HIV-virale Lading: Waarom Dit Aantal Ertoe Doet

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is een viral load?

Een hiv-virale lading is de hoeveelheid hiv gemeten in een bloedvolume. Het doel van hiv-behandeling is om de viral load te verlagen om niet detecteerbaar te zijn. Dat wil zeggen, het doel is om de hoeveelheid hiv in het bloed voldoende te verminderen, zodat het niet kan worden gedetecteerd in een laboratoriumtest.

Voor mensen met hiv kan het nuttig zijn om hun eigen hiv-virale lading te kennen, omdat het hen vertelt hoe goed hun hiv-medicatie (antiretrovirale therapie) werkt. Lees verder voor meer informatie over de virale lading van HIV en wat de cijfers betekenen.

Hoe de virale lading van HIV het aantal CD4-cellen beïnvloedt

HIV valt CD4-cellen (T-cellen) aan. Dit zijn witte bloedcellen en ze maken deel uit van het immuunsysteem. Een CD4-telling geeft een ruwe beoordeling van hoe gezond het immuunsysteem van een persoon is. Mensen die geen hiv hebben, hebben meestal een CD4-celaantal tussen 500 en 1.500.

Een hoge virale lading kan leiden tot een laag aantal CD4-cellen. Als het CD4-aantal lager is dan 200, is het risico op het ontwikkelen van een ziekte of infectie hoger. Dit komt omdat het hebben van een laag aantal CD4-cellen het voor het lichaam moeilijker maakt om infecties te bestrijden, waardoor het risico op ziekten zoals ernstige infecties en sommige vormen van kanker toeneemt.

Onbehandeld hiv kan andere complicaties op lange termijn veroorzaken en kan zich ontwikkelen tot aids. Als HIV-medicatie echter dagelijks wordt ingenomen zoals voorgeschreven, neemt het aantal CD4-cellen na verloop van tijd toe. Het immuunsysteem wordt sterker en beter in staat infecties te bestrijden.

Het meten van de virale belasting en het CD4-aantal laat zien hoe goed de HIV-behandeling werkt, zowel om het HIV in de bloedbaan te doden als om het immuunsysteem te laten herstellen. De ideale resultaten zijn een niet-detecteerbare virale lading en een hoog CD4-aantal.

Virale belasting meten

Virale belastingtesten laten zien hoeveel hiv er in 1 milliliter bloed zit. Een virale load-test wordt gedaan op het moment dat bij iemand de diagnose hiv wordt gesteld voordat de behandeling wordt gestart, en van tijd tot tijd om te bevestigen dat hun hiv-behandeling werkt.

Om het aantal CD4's te verhogen en de virale last te verlagen, moet u regelmatig en volgens de instructies medicatie nemen. Maar zelfs als een persoon zijn medicatie neemt zoals voorgeschreven, kunnen andere voorgeschreven en vrij verkrijgbare (OTC) medicijnen, recreatieve drugs en kruidensupplementen die ze gebruiken soms de effectiviteit van hiv-behandeling verstoren. Het is altijd een goed idee om een arts te raadplegen voordat u met nieuwe medicijnen begint, inclusief OTC en voorgeschreven medicijnen en supplementen.

Als uit testen blijkt dat de virale lading van een persoon niet onzichtbaar is geworden of dat deze niet meer detecteerbaar is geworden, kan hun arts het antiretrovirale therapieregime aanpassen om het effectiever te maken.

Wat virale lading betekent over HIV-overdracht

Hoe hoger de viral load, hoe groter de kans dat HIV wordt overgedragen op iemand anders. Dit kan betekenen dat het virus via seks zonder condoom aan een partner wordt overgedragen, aan iemand door het delen van naalden of aan een baby tijdens zwangerschap, bevalling of borstvoeding.

Bij consistent en correct gebruik vermindert antiretrovirale medicatie de virale last. Deze verminderde viral load vermindert het risico om HIV door te geven aan iemand anders. Als alternatief, het niet consequent of helemaal niet gebruiken van dit medicijn verhoogt het risico om HIV door te geven aan iemand anders.

Het hebben van een niet-detecteerbare virale lading betekent niet dat iemand genezen is, omdat HIV zich nog steeds in andere delen van het immuunsysteem kan verbergen. Het betekent eerder dat de medicatie die ze gebruiken effectief is bij het onderdrukken van de groei van het virus. Voortdurende onderdrukking kan alleen worden bereikt door dit medicijn te blijven gebruiken.

Degenen die stoppen met het gebruik van de medicatie, lopen het risico dat hun virale lading weer omhoog gaat. En als virale belasting detecteerbaar wordt, kan het virus aan anderen worden overgedragen via lichaamsvloeistoffen zoals sperma, vaginale afscheidingen, bloed en moedermelk.

Seksuele overdracht

Het hebben van een niet-detecteerbare virale lading betekent dat het risico om hiv door te geven aan iemand anders effectief nul is, ervan uitgaande dat de persoon met hiv en zijn partner geen seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) heeft.

Twee studies uit 2016, in de Journal of the American Medical Association en The New England Journal of Medicine, vonden geen overdracht van het virus van een hiv-positieve partner die gedurende ten minste zes maanden antiretrovirale therapie had gekregen op een hiv-negatieve partner tijdens seks zonder condooms.

Onderzoekers zijn echter niet zeker over de effecten van soa's op het risico op overdracht van hiv bij behandelde personen. Het hebben van een soa kan het risico op overdracht van hiv op anderen vergroten, zelfs als hiv niet detecteerbaar is.

Overdracht tijdens zwangerschap of borstvoeding

Voor vrouwen die zwanger zijn en met hiv leven, vermindert het nemen van antiretrovirale medicatie tijdens zwangerschap en bevalling het risico op overdracht van hiv op de baby drastisch. Veel vrouwen met hiv kunnen gezonde, hiv-negatieve baby's krijgen door toegang te krijgen tot goede prenatale zorg, waaronder ondersteuning voor antiretrovirale therapie.

Baby's van hiv-positieve moeders krijgen vier tot zes weken na de geboorte hiv-medicatie en worden gedurende de eerste zes maanden van hun leven op het virus getest.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) moet een moeder met hiv borstvoeding vermijden.

Virale belasting volgen

Het is belangrijk om de virale belasting in de tijd te volgen. Telkens wanneer de virale belasting toeneemt, is het een goed idee om erachter te komen waarom. Een toename van de virale belasting kan om verschillende redenen optreden, zoals:

• niet consequent antiretrovirale medicatie gebruiken
• de HIV is gemuteerd (genetisch veranderd)
• antiretrovirale medicatie is niet de juiste dosis
• er is een labfout opgetreden
• een gelijktijdige ziekte hebben

Als de virale last toeneemt nadat deze niet detecteerbaar is tijdens behandeling met antiretrovirale therapie, of als deze ondanks de behandeling niet niet detecteerbaar wordt, zal de zorgverlener waarschijnlijk aanvullende tests laten uitvoeren om de reden te achterhalen.

Hoe vaak moet de virale belasting worden getest?

De frequentie van virale belastingtests varieert. Meestal wordt virale belasting getest op het moment van een nieuwe HIV-diagnose en vervolgens met tussenpozen na verloop van tijd om te bevestigen dat antiretrovirale therapie werkt.

Een virale lading wordt meestal binnen drie maanden na het starten van de behandeling niet detecteerbaar, maar het gebeurt vaak sneller dan dat. Een virale belasting wordt vaak elke drie tot zes maanden gecontroleerd, maar het kan vaker worden gecontroleerd als er bezorgdheid bestaat dat de virale belasting detecteerbaar is.

Seksuele partners beschermen

Wat hun virale lading ook is, het is een goed idee voor mensen met hiv om stappen te ondernemen om zichzelf en hun seksuele partners te beschermen. Deze stappen kunnen zijn:

• Antiretrovirale medicatie regelmatig en zoals voorgeschreven innemen. Bij correct gebruik vermindert antiretrovirale medicatie de virale last, waardoor het risico op overdracht van hiv op anderen afneemt. Zodra de virale lading niet meer detecteerbaar is geworden, is het risico van overdracht via seks in feite nul.
• Getest worden op soa's. Gezien het potentiële effect van soa's op het risico op overdracht van hiv bij behandelde personen, moeten mensen met hiv en hun partners worden getest en behandeld voor soa's.
• Condooms gebruiken tijdens seks. Het gebruik van condooms en seksuele activiteiten waarbij geen lichaamsvloeistoffen worden uitgewisseld, verlaagt het risico op overdracht.
• Gezien PrEP. Partners moeten met hun zorgverlener praten over profylaxe vóór blootstelling, of PrEP. Dit medicijn is ontworpen om te voorkomen dat mensen hiv krijgen. Wanneer het wordt ingenomen zoals voorgeschreven, vermindert het het risico op het krijgen van HIV door seks met meer dan 90 procent.
• Gezien PEP. Partners die vermoeden dat ze al aan hiv zijn blootgesteld, moeten met hun zorgverlener praten over profylaxe na blootstelling (PEP). Dit medicijn vermindert het risico op infectie wanneer het binnen drie dagen na mogelijke blootstelling aan HIV wordt ingenomen en vier weken wordt voortgezet.
• Regelmatig getest worden. Seksuele partners die hiv-negatief zijn, moeten minstens één keer per jaar op het virus worden getest.

Ondersteuning krijgen na een hiv-diagnose

Een hiv-diagnose kan levensveranderend zijn, maar het is nog steeds mogelijk om gezond en actief te zijn. Vroege diagnose en behandeling kunnen de viral load en het risico op ziekte verminderen. Eventuele zorgen of nieuwe symptomen moeten onder de aandacht van een zorgverlener worden gebracht en er moeten stappen worden ondernomen om een gezond leven te leiden, zoals:

• regelmatige controles krijgen
• medicatie nemen
• regelmatig sporten
• een gezond dieet volgen

Een vertrouwde vriend of familielid kan emotionele steun bieden. Er zijn ook veel lokale steungroepen beschikbaar voor mensen met hiv en hun dierbaren. Hotlines voor HIV- en AIDS-groepen per staat zijn te vinden op ProjectInform.org.