Anonieme verpleegster is een column geschreven door verpleegkundigen in de Verenigde Staten met iets te zeggen. Als u een verpleegster bent en wilt schrijven over werken in de Amerikaanse gezondheidszorg, neem dan contact op via [email protected].
Ik had onlangs een patiënt die ervan overtuigd was dat ze een hersentumor had. Zoals ze het vertelde, begon het met vermoeidheid.
Ze ging er eerst van uit dat ze twee jonge kinderen en een fulltime baan had en nooit genoeg sliep. Of misschien was het omdat ze 's avonds laat opbrak om via sociale media te scannen.
Op een avond, met een bijzonder uitgeput gevoel terwijl ze op de bank zat, besloot ze haar symptoom te googelen om te zien of ze een remedie voor thuis kon vinden. De ene website leidde naar de andere, en voordat ze het wist, bevond ze zich op een website gewijd aan hersentumoren, ervan overtuigd dat haar vermoeidheid te wijten was aan een stille massa. Ze was ineens heel alert.
En heel angstig.
'Ik heb die nacht helemaal niet geslapen,' legde ze uit.
Ze belde de volgende ochtend naar ons kantoor en plande een bezoek, maar kon nog geen week binnenkomen. Gedurende deze tijd zou ik later leren dat ze de hele week niet goed at of sliep en zich angstig en afgeleid voelde. Ze bleef ook Google-zoekresultaten scannen op hersentumoren en maakte zich zelfs zorgen dat ze ook andere symptomen vertoonde.
Bij haar afspraak vertelde ze ons over alle symptomen die ze dacht te hebben. Ze gaf een lijst met alle scans en bloedonderzoeken die ze wilde. Hoewel haar arts hier bedenkingen bij had, werden de tests die de patiënt wilde uiteindelijk besteld.
Onnodig te zeggen dat veel dure scans later haar resultaten lieten zien dat ze geen hersentumor had. In plaats daarvan toonde het bloedonderzoek van de patiënt, dat waarschijnlijk toch zou zijn opgedragen vanwege haar klacht over chronische vermoeidheid, dat ze een beetje bloedarmoede had.
We vertelden haar dat ze haar ijzerinname moest verhogen, wat ze ook deed. Ze begon zich kort daarna minder moe te voelen.
Google bevat een enorme hoeveelheid informatie, maar mist onderscheidingsvermogen
Dit is geen ongebruikelijk scenario: we voelen onze verschillende pijntjes en we gaan naar Google - of Dr. Google 'zoals sommigen van ons in de medische gemeenschap ernaar verwijzen - om te zien wat er met ons aan de hand is.
Zelfs als een geregistreerde verpleegster die studeert om verpleegkundige te worden, heb ik me tot Google gewend met dezelfde onsamenhangende vragen over willekeurige symptomen, zoals 'pijn aan maagklachten?'
Het probleem is dat hoewel Google zeker een enorme hoeveelheid informatie heeft, het geen onderscheidingsvermogen heeft. Hiermee bedoel ik, hoewel het vrij eenvoudig is om lijsten te vinden die klinken als onze symptomen, hebben we niet de medische opleiding om de andere factoren te begrijpen die een medische diagnose stellen, zoals persoonlijke en familiegeschiedenis. En Dr. Google ook niet.
Dit is zo'n veelvoorkomend probleem dat er een grap wordt gemaakt tussen zorgverleners dat als je een symptoom (elk symptoom) googelt, je onvermijdelijk te horen krijgt dat je kanker hebt.
En dit konijnenhol in snelle, frequente en (meestal) valse diagnoses kan leiden tot meer Googlen. En veel angst. In feite is dit zo vaak voorgekomen dat psychologen er een term voor hebben bedacht: cyberchondria, of wanneer je angst toeneemt als gevolg van gezondheidsgerelateerde zoekopdrachten.
Dus hoewel de mogelijkheid om deze toegenomen angst te ervaren in verband met internetzoekopdrachten voor medische diagnoses en informatie misschien niet nodig is, is het zeker gebruikelijk.
Er is ook het probleem rond de betrouwbaarheid van sites die een gemakkelijke - en gratis - diagnose beloven vanuit het comfort van uw eigen bank. En hoewel sommige websites meer dan 50 procent van de tijd correct zijn, ontbreken andere enorm.
Maar ondanks de kans op onnodige stress en het vinden van onjuiste of zelfs potentieel schadelijke informatie, gebruiken Amerikanen het internet vaak om medische diagnoses te stellen. Volgens een onderzoek van het Pew Research Center uit 2013 zei 72 procent van de Amerikaanse volwassen internetgebruikers dat ze vorig jaar online op zoek waren naar gezondheidsinformatie. Ondertussen geeft 35 procent van de Amerikaanse volwassenen toe online te gaan met als enige doel het vinden van een medische diagnose voor zichzelf of een geliefde.
Google gebruiken om gezondheidsonderwerpen op te zoeken is niet altijd een slechte zaak
Dit wil echter niet zeggen dat Googlen slecht is. Uit dezelfde Pew-enquête bleek ook dat mensen die zichzelf via internet over gezondheidsonderwerpen hadden opgeleid, vaker een betere behandeling kregen.
Er zijn ook momenten waarop het gebruik van Google als startpunt kan helpen om u naar het ziekenhuis te brengen wanneer u dit het meest nodig heeft, zoals een andere patiënt ontdekte.
Op een avond was een patiënt aan het binge-kijken naar zijn favoriete tv-programma toen hij scherpe pijn in zijn zij kreeg. Eerst dacht hij dat het iets was dat hij at, maar toen het niet wegging, googelde hij zijn symptomen.
Een website vermeldde blindedarmontsteking als een mogelijke oorzaak van zijn pijn. Nog een paar klikken en deze patiënt kon een gemakkelijke thuistest vinden die hij zelf kon uitvoeren om te zien of hij medische zorg nodig had: druk op je onderbuik en kijk of het pijn doet als je loslaat.
En inderdaad, zijn pijn schoot door het dak toen hij zijn hand wegtrok. Dus de patiënt belde ons kantoor, werd telefonisch getraind en we stuurden hem naar de Eerste Hulp, waar hij een spoedoperatie moest ondergaan om zijn appendix te verwijderen.
Kijk naar Google als startpunt, niet als je definitieve antwoord
Uiteindelijk zal niemand weten dat Google misschien niet de meest betrouwbare bron is om door te waden voor het controleren van symptomen. Als u iets heeft waar u zich zorgen over maakt bij Google, is dat waarschijnlijk ook iets waar uw arts over wil weten.
Stel de daadwerkelijke zorg van medische professionals die jaren intensief zijn getraind niet uit voor het comfort van Google. Natuurlijk leven we in een technologisch tijdperk en velen van ons zijn veel comfortabeler om Google over onze symptomen te vertellen dan een echte mens. Maar Google zal je uitslag of zorg niet genoeg bekijken om harder te werken als je het moeilijk vindt om antwoorden te vinden.
Dus ga je gang, Google het. Maar schrijf dan uw vragen op, bel uw arts en praat met iemand die alle stukjes aan elkaar weet te binden.
