Goed nieuws: Life Balms - een interviewgestuurde serie over de dingen, mensen en praktijken die ons gezond en welvarend houden - is terug.
Slecht nieuws: deze installatie die de onnavolgbare Akwaeke Emezi belicht, is de laatste. Voor deze run in ieder geval. Maar laten we de lede niet begraven.
Sinds de publicatie van "Freshwater", een boek over het verkennen van "de metafysica van identiteit en zijn", is het hele leven van Emezi veranderd.
Dat is te verwachten voor elke nieuwe auteur, maar vooral voor iemand die zichzelf omschrijft als een niet-menselijk leven in liminale ruimtes. De autobiografische roman bevindt zich van begin tot eind in volle bloei in onontgonnen gebieden, althans in de verbeelding van lezers in 'het westen', waar het boek oorspronkelijk werd uitgebracht.
In Emezi's huis in Nigeria is deze eeuwenoude Igbo-realiteit echter verre van nieuw. 'Voor sommige mensen is dit boek werk,' zei Emezi. En dat werk - schrijven, lezen, vertellen, zelfs als iets vreemd is - beveelt iets dat “Zoetwater” beveelt.
Hoewel de weg sinds de introductie van de roman in de wereld allesbehalve saai was, is 'Freshwater' slechts het begin. (Emezi heeft al twee boeken verkocht en er zijn er nog twee in uitvoering, allemaal opgetekend via hun persoonlijke Twitter-feed.)
"[M] ore belangrijk + in vleselijke termen," tweette Emezi, "een buitenissige + trans zwarte / Afrikaanse / nigeriaanse auteur die schrijft over gemarginaliseerde realiteiten, over queer + trans ppl en bloeit terwijl het maken van dit werk belangrijk is."
Lees onze chat hieronder om een kijkje te nemen in de wereld en het proces van Emezi terwijl ze zich aanpassen en opnieuw kalibreren voor het succes dat ongetwijfeld nog lang niet voorbij is.
Voor nu wil ik geen afscheid van je nemen, dus ik zal je welterusten zeggen. Bedankt voor het lezen van de serie. Het is echt.
Amani Bin Shikhan: Ik begin deze graag met een heel basale vraag: hoe gaat het?
Akwaeke Emezi: Ik ben goed! Ik had vorige week mijn laatste boekevenement van het jaar, dus ik ben in de semi-vakantiemodus, en het was zo'n opluchting om tijd terug te krijgen voor mezelf en mijn schrijven.
AB: Ah, gefeliciteerd! Ik weet dat je de klok rond hebt gewerkt aan de promotie van je debuutroman 'Freshwater', terwijl je op de een of andere manier tegelijkertijd aan toekomstige projecten werkte. Hoe heb je weer wat meer tijd gehad? Hoe decomprimeer je van die eerste run?
AE: Ik lag op mijn bank en keek twee dagen naar Netflix, haha! En ik probeerde zachtaardig voor mezelf te zijn - alsof ik niet het gevoel had dat ik absoluut terug moest springen naar herzieningen en de andere projecten, alsof het oké is om een paar dagen vrij te nemen.
AB: Naar welke shows kijk je?
AE: Kijkt momenteel naar "BoJack Horseman" en "Psych." Ik spring veel rond shows.
AB: Hoe ben je anders lief voor jezelf? Je tweet vaak over zaken als #operationbeast die je laten uitvoeren, uitvoeren en uitvoeren. Hoe balanceer je de twee kanten?
AE: Ik heb geleerd dat lief zijn voor mezelf een onderdeel is van de productiviteit. Als ik opgebrand ben, zal ik niet werken in het tempo of de kwaliteit die ik wil, dus rust is geen schuldige luxe, het is een noodzaak. Goed zijn is de prioriteit, want daarna komt het beste werk, in plaats van het werk eerst te pushen en te denken: Oh, ik haal mijn welzijn later wel in. Dat is eerlijk gezegd niet duurzaam en inefficiënt.
Deel op Pinterest
AB: Is dat idee dat rust een essentieel aspect van je werkregime is, altijd een deel van je geweest? Of is het iets dat je onderweg hebt geleerd?
AE: Ik denk dat ik het met geweld heb geleerd, haha. Ik was deze zomer op de Eerste Hulp en ben het grootste deel van het jaar in fysiotherapie geweest vanwege de schade die stress aan mijn lichaam veroorzaakt.
AB: Verdomme, het spijt me. Kunt u in het kort aangeven hoe die tijd er voor u uitzag, op het werk?
AE: Ja, natuurlijk. Ik heb drie kleine rondleidingen gemaakt: toen het boek werd gelanceerd; Londen in juni om de Britse editie te lanceren; Duitsland in september om de Duitse editie te lanceren. En elke keer beëindigde ik het vroeg omdat ik het moeilijk had om in leven te blijven. De gebeurtenissen zelf zijn geweldig, ik vind het geweldig om contact te maken met mensen, maar er gebeurt een crash daarna en een eenzaamheid die echt gevaarlijk voor mij is.
Dus mijn team en ik zijn aan het uitzoeken welke accommodaties ik in de toekomst nodig heb om rondreizen haalbaar te maken. Het lijkt erop dat ik altijd een goede vriend bij me nodig heb. Er is een prachtig essay van Rivers Solomon dat me aan het denken zette over de mythe dat we het alleen kunnen redden, hoe we eigenlijk andere mensen nodig hebben om ons in leven te houden, en te begrijpen hoe dat geen 'zwakte' is, zodat we de schaamte en schuld omdat je het niet alleen kunt doen.
AB: Hoe vaak ben je dit jaar op reis geweest?
AE: Elke etappe was misschien een week reizen? Eerlijk gezegd kan ik het me niet helemaal herinneren … zoveel van het jaar was een waas. Het is alsof je leven razendsnel verandert en je moet blijven veranderen om het bij te houden, en je hebt amper de adem om die veranderingen voor jezelf te verwerken, laat staan hoe iedereen om je heen ook op die veranderingen reageert. Je verliest als een hoop mensen.
AB: Van buiten naar binnen kijkend, voelde het alsof een groot deel van het jaar bestond uit dat je jezelf ook moest laten gelden en herbevestigen, in termen van hoe mensen je zouden gender en categoriseren als persoon en auteur. Is dat een juiste opmerking?
AE: Ja, het voelde als veel vechten om niet ongezien te zijn, om de integriteit van het werk een kans te geven om niet te worden verteerd door de verhalen en realiteiten van anderen.
AB: Waar keek je naar, las je in die tijd?
AE: Ik lees altijd speculatieve fictie om me naar andere werelden te brengen, zodat ik hier een pauze van krijg. Ik besteed ook veel tijd aan dagdromen over het opbouwen van het leven dat ik wil, en dat te verbinden met de verhalen die ik wil vertellen, omdat het schrijven van deze boeken mijn gelukkige plek is, en het is zo'n geschenk dat ze ervoor zorgen dat ze voor mij zorgen door daadwerkelijk te geven mij financiële stabiliteit. Dat is verdomd levensveranderend.
AB: Dus je schrijft dit boek, publiceert het en het grootste deel van je jaar wordt er door verbruikt. Hoe kom je uit dat proces?
AE: Het boek was eigenlijk niet het meest veeleisende van dit jaar. Het was absoluut een enorm en intens onderdeel, maar tegelijkertijd verkeerde mijn lichaam in een crisis. Er zijn dus meerdere gezondheidsproblemen, we hebben mijn derde en vierde boek verkocht, alle interpersoonlijke stress, dus het is alsof er een zwerm verschillende dingen tegelijk consumeert.
Ik moest mensen leren vertellen hoe erg het werd, zodat ze konden helpen, omdat ik het niet alleen zou redden. Aan de buitenkant ziet het er allemaal glanzend uit, want ja, je hebt al dit carrièresucces.
AB: Ik vind dat dat een van de moeilijkste dingen is: mensen eraan herinneren dat uiterlijk glanzend eruitziet, onthult eigenlijk niets over iemands persoonlijke leven. Persoonlijk gesproken was het buitengewoon schokkend om een van de moeilijkste jaren van mijn persoonlijke leven professioneel een van de beste jaren te hebben.
AE: Ugh, ja! Ik wil zo vaak mensen schudden en in hun gezicht schreeuwen dat Instagram nergens een nauwkeurige weergave van is! Het is raar om steeds zichtbaarder te worden en tegelijkertijd steeds meer onzichtbaar.
AB: Hoe reken je daar op? Wat zijn de onderhandelingen die je met die ervaring hebt gevoerd?
AE: Ik denk dat de grootste verandering was dat mijn sociale media veel minder persoonlijk zijn sinds het boek uitkwam. Ik heb moeten filteren op een manier die voorheen niet nodig was, om mezelf te beschermen en een noodzakelijke afstand te creëren tussen dat zichtbare publieke zelf dat ik nog steeds ben, maar alleen niet het andere ik dat nu meer privé is.
AB: Ja, begrijp het helemaal. Hoe zit het met sociale media?
AE: Ik ben over het algemeen minder toegankelijk geworden. Ik blijf die beschrijving van Beyoncé beschouwen als hypervisible maar ontoegankelijk, en ik ben er dol op. Voor mij gaat een gebrek aan toegankelijkheid heel erg over bescherming. Met dit succes is mijn capaciteit niet vergroot. Als er iets is, ben ik veel kwetsbaarder geworden.
Ik heb er geen belang bij veerkrachtig te zijn. Ik heb er belang bij dat mensen lief voor me zijn en ervoor zorgen dat ik krijg wat ik nodig heb. Maar we leven niet in een tedere wereld
Stress is op dit moment dodelijk, dus daar heb ik me voor aangepast, omdat andere mensen zich vaak niet voor jou zullen aanpassen, tenzij je erom vraagt. Zoals, meestal gaan alle vragen via mijn agenten, ik heb een assistent, ik heb buffers geplaatst om mezelf te beschermen.
AB: Ik ben zo blij dat je wat stabiliteit in het tempo vindt dat bij je past. Deze s *** is zo slopend en gaat zo vaak over alles behalve het werk. Wat zou u op die uitzonderlijk moeilijke dagen beschouwen als uw "levensbalsems"? Wat geeft je tegenwoordig gemoedsrust en hart?
AE: Een van mijn levensbalsems is interieurontwerp, haha. Zodra ik werd betaald voor een deel van de deal met twee boeken, heb ik mijn hele appartement in de loop van ongeveer een maand opnieuw uitgegeven, en nu is het als dit kleine toevluchtsoord met gouden accenten en tonnen planten.
Ik ben heel goed in het maken van mijn huizen als stille heiligdommen, en het fungeert als een veilige bubbel die me kan opladen en centreren.
Mijn ideale balans is thuis zijn en ontspannen werken aan de meerdere boeken die ik aan het maken ben. Dat is heel veel vrede daar.
Deel op Pinterest
AB: Dit is energie. Wat is je geboortekaart?
AE: OK, dus ik ben een Tweelingzon, Weegschaalmaan en een opkomende Schorpioen. Ik ontdekte het stijgende gedeelte pas nadat Prince stierf, en ik zocht het op en realiseerde me dat we dezelfde zon / opkomende tekenen hebben, wat me gelukkig maakte.
AB: Wauw, twee legendes. Praat met me over je wereld; hoe je helemaal nieuwe sterrenbeelden maakt voor jezelf. Hoe houdt die praktijk je in leven als al het andere dreigt?
AE: Een van de dingen die echt intiem zijn aan "Zoetwater" is dat het de wereld laat zien die ik in het geheim altijd al had. Bijna een paar keer sterven aan zelfmoord, reed het echt voor mij naar huis dat ik niet kan overleven in deze wereld, dus in mijn eigen wereld blijven is de enige manier om deze belichaming te overleven.
Ik ben 'Zoetwater' dankbaar, want het schrijven ervan heeft voor mij een deur naar deze realiteit gebeeldhouwd, en het was zo van, dit is wat echt is, dit is wat waar is. Ik moet hier blijven om ok te zijn. Geen wonder dat ik altijd problemen heb gehad in die andere vleeswereld.
Ik heb ook echt geluk dat ik niet-menselijke vrienden heb die niet in [een] vleeswereld zijn gevestigd, dus ik ben niet de enige en we kunnen delen en contact maken, en dat helpt ons allemaal om de belichaming wat beter het hoofd te bieden. Een van mijn grote hoop voor 'Zoetwater' is dat het mogelijkheden opent voor andere geïsoleerde, belichaamde niet-mensen die er zijn - mogelijkheden dat ze niet alleen zijn, niet gek, en dat hun eigen werelden volledig geldig zijn.
Akwaeke's Life Balms
- Lezing. Momenteel de stripreeks "Saga", geschreven door Brian K. Vaughan en geïllustreerd door Fiona Staples. Mijn goochelaar heeft het mij aangeraden en ik proef het probleem per probleem.
- Interieur ontwerp. Ik heb onlangs een maand doorgebracht met het opknappen van mijn appartement in Brooklyn. Ik hou van dat soort projecten. Ruimtes ontwerpen is voor mij meditatief; Ik kan uren doorbrengen met het plannen in mijn hoofd. Het houdt me ook op een goede manier bezig en niet op sociale media. Het is een hobby die ik voor mezelf mag houden, dit uithouwen van privé-heiligdommen.
- Zonlicht. Ik probeer terug te gaan naar een leven zonder winter. Ik deed dat een jaar toen ik in Trinidad woonde. Het verminderde mijn depressie enorm, en mijn huid zag er geweldig uit.
Zoals Akwaeke's gedachten? Volg hun reis op Twitter en Instagram.
Amani Bin Shikhan is een cultuurschrijver en onderzoeker met een focus op muziek, beweging, traditie en geheugen - vooral wanneer ze samenvallen. Foto door Asmaà Bana.
