"Je bent een engerd!"
"Wat is er mis met je?"
'Je bent niet normaal.'
Dit zijn allemaal dingen die kinderen met een handicap op school en in de speeltuin kunnen horen. Volgens onderzoek hadden kinderen met een handicap twee tot drie keer meer kans om gepest te worden dan hun niet-gehandicapte leeftijdsgenoten.
Toen ik op de basisschool zat, werd ik dagelijks gepest vanwege mijn lichamelijke en leerproblemen. Ik had moeite met het op en neer lopen van de trap, het vasthouden van keukengerei of potloden en ernstige problemen met evenwicht en coördinatie.
Het pesten was zo erg dat ik in de tweede klas mijn scoliose-resultaten vervalste
Ik wilde geen rugbeugel dragen en nog slechter behandeld worden door mijn klasgenoten, dus ik stond rechtop dan mijn natuurlijke houding en vertelde mijn ouders nooit dat de arts aanbeveelde om het in de gaten te houden.
Net als ik was Seven Bridges, een 10-jarige jongen uit Kentucky, een van de vele kinderen die slecht werden behandeld vanwege zijn handicap. Zeven hadden een chronische darmaandoening en een colostomie. Hij werd herhaaldelijk gepest. Zijn moeder zegt dat hij in de bus werd geplaagd vanwege de geur van zijn darmaandoening.
Seven stierf op 19 januari door zelfmoord.
Volgens het beperkte onderzoek dat er over dit onderwerp bestaat, is het zelfmoordcijfer onder mensen met bepaalde soorten handicaps aanzienlijk hoger dan voor niet-gehandicapte mensen. Mensen met een handicap die door zelfmoord overlijden, doen dit vaker vanwege de sociale berichten die we van de samenleving ontvangen over een handicap.
Er is ook een sterk verband tussen gepest worden en suïcidaal voelen, evenals andere psychische problemen.
Kort na de dood van Seven begon een Instagram-gebruiker genaamd Stephanie (die langs @lapetitechronie gaat) de hashtag #bagsoutforSeven. Stephanie heeft de ziekte van Crohn en een permanente ileostoma, waar ze een foto van op Instagram heeft gedeeld.
Een stoma is een opening in de buik, die permanent of tijdelijk kan zijn (en in het geval van Seven was het tijdelijk). De stoma is bevestigd aan een stoma, het uiteinde van de darm dat aan de stoma is genaaid om afval het lichaam te laten verlaten, met een zakje dat wordt vastgemaakt om afval op te vangen.
Stephanie deelde de hare omdat ze zich de schaamte en angst kon herinneren waarmee ze leefde, omdat ze op 14-jarige leeftijd haar colostomie had gekregen. Op dat moment kende ze niemand anders met de ziekte van Crohn of een stoma. Ze was doodsbang dat andere mensen erachter zouden komen en haar zouden pesten of verbannen omdat ze anders was.
Dit is de realiteit waarmee veel kinderen en tieners met een handicap leven
We worden als buitenstaanders gezien en vervolgens meedogenloos bespot en geïsoleerd door onze collega's. Net als Stephanie kende ik niemand buiten mijn familie met een handicap totdat ik in de derde klas zat, toen ik in een klas voor speciaal onderwijs werd geplaatst.
Destijds gebruikte ik geen mobiliteitshulpmiddel en ik kan me alleen maar voorstellen dat ik me meer geïsoleerd zou voelen als ik een stok gebruikte toen ik jonger was, zoals ik nu doe. Er was niemand die een mobiliteitshulpmiddel gebruikte voor een permanente aandoening op mijn basisscholen, middelbare of middelbare scholen.
Sinds Stephanie met de hashtag begon, hebben andere mensen met stoma's hun eigen foto's gedeeld. En als een gehandicapte persoon, zie ik dat advocaten zich openstellen en de weg wijzen voor jongeren, hoop dat meer gehandicapte jongeren zich gesteund kunnen voelen - en dat kinderen als Seven niet geïsoleerd hoeven te worstelen.
Deel uitmaken van een gemeenschap die begrijpt wat je doormaakt, kan een ongelooflijk krachtige verandering zijn
Voor mensen met een handicap en chronische ziekten is het een verschuiving van schaamte naar trots op handicap.
Voor mij was het de #DisabledAndCute van Keah Brown die me hielp mijn denken te herformuleren. Ik verstopte mijn wandelstok in foto's; nu ben ik er trots op ervoor te zorgen dat het wordt gezien.
Ik maakte deel uit van de gemeenschap voor mensen met een handicap vóór de hashtag, maar hoe meer ik heb geleerd over gemeenschap, cultuur en trots voor mensen met een handicap - en ik heb gezien hoe een verscheidenheid aan mensen met een handicap uit alle lagen van de bevolking hun ervaringen met vreugde delen - hoe meer ik ' heb mijn gehandicapte identiteit kunnen zien als waardig om te vieren, net als mijn vreemde identiteit.
Een hashtag zoals #bagsoutforSeven heeft de kracht om andere kinderen zoals Seven Bridges te bereiken en hen te laten zien dat ze niet alleen zijn, dat hun leven de moeite waard is om te leven en dat een handicap niet iets is om je voor te schamen.
Het kan zelfs een bron van vreugde, trots en verbinding zijn.
Alaina Leary is redacteur, socialemediamanager en schrijver uit Boston, Massachusetts. Ze is momenteel de assistent-redacteur van Equally Wed Magazine en een redacteur voor sociale media voor de non-profit We Need Diverse Books.
