Testen op bipolaire stoornis
Mensen met een bipolaire stoornis ondergaan intense emotionele veranderingen die heel anders zijn dan hun gebruikelijke stemming en gedrag. Deze veranderingen beïnvloeden hun leven van dag tot dag.
Testen op een bipolaire stoornis is niet zo eenvoudig als het doen van een meerkeuzetest of het sturen van bloed naar het laboratorium. Hoewel een bipolaire stoornis duidelijke symptomen vertoont, is er geen enkele test om de aandoening te bevestigen. Vaak wordt een combinatie van methoden gebruikt om een diagnose te stellen.
Wat te doen voor de diagnose
Vóór uw diagnose kunt u snel veranderende stemmingen en verwarrende emoties ervaren. Het kan moeilijk zijn om precies te beschrijven hoe u zich voelt, maar u weet misschien dat er iets niet klopt.
Vlagen van verdriet en hopeloosheid kunnen intens worden. Het kan zijn alsof je het ene moment in wanhoop verdrinkt, en dan ben je later optimistisch en vol energie.
Lage emotionele periodes zijn niet ongebruikelijk van tijd tot tijd. Veel mensen hebben te maken met deze periodes vanwege dagelijkse stress. Emotionele pieken en dalen in verband met een bipolaire stoornis kunnen echter extremer zijn. Je merkt misschien een verandering in je gedrag, maar je bent niet bij machte om jezelf te helpen. Vrienden en familie kunnen ook veranderingen opmerken. Als u manische symptomen ervaart, ziet u mogelijk niet de noodzaak om hulp van een arts te krijgen. Je voelt je misschien geweldig en begrijpt de zorgen van de mensen om je heen pas als je stemming weer verandert.
Negeer niet hoe je je voelt. Ga naar een arts als extreme stemmingen het dagelijks leven verstoren of als u zich suïcidaal voelt.
Andere voorwaarden uitsluiten
Als u extreme veranderingen in uw humeur ervaart die uw dagelijkse routine verstoren, moet u uw arts raadplegen. Er zijn geen specifieke bloedtesten of hersenscans om een bipolaire stoornis te diagnosticeren. Toch kan uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en laboratoriumtests bestellen, waaronder een schildklierfunctietest en urineanalyses. Deze tests kunnen helpen bepalen of andere aandoeningen of factoren uw symptomen kunnen veroorzaken.
Een schildklierfunctietest is een bloedtest die meet hoe goed uw schildklier functioneert. De schildklier produceert en scheidt hormonen af die helpen bij het reguleren van veel lichaamsfuncties. Als uw lichaam niet genoeg van het schildklierhormoon, bekend als hypothyreoïdie, ontvangt, werken uw hersenen mogelijk niet goed. Als gevolg hiervan kunt u problemen hebben met depressieve symptomen of een stemmingsstoornis ontwikkelen.
Soms veroorzaken bepaalde problemen met de schildklier symptomen die vergelijkbaar zijn met die van een bipolaire stoornis. Symptomen kunnen ook een bijwerking zijn van medicijnen. Nadat andere mogelijke oorzaken zijn uitgesloten, zal uw arts u waarschijnlijk doorverwijzen naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg.
Evaluatie van de geestelijke gezondheid
Een psychiater of psycholoog stelt u vragen om uw algehele geestelijke gezondheid te beoordelen. Testen op een bipolaire stoornis omvat vragen over symptomen: hoe lang ze zijn opgetreden en hoe ze uw leven kunnen verstoren. De specialist zal u ook vragen stellen over bepaalde risicofactoren voor een bipolaire stoornis. Dit omvat vragen over de medische geschiedenis van de familie en elke geschiedenis van drugsmisbruik.
Bipolaire stoornis is een psychische aandoening die bekend staat om zijn periodes van zowel manie als depressie. De diagnose bipolaire stoornis vereist minstens één depressieve en één manische of hypomanische episode. Uw specialist in de geestelijke gezondheidszorg zal tijdens en na deze episodes vragen stellen over uw gedachten en gevoelens. Ze willen weten of je de controle voelt tijdens de manie en hoe lang de afleveringen duren. Ze kunnen uw toestemming vragen om vrienden en familie te vragen naar uw gedrag. Bij elke diagnose wordt rekening gehouden met andere aspecten van uw medische geschiedenis en de medicijnen die u heeft ingenomen.
Om precies te zijn met een diagnose, gebruiken artsen de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM). De DSM geeft een technische en gedetailleerde beschrijving van een bipolaire stoornis. Hier is een overzicht van enkele van de termen en symptomen die worden gebruikt om de aandoening te diagnosticeren.
Manie
De DSM definieert manie als een 'afzonderlijke periode van abnormaal en aanhoudend verhoogde, uitgebreide of prikkelbare stemming'. De aflevering moet minimaal een week duren. De stemming moet minstens drie van de volgende symptomen hebben:
- veel zelfvertrouwen
- weinig behoefte aan slaap
- verhoogde spraaksnelheid (snel praten)
- vlucht van ideeën
- snel afgeleid worden
- een verhoogde interesse in doelen of activiteiten
- psychomotorische agitatie (pacing, handwringing, etc.)
- meer uitoefening van activiteiten met een hoog risico op gevaar
Depressie
De DSM stelt dat een depressieve episode minimaal vier van de volgende symptomen moet hebben. Ze moeten nieuw of plotseling erger zijn en moeten minimaal twee weken duren:
- veranderingen in eetlust of gewicht, slaap of psychomotorische activiteit
- verminderde energie
- gevoelens van waardeloosheid of schuld
- moeite met denken, concentreren of beslissingen nemen
- gedachten over de dood of zelfmoordplannen of pogingen
Zelfmoordpreventie
Als u denkt dat iemand onmiddellijk het risico loopt zichzelf te verwonden of een andere persoon pijn te doen:
- Bel 911 of uw lokale noodnummer.
- Blijf bij de persoon totdat er hulp komt.
- Verwijder alle wapens, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
- Luister, maar oordeel, argumenteer, bedreig of schreeuw niet.
Als u denkt dat iemand zelfmoord overweegt, of u bent dat, dan kunt u hulp krijgen van een hotline voor crisis- of zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
Bipolaire I-stoornis
Bipolaire I-stoornis omvat een of meer manische episodes of gemengde (manische en depressieve) episodes en kan een depressieve episode omvatten. De afleveringen zijn niet te wijten aan een medische aandoening of middelengebruik.
Bipolaire II-stoornis
Bipolaire II-stoornis heeft één of meer ernstige depressieve episodes met ten minste één hypomanische episode. Hypomanie is een mindere vorm van manie. Er zijn geen manische episodes, maar het individu kan een gemengde episode ervaren.
Bipolaire II verstoort uw vermogen om te functioneren niet zoveel als een bipolaire I-stoornis. De symptomen moeten nog steeds veel leed of problemen veroorzaken op het werk, op school of in relaties. Het komt vaak voor dat mensen met een bipolaire II-stoornis hun hypomane episodes niet herinneren.
Cyclothymia
Cyclothymie wordt gekenmerkt door het veranderen van depressie op laag niveau samen met periodes van hypomanie. De symptomen moeten minimaal twee jaar aanwezig zijn bij volwassenen of één jaar bij kinderen voordat een diagnose kan worden gesteld. Volwassenen hebben symptoomvrije periodes die niet langer dan twee maanden duren. Kinderen en tieners hebben symptoomvrije periodes die slechts ongeveer een maand duren.
Rapid-cycling bipolaire stoornis
Deze categorie is een ernstige vorm van bipolaire stoornis. Het komt voor wanneer een persoon binnen een jaar ten minste vier episodes van ernstige depressie, manie, hypomanie of gemengde toestanden heeft. Snel fietsen treft meer vrouwen dan mannen.
Niet anders gespecificeerd (NOS)
Deze categorie is voor symptomen van een bipolaire stoornis die niet duidelijk in andere typen passen. NOS wordt gediagnosticeerd wanneer er meerdere symptomen van een bipolaire stoornis aanwezig zijn, maar niet genoeg om aan het label te voldoen voor een van de andere subtypes. Deze categorie kan ook snelle stemmingswisselingen bevatten die niet lang genoeg duren om echte manische of depressieve episodes te zijn. Bipolaire stoornis NOS omvat meerdere hypomanische episodes zonder een depressieve episode.
Diagnose van bipolaire stoornis bij kinderen
Bipolaire stoornis is niet alleen een probleem voor volwassenen, het kan ook bij kinderen voorkomen. Het diagnosticeren van een bipolaire stoornis bij kinderen kan moeilijk zijn omdat de symptomen van deze stoornis soms die van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) nabootsen.
Als uw kind wordt behandeld voor ADHD en de symptomen zijn niet verbeterd, overleg dan met uw arts over de mogelijkheid van een bipolaire stoornis. Symptomen van een bipolaire stoornis bij kinderen kunnen zijn:
- impulsiviteit
- prikkelbaarheid
- agressie (manie)
- hyperactiviteit
- emotionele uitbarstingen
- periodes van verdriet
De criteria voor het diagnosticeren van een bipolaire stoornis bij kinderen zijn vergelijkbaar met het diagnosticeren van de aandoening bij volwassenen. Er is geen specifieke diagnostische test, dus uw arts kan een reeks vragen stellen over de stemming, het slaappatroon en het gedrag van uw kind.
Hoe vaak heeft uw kind bijvoorbeeld emotionele uitbarstingen? Hoeveel uur slaapt uw kind per dag? Hoe vaak heeft uw kind periodes van agressie en prikkelbaarheid? Als het gedrag en de houding van uw kind episodisch zijn, kan uw arts een diagnose van een bipolaire stoornis stellen.
De arts kan ook vragen naar uw familiegeschiedenis van depressie of bipolaire stoornis, en de schildklierfunctie van uw kind controleren om een traag werkende schildklier uit te sluiten.
Verkeerde diagnose
Een bipolaire stoornis wordt meestal verkeerd gediagnosticeerd in een vroeg stadium, vaak tijdens de tienerjaren. Wanneer het als iets anders wordt gediagnosticeerd, kunnen de symptomen van een bipolaire stoornis erger worden. Dit gebeurt meestal omdat de verkeerde behandeling wordt gegeven.
Andere factoren van een verkeerde diagnose zijn inconsistentie in de tijdlijn van episodes en gedrag. De meeste mensen zoeken geen behandeling totdat ze een depressieve episode ervaren.
Volgens een in de psychiatrie gepubliceerde studie uit 2006 wordt bij ongeveer 69 procent van alle gevallen een verkeerde diagnose gesteld. Een derde daarvan is 10 jaar of langer niet correct gediagnosticeerd.
De aandoening deelt veel van de symptomen die verband houden met andere psychische stoornissen. Een bipolaire stoornis wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als unipolaire (ernstige) depressie, angst, OCS, ADHD, een eetstoornis of een persoonlijkheidsstoornis. Sommige dingen die artsen kunnen helpen om het goed te doen, zijn een sterke kennis van de familiegeschiedenis, snel terugkerende episodes van depressie en een vragenlijst over stemmingsstoornissen.
Neem contact op met uw arts als u denkt dat u symptomen van een bipolaire stoornis of een andere psychische aandoening ervaart.
