Overactieve Blaas Bij Kinderen: Oorzaken, Diagnose En Behandeling

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Overactieve blaas

Overactieve blaas (OAB), een specifiek type urine-incontinentie, is een veel voorkomende aandoening bij kinderen die wordt gedefinieerd door een plotselinge en oncontroleerbare drang om te plassen. Het kan overdag tot ongevallen leiden. Een ouder kan een kind ook vragen of ze naar de wc moeten. Ook al zegt het kind nee, ze zullen dringend minuten later moeten gaan. OAB is niet hetzelfde als bedplassen of nachtelijke enuresis. Bedplassen komt vaker voor, vooral bij jonge kinderen.

Symptomen van OAB kunnen de dagelijkse routines van een kind verstoren. Het is belangrijk om met geduld en begrip te reageren op ongevallen overdag. Deze incidenten kunnen vaak van invloed zijn op de sociale en emotionele ontwikkeling van een kind. Andere fysieke complicaties van een OAB bij kinderen zijn:

moeilijkheid om de blaas volledig te legen
een verhoogd risico op nierschade
een verhoogd risico op urineweginfecties

Praat met uw arts als u vermoedt dat uw kind een OAB heeft. In de meeste gevallen verdwijnt een OAB met de tijd. Zo niet, dan zijn er behandelingen en thuismaatregelen beschikbaar om uw kind te helpen deze aandoening te overwinnen of te behandelen.

Op welke leeftijd moeten kinderen hun blaas kunnen beheersen?

Bevochtiging bij kinderen onder de 3 jaar is heel gebruikelijk. De meeste kinderen zullen hun blaas kunnen beheersen nadat ze 3 jaar zijn geworden, maar deze leeftijd kan nog steeds variëren. Een OAB wordt vaak pas gediagnosticeerd als een kind 5 of 6 jaar oud is. Op de leeftijd van 5 jaar kan meer dan 90 procent van de kinderen overdag hun urine controleren. Het kan zijn dat uw arts pas 's nachts urine-incontinentie diagnosticeert als uw kind 7 jaar oud is.

Bedplassen treft 30 procent van de 4-jarigen. Dit percentage daalt elk jaar naarmate kinderen ouder worden. Ongeveer 10 procent van de 7-jarigen, 3 procent van de 12-jarigen en 1 procent van de 18-jarigen bevochtigt 's nachts nog steeds het bed.

Symptomen van OAB

Het meest voorkomende symptoom van OAB bij kinderen is de drang om vaker naar de wc te gaan dan normaal. Een normale badkamergewoonte is ongeveer vier tot vijf keer per dag. Met OAB kan de blaas samentrekken en het gevoel veroorzaken dat u moet plassen, zelfs als deze niet vol is. Het kan zijn dat uw kind u niet direct vertelt dat ze de drang hebben. Zoek naar tekenen zoals kronkelen in hun stoel, rond dansen of van de ene voet op de andere springen.

Andere symptomen kunnen zijn:

een drang ervaren om te plassen, maar geen urine plassen
frequente urineweginfecties
ongevallen gedurende de dag

Minder vaak kan uw kind lekkage ervaren, vooral wanneer het actief is of wanneer het niest.

Bedplassen

Bedplassen treedt op wanneer een kind 's nachts niet kan plassen. Het is een vorm van disfunctie die gepaard kan gaan met een overactieve blaas, maar die er meestal niets mee te maken heeft. 'S Nachts bevochtigen wordt als normaal beschouwd wanneer het voorkomt bij kinderen tot en met 5 jaar. Bij oudere kinderen wordt deze aandoening disfunctionele lediging genoemd als deze gepaard gaat met obstipatie en fecale ongevallen.

Wat veroorzaakt OAB bij kinderen?

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van OAB. Sommige oorzaken variëren afhankelijk van de leeftijd van een kind. Bij kinderen van 4 tot 5 jaar oud kan de oorzaak bijvoorbeeld zijn:

verandering in routine, zoals verhuizen naar een nieuwe stad of een nieuwe broer of zus in huis hebben
vergeten het toilet te gebruiken omdat ze bezig zijn met andere activiteiten
ziekte

Andere oorzaken bij kinderen van alle leeftijden kunnen zijn:

ongerustheid
het drinken van cafeïnehoudende dranken of koolzuurhoudende dranken
emotioneel van streek
problemen hebben met obstipatie
frequente urineweginfecties
zenuwbeschadiging of storing waardoor een kind moeite heeft met het herkennen van een volle blaas
zich te onthouden van het volledig ledigen van de blaas op het toilet
onderliggende slaapapneu

Bij sommige kinderen kan het een vertraging in de rijping zijn en uiteindelijk met de leeftijd verdwijnen. Maar omdat blaascontracties worden gecontroleerd door zenuwen, is het mogelijk dat OAB wordt veroorzaakt door een neurologische aandoening.

Een kind kan ook leren om opzettelijk hun urine vast te houden, wat hun vermogen om hun blaas volledig te ledigen kan beïnvloeden. De langetermijneffecten van deze gewoonte kunnen urineweginfecties, verhoogde urinaire frequentie en nierschade zijn. Ga naar een arts als u bang bent dat de OAB van uw kind niet vanzelf is verdwenen.

Wanneer moet je naar een dokter?

Maak een afspraak met uw kinderarts voor controle als uw kind tekenen van OAB vertoont. Dit geldt vooral als uw kind 7 jaar of ouder is. De meeste kinderen van deze leeftijd hebben blaascontrole.

Als u naar de dokter gaat, zullen ze uw kind een lichamelijk onderzoek willen geven en een geschiedenis van symptomen willen horen. Uw arts wil mogelijk ook controleren op obstipatie en een urinemonster nemen om te analyseren op infectie of andere afwijkingen.

Mogelijk moet uw kind ook deelnemen aan de ledigingstests. Deze tests kunnen het meten van het urinevolume en alles wat in de blaas achterblijft na het ledigen, of het meten van de stroomsnelheid omvatten. In sommige gevallen wil uw arts mogelijk een echo maken om te bepalen of structurele problemen met de blaas de oorzaak kunnen zijn.

OAB behandelen bij kinderen

OAB verdwijnt meestal als een kind ouder wordt. Naarmate een kind groeit:

Ze kunnen meer in hun blaas vasthouden.
Hun natuurlijke lichaamsalarmen beginnen te werken.
Hun OAB komt tot rust.
De reactie van hun lichaam verbetert.
De aanmaak van antidiuretisch hormoon door hun lichaam, een chemische stof die de aanmaak van urine vertraagt, stabiliseert.

Blaas omscholing

Uw kinderarts zal waarschijnlijk eerst niet-medische strategieën voorstellen, zoals blaastraining. Blaastraining betekent vasthouden aan een plasschema en proberen te plassen, of je nu wel of niet de drang hebt om te gaan. Uw kind leert geleidelijk aan beter te letten op de behoefte van het lichaam om te plassen. Dit zal leiden tot een vollediger lediging van hun blaas en uiteindelijk langer duren voordat ze opnieuw moeten plassen.

Een voorbeeld van een plasschema is om de twee uur naar de badkamer te gaan. Deze methode werkt het beste bij kinderen die de gewoonte hebben om vaak naar de badkamer te rennen, maar niet altijd plassen en die geen ongelukken hebben.

Een andere optie wordt dubbele lediging genoemd, waarbij wordt geprobeerd opnieuw te plassen na de eerste keer om ervoor te zorgen dat de blaas volledig wordt geleegd.

Sommige kinderen reageren ook op therapie die bekend staat als biofeedback-training. Onder leiding van een therapeut helpt deze training een kind te leren zich te concentreren op de blaasspieren en deze te ontspannen tijdens het urineren.

Medicijnen

Uw kinderarts zal waarschijnlijk medicijnen voorstellen als de niet-medische strategieën uw kind niet helpen. Als uw kind verstopt is, kan uw arts een laxeermiddel voorschrijven. Als uw kind een infectie heeft, kunnen antibiotica ook helpen.

Medicijnen voor kinderen helpen de blaas te ontspannen, waardoor de drang om zo vaak te gaan vermindert. Een voorbeeld is oxybutynine, dat bijwerkingen heeft zoals een droge mond en obstipatie. Het is belangrijk om de mogelijke bijwerkingen van deze medicijnen met een arts te bespreken. Het is mogelijk dat de OAB terugkeert nadat uw kind stopt met het innemen van de medicatie.

Remedies voor thuis

Remedies die u thuis kunt doen, zijn onder meer:

Laat uw kind drankjes en eten vermijden met cafeïne. Cafeïne kan de blaas stimuleren.
Creëer een beloningssysteem zodat kinderen een stimulans krijgen. Het is belangrijk om een kind niet te straffen voor bevochtigingsongevallen, maar om positief gedrag te belonen.
Serveer blaasvriendelijk eten en drinken. Deze voedingsmiddelen bevatten pompoenpitten, cranberrysap, verdunde pompoen en water.

Let goed op wanneer en waarom uw kind overdag ongevallen heeft. Beloningssystemen kunnen helpen om uw kind weer op schema te krijgen. Het kan ook helpen bij het creëren van positieve associaties voor communicatie, zodat uw kind zich op zijn gemak voelt om u te laten weten wanneer het moet gaan. Lees verder om meer te weten te komen over 11 voedingsmiddelen die u moet vermijden als u OAB heeft.