Mijn naam is Katie en ik ben een 30-jarige blogger die leeft met psoriasis. Ik blog bij Katie Rose Loves, waar ik mijn gedachten deel over alles wat met schoonheid te maken heeft en mijn methoden om met psoriasis om te gaan.
Ik ben altijd heel privé geweest als het op mijn huid aankomt, en ik heb het verborgen tot ongeveer drie jaar geleden toen ik mijn blog begon. Mijn doel is om anderen met psoriasis te helpen door het bewustzijn te vergroten en mijn advies te delen.
Ik heb het grootste deel van mijn leven psoriasis gehad: 25 jaar eigenlijk. Ik was 5 jaar oud toen ik mijn moeder vertelde dat ik waterpokken had. Maar mijn ouders wisten dat ik geen waterpokken had - psoriasis zit al drie generaties in mijn familie aan beide kanten van mijn ouders. Mijn dokter bevestigde hun vermoedens.
In de loop van de volgende 25 jaar liet ik een huidaandoening mijn vertrouwen, mijn dagelijks leven en mijn geluk beïnvloeden. En helaas heb ik door de jaren heen een aantal geweldige kansen gemist vanwege mijn psoriasis.
Hier zijn drie voorbeelden van tijden waarin ik FOMO (angst om te missen) als gevolg van mijn psoriasis heb ervaren en hoe mijn kijk er nu uitziet.
Schoonheidsschool
Nadat ik de middelbare school had verlaten, besloot ik dat ik schoonheidstherapeut wilde worden. Ik had een voorliefde voor make-up en schoonheidsbehandelingen, dus ik schreef me in voor een cursus schoonheidstherapie zodra de school klaar was.
Drie weken na de cursus, mijn huid laaide slecht op. We moesten samenwerken om schoonheidsbehandelingen bij elkaar te doen, maar mijn klasgenoten vonden het vreselijk om met mij gepaard te gaan. Dit kwam niet door mijn psoriasis, maar omdat de leraar me niet toestond schoonheidsbehandelingen te ondergaan.
We moesten ook kleine witte uniformen dragen. Ik voelde me zo beschaamd omdat je al mijn plekken met psoriasis kon zien. Ik begon een huidkleurige panty te dragen om mijn benen te verbergen en een vest om mijn ellebogen te verbergen, zodat ik me comfortabeler zou voelen. Maar toen ik bij de les aankwam, vertelde mijn leraar me dat een panty niet was toegestaan en dat ik ook mijn vest moest uitdoen, omdat dat in strijd was met uniform beleid. Ik weigerde en kreeg te horen dat als ik de regels niet zou volgen, ik zou worden uitgesloten.
Ik was zo gekwetst door de totale onwetendheid en het gebrek aan empathie die ik van mijn leraar ontving. Daarna besloot ik dat schoonheidstherapie niets voor mij was.
Zomervakantie
Een paar jaar later nam mijn vriend me mee op onze eerste vakantie samen. In plaats van zomerse jurken en bikini's te dragen zoals iedereen, bedekte ik mezelf van top tot teen.
Ik wilde niet dat iemand mijn huid zag. Hoewel ik wist dat een beetje zon goed zou zijn voor mijn huid, kon ik mezelf er niet toe brengen het te laten zien.
Ik had me moeten ontspannen en genieten, maar in plaats daarvan was ik bang dat andere mensen mijn psoriasis zouden zien.
Modelleringsmogelijkheid
Niet lang geleden werd ik benaderd door een modellenbureau. Uit honderden modellen koos het bureau mij als gezicht van een kledingmerk.
Ik was zo blij en opgewonden om gekozen te worden, maar een paar dagen later flakkerde mijn huid erg op. Ik was doodsbang dat ik naar de fotoshoot zou komen en ze zouden mijn huid zien en me wegsturen. Dus ik ging niet om afwijzing te voorkomen.
Mijn huidige kijk
Als ik denk aan alle keren dat ik iets mis vanwege mijn huid, raak ik zo geïrriteerd door mezelf. Soms wou ik dat ik terug in de tijd kon gaan om dingen anders te doen. In plaats van me te schamen voor mijn huid, zou ik mensen alles vertellen over psoriasis en mensen opleiden die niet wisten wat het was. Ik zou dragen wat ik wilde en ik zou niet bang zijn voor de mening van mensen over mij. De steun van mijn familie en vrienden zou het enige zijn dat ertoe deed.
Ik heb de afgelopen jaren veel meer vertrouwen gekregen. Het lijkt erop dat hoe ouder ik word, hoe minder het mij kan schelen. Ik heb me gerealiseerd dat schoonheid meer is dan huid diep, en het leven is te kort om je zorgen te maken over wat anderen denken.
In plaats daarvan concentreer ik me op het worden van de best mogelijke versie van mezelf - te beginnen met de binnenkant. Psoriasis beheerste mijn leven te lang en ik weiger het opnieuw te missen of het mijn toekomst te laten verpesten. Ik laat psoriasis niet bepalen wie ik ben, en ik laat mijn huid mijn leven niet langer verpesten.
Wees dapper, wees zelfverzekerd, wees gelukkig en laat het jouwe ook niet verpesten!
Katie Rose is een 30-jarige blogger over schoonheid, huidverzorging, handwerk en psoriasis bij Katie Rose Loves. Ze houdt van alles wat met schoonheid te maken heeft en heeft een passie voor natuurlijke schoonheidsproducten die zacht zijn voor de huid. Ze leeft al 25 jaar met psoriasis en hoopt het bewustzijn te vergroten en anderen te beïnvloeden om zich goed te voelen over zichzelf, ongeacht hun huid.
