Wat is hyperchloremie?
Hyperchloremie is een verstoorde elektrolytenbalans die optreedt wanneer er te veel chloride in het bloed zit.
Chloride is een belangrijke elektrolyt die verantwoordelijk is voor het handhaven van de zuur-base (pH) -balans in uw lichaam, het reguleren van vloeistoffen en het doorgeven van zenuwimpulsen. Het normale bereik voor chloride bij volwassenen ligt grofweg tussen 98 en 107 milli-equivalent chloride per liter bloed (mEq / L).
Uw nieren spelen een belangrijke rol bij de regulering van chloride in uw lichaam, dus een verstoorde balans in deze elektrolyt kan verband houden met een probleem met deze organen. Het kan ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen, zoals diabetes of ernstige uitdroging, die van invloed kunnen zijn op het vermogen van uw nieren om de chloorbalans in stand te houden.
Wat zijn de symptomen van hyperchloremie?
De symptomen die op hyperchloremie kunnen duiden, zijn meestal symptomen die verband houden met de onderliggende oorzaak van het hoge chlorideniveau. Vaak is dit acidose, waarbij het bloed te zuur is. Deze symptomen kunnen zijn:
- vermoeidheid
- spier zwakte
- overmatige dorst
- droge slijmvliezen
- hoge bloeddruk
Sommige mensen ervaren mogelijk geen merkbare symptomen van hyperchloremie. De aandoening wordt soms pas opgemerkt na een routinebloedonderzoek.
Wat veroorzaakt hyperchloremie?
Net als natrium, kalium en andere elektrolyten, wordt de chloorconcentratie in uw lichaam zorgvuldig gereguleerd door uw nieren.
De nieren zijn twee boonvormige organen die zich net onder uw ribbenkast aan beide zijden van uw wervelkolom bevinden. Ze zijn verantwoordelijk voor het filteren van uw bloed en het stabiel houden van de samenstelling, waardoor uw lichaam goed kan functioneren.
Hyperchloremie treedt op wanneer het chloorgehalte in het bloed te hoog wordt. Er zijn verschillende manieren waarop hyperchloremie kan optreden. Deze omvatten:
- inname van te veel zoutoplossing in het ziekenhuis, zoals tijdens een operatie
- ernstige diarree
- chronische of acute nierziekte
- inname van zout water
- extreem hoge inname van zout in de voeding
- bromidevergiftiging door bromide bevattende geneesmiddelen
- nier- of metabole acidose, wat gebeurt wanneer de nieren het zuur niet goed uit het lichaam verwijderen of het lichaam een teveel aan zuur maakt
- respiratoire alkalose, een aandoening die optreedt wanneer de hoeveelheid kooldioxide in uw bloed te laag is (zoals wanneer een persoon hyperventileert)
- langdurig gebruik van geneesmiddelen die koolzuuranhydraseremmers worden genoemd en die worden gebruikt voor de behandeling van glaucoom en andere aandoeningen
Wat is hyperchloremische acidose?
Hyperchloremische acidose, of hyperchloremische metabole acidose, treedt op wanneer een verlies van bicarbonaat (alkali) de pH-balans in uw bloed doet dalen om te zuur te worden (metabole acidose). Als reactie daarop houdt je lichaam chloride vast, wat hyperchloremie veroorzaakt. Bij hyperchloremische acidose verliest uw lichaam te veel base of houdt het te veel zuur vast.
Een basis genaamd natriumbicarbonaat helpt om uw bloed op een neutrale pH te houden. Een verlies van natriumbicarbonaat kan worden veroorzaakt door:
- ernstige diarree
- chronisch laxeermiddel
- proximale niertubulaire acidose, dat is het falen van de nieren om bicarbonaat uit de urine op te nemen
- langdurig gebruik van koolzuuranhydraseremmers voor de behandeling van glaucoom, zoals acetazolamide
- nierschade
De mogelijke oorzaken van te veel zuur dat in uw bloed wordt gebracht, zijn onder meer:
- accidentele inname van ammoniumchloride, zoutzuur of andere verzurende zouten (soms te vinden in oplossingen voor intraveneuze voeding)
- bepaalde soorten renale tubulaire acidosen
- inname van te veel zoutoplossing in het ziekenhuis
Hoe wordt hyperchloremie gediagnosticeerd?
Hyperchloremie wordt meestal gediagnosticeerd door een test die bekend staat als een chloride-bloedtest. Deze test maakt meestal deel uit van een groter metabool panel dat een arts kan bestellen.
Een metabool panel meet het niveau van verschillende elektrolyten in uw bloed, waaronder:
- kooldioxide of bicarbonaat
- chloride
- kalium
- natrium
Normale niveaus van chloride voor volwassenen liggen in het bereik van 98–107 mEq / L. Als uw test een chloorniveau hoger dan 107 mEq / L laat zien, heeft u hyperchloremie.
In dit geval kan uw arts ook uw urine testen op chloride en bloedsuikerspiegels om te zien of u diabetes heeft. Een eenvoudige urineanalyse kan helpen bij het opsporen van problemen met uw nieren. Uw arts zal de pH controleren om te zien of u zuren en basen op de juiste manier verwijdert.
Hoe wordt hyperchloremie behandeld?
De exacte behandeling van hyperchloremie hangt af van de oorzaak:
- Voor uitdroging omvat de behandeling hydratatie.
- Als u te veel zoutoplossing heeft gekregen, wordt de toevoer van zoutoplossing stopgezet totdat u herstelt.
- Als uw medicijnen het probleem veroorzaken, kan uw arts de medicatie wijzigen of stoppen.
- Voor een nierprobleem wordt u waarschijnlijk doorverwezen naar een nefroloog, een arts die gespecialiseerd is in niergezondheid. Mogelijk moet u dialyse ondergaan om uw bloed te filteren in plaats van uw nieren als uw toestand ernstig is.
- Hyperchloremische metabole acidose kan worden behandeld met een base die natriumbicarbonaat wordt genoemd.
Houd jezelf goed gehydrateerd als je hyperchloremie hebt. Vermijd cafeïne en alcohol, omdat deze uitdroging kunnen verergeren.
Wat zijn de complicaties van hyperchloremie?
Een teveel aan chloride in uw lichaam kan zeer gevaarlijk zijn vanwege het verband met hoger dan normaal zuur in het bloed. Als het niet snel wordt behandeld, kan dit leiden tot:
- nierstenen
- belemmerd vermogen om te herstellen als u nierletsel heeft
- nierfalen
- hart problemen
- spierproblemen
- botproblemen
- coma
- dood
Wat zijn de vooruitzichten?
De vooruitzichten hangen af van de oorzaak van de hyperchloremie en hoe snel deze wordt behandeld. Mensen die geen nierproblemen hebben, moeten gemakkelijk kunnen herstellen van hyperchloremie veroorzaakt door te veel zoutoplossing.
Voor mensen met hyperchloremie die voortkomt uit een andere ziekte, zijn de vooruitzichten meestal gerelateerd aan die van hun specifieke ziekte.
