laatste fotoshoot. Tientallen ideeën schieten door mijn hoofd. Ik moet wijzigingen aanbrengen aan mijn website. Ik heb een intense behoefte om ze nu allemaal te doen.
18:00 uur
Mijn man komt thuis van zijn werk. Ik ben nog aan het werken. Hij komt binnen om te chatten en ik word van streek door de onderbreking. Hij vraagt of ik heb geslapen. Mijn man weet dat ik de hele nacht aan het woelen en draaien was, en het maakte hem bang.
Hij maakt avondeten: kip en wilde rijst met groenten. Op een normale dag zou dit heerlijk zijn. Tegenwoordig wordt het droog, smaakloos stof in mijn mond. Ik neem de tweede van twee dagelijkse doses medicatie voor bipolaire stoornis, visolie en multivitamine.
Tijdens het eten merkt hij hoe snel ik praat, hoe snel mijn geest werkt.
Hij weet wat hij moet doen. Hij pakt mijn koffers en praat me in de auto zodat hij me naar de eerste hulp kan brengen. Ik ben doodsbang en wil niet gaan. Ik ben paranoïde, ervan overtuigd dat we onderweg een ongeluk krijgen.
De psychiatrische afdeling ligt aan de overkant van de stad. Een paar jaar geleden is hun eerstehulpafdeling gesloten vanwege bezuinigingen. Dus nu moeten we door de ER bij het stadsziekenhuis.
Ik zing luid achter mijn gordijn. De verpleegster probeert mijn vitaliteit te pakken, maar ik ben te bang om haar toe te laten. Ze bellen de psychiatrische afdeling, zorgen voor een bed en regelen dat de ambulance me daarheen brengt.
22.00 uur
Het was een lange dag. Ik ben eindelijk op de psychiatrische afdeling. Dokters en verpleegsters in het wit lopen overal om me heen rond. De lichten zijn zo fel. Deuren openen en sluiten constant, openen en sluiten. Ze geven me een snack: crackers met pindakaas. Droogere, smaakloze gerechten. Ze verhogen mijn dosis medicatie voor een bipolaire stoornis en sturen me naar bed. Kan ik überhaupt slapen?
23:30 uur
Ik heb vannacht niet geslapen, maar ik ben nog steeds klaarwakker.
Ik benader de verpleegsterspost en vraag om een slaappil.
01.30 uur
Sinds ik in bed ben gekropen, komt de nachtzuster elke 20 minuten langs. Als ik überhaupt heb geslapen, is het maar voor een paar minuten. Als ik voor 02.00 uur geen nieuwe slaappil krijg, krijg ik er later geen van meer, dus ga ik naar de verpleegsterspost.
6.30 uur in de ochtend
De verpleegster komt binnen om mijn vitale functies te nemen en geeft me mijn ochtenddosis hypothyreoïdmedicatie.
Sliep ik? Had ik helemaal geslapen?
Binnenkort bellen ze ons om te ontbijten. Ze serveren een flauw ontbijtsandwich dat minstens twee uur van tevoren is gekookt. Ik ga naar groepstherapie, waar we kunst kunnen maken. Het is bekend dat het mensen helpt met hun mentale gezondheid. Anders dan dat, is er niets anders te doen dan tv kijken. Het is zo saai.
Ergens naar uitkijken
Bipolaire manie kan eng zijn om te ervaren. Maar het goede nieuws is dat een bipolaire stoornis te behandelen is. Sinds ik mijn diagnose heb gekregen, heb ik de juiste medicatie en de juiste dosering gevonden, zodat het dagelijks leven volkomen normaal is.
Ik heb in vijf jaar geen van deze afleveringen meer gehad. Ik ga vroeg naar bed en let goed op mijn slaappatroon. Ik plan gezonde maaltijden voor de week en mis nooit een dosis medicatie.
Bipolaire stoornis is een vrij veel voorkomende aandoening, dus als u of een geliefde met een psychische aandoening leeft, troost u dan dat u niet alleen bent. Bipolaire stoornis kan mensen van alle rangen en standen treffen.
Het klopt dat episodes van manie of depressie kunnen terugkeren na jaren van remissie, en mogelijk moet de medicatie worden aangepast in een arts of ziekenhuis. Maar met de juiste behandeling en een positieve kijk is het mogelijk om een evenwichtig, productief leven te leiden. Ik doe het. Ik weet dat jij dat ook kunt.
Mara Robinson is een freelance marketingcommunicatiespecialist met meer dan 15 jaar ervaring. Ze heeft vele vormen van communicatie gecreëerd voor een breed scala aan klanten, waaronder feature-artikelen, productbeschrijvingen, advertentieteksten, verkoopmateriaal, verpakkingen, perskits, nieuwsbrieven en meer. Ze is ook een fervent fotograaf en muziekliefhebber die regelmatig te vinden is bij het fotograferen van rockconcerten op MaraRobinson.com.
