De dood, zoals het oude gezegde luidt, is een van de slechts twee zekerheden in het leven (de tweede is belastingen).
Maar als het gaat om wat ons werkelijk doodt, zijn we dan echt correct in onze veronderstellingen? Het blijkt dat nee.
Recente gegevens verzameld door UCSD-studenten die naar de grootste oorzaken van sterfte kijken, laten zien dat we ons misschien zorgen maken over de verkeerde dingen - gedeeltelijk als gevolg van wat we het meest in de media zien.
Deze specifieke dataset kijkt naar 10 van de belangrijkste doodsoorzaken, waaronder drie doodsoorzaken die veel media-aandacht krijgen.
De conclusie?
Velen van ons hebben valse verwachtingen over de dood. Er is een grote discrepantie tussen hoe mensen denken dat we doodgaan en hoe we eigenlijk sterven.
Dus hoe beïnvloedt deze valse visie op de dood ons? Hoe ver zijn we van de realiteit? Wat zijn de werkelijke cijfers achter de doodsoorzaken - en wat vertellen ze ons eigenlijk?
De antwoorden en de data kunnen u wellicht naar een proactieve (en preventieve) zorgbenadering leiden.
De berichtgeving in de media biedt geen duidelijke indicatie van wat ons werkelijk vermoordt
De gegevens laten zien dat wat de media bedekken in termen van wat ons doodt, niet altijd nauwkeurig de waarheid vertegenwoordigt. En dit kan meer kwaad dan goed doen.
Als mensen deze dingen horen, nemen ze ze ter harte.
Het resultaat: angst en angst kunnen toenemen, wat resulteert in vermijdingsgedrag dat het welzijn van een persoon beïnvloedt. Erger nog, mensen met psychische aandoeningen, zoals depressie, angst en posttraumatische stressstoornis, kunnen worden veroorzaakt door berichten in de media, die hun symptomen kunnen verergeren.
Wanneer onnauwkeurig nieuws wijdverbreid wordt, brengt dit mensen ertoe te geloven dat er gevaar bestaat waar dat niet het geval is. Net als een telefoonspel, kan deze valse informatie verdraaid raken en een groter probleem creëren dat niet echt bestaat.
Er is ook het probleem van de verwachtingen van mensen over de dood die worden beïnvloed door de media die zich meer richten op de dingen die ons minder snel zullen doden.
Waarom het belangrijk is om te begrijpen wat echt het meeste potentieel heeft om je te doden
Nadenken over ons eigen levenseinde - of de dood - kan ongemakkelijk zijn. Maar het kan ook heel nuttig zijn.
Dr. Jessica Zitter, een ICU en palliatieve zorgarts legt het als volgt uit: “Het begrijpen van de typische trajecten die gewoonlijk worden gezien wanneer mensen het levenseinde naderen, kan erg nuttig zijn, want als mensen weten hoe de uiteindelijke uitweg eruitziet, zien ze er zijn eerder voorbereid op hun eigen land als het nadert. '
Zitter vervolgt: “De media negeren de dood door ziekte, terwijl de dood door zelfmoord, terrorisme en ongevallen in werkelijkheid atypisch is [gebaseerd op de statistieken] maar sensationeel in de media. Als de dood op een onrealistische manier wordt behandeld, beroven we mensen van de mogelijkheid om ziek te worden en maken we plannen voor de dood die ze zouden willen hebben. '
'Je kunt geen goede dood hebben als je niet gelooft dat je dood gaat. Wanneer de media onze aandacht van dood door ziekte naar dood leiden door sensationele oorzaken, houdt dit in dat de dood kan worden vermeden als deze extreme omstandigheden kunnen worden vermeden”, zegt ze.
U kunt meer leren over het werk van Dr. Zitter in haar boek, Extreme Measures.
Dus wat zeggen die gegevens?
Hoewel hartaandoeningen en kanker samen meer dan de helft uitmaken van alle doodsoorzaken in de Verenigde Staten, zijn deze twee gezondheidstoestanden minder dan een kwart van wat door de media wordt gedekt.
Dus hoewel deze twee voorwaarden een groot deel uitmaken van wat ons doodt, wordt het niet noodzakelijkerwijs in het nieuws behandeld.
Aan de andere kant van het spectrum is terrorisme verantwoordelijk voor minder dan 0,1 procent van de sterfgevallen, ondanks het feit dat het 31 procent van de berichtgeving uitmaakt. In feite is het maar liefst 3.900 keer oververtegenwoordigd.
Ondertussen, hoewel terrorisme, kanker en moorden de doodsoorzaken zijn die het meest worden genoemd in kranten, staat er maar één in de top drie van doodsoorzaken.
Bovendien is moord meer dan 30 keer oververtegenwoordigd in de media, maar vertegenwoordigt het slechts 1 procent van de totale sterfgevallen.
Onze zorgen verschillen drastisch van de feiten
Het blijkt dat de oorzaken waar we ons zorgen over maken om ons te vermoorden - aangetoond door wat we het meest googlen - niet vaak in overeenstemming zijn met wat Amerikanen eigenlijk schaadt.
Bovendien kan het googelen van symptomen of potentiële dingen die ons kunnen doden zonder deze dingen ook met een arts te bespreken, angst veroorzaken. Dit kan op zijn beurt een stroom van ongerechtvaardigde 'wat als''s veroorzaken, zoals' Wat als dat en dat gebeurt? ' 'Wat als ik niet voorbereid ben?' of 'Wat als ik sterf en mijn familie achterlaat?'
En deze verontrustende gedachten kunnen je zenuwstelsel katapulteren in overdrive, waardoor de stressreactie van het lichaam, ook wel bekend als 'vechten of vluchten', wordt ontstoken. Wanneer het lichaam in deze toestand komt, klopt het hart sneller, wordt de ademhaling oppervlakkiger en draait de maag om.
Dit is niet alleen fysiek ongemakkelijk, maar het kan ook van invloed zijn op uw fysieke gezondheid door het verhogen van de bloeddruk, de hartslag en het verlagen van het immuunsysteem.
Terug naar de gegevens …
Het lijkt erop dat hoewel we ons zouden moeten concentreren op hartaandoeningen - die verantwoordelijk zijn voor 31 procent van de sterfgevallen - het slechts 3 procent is van wat mensen zoeken op Google.
Omgekeerd is het zoeken naar kanker niet in verhouding tot de werkelijke kans op het krijgen van de ziekte. Hoewel kanker een groot deel van de sterfgevallen uitmaakt - 28 procent - is het 38 procent van wat er op Google wordt gezocht.
Diabetes komt ook veel vaker voor in Google-resultaten (10 procent) dan in de dood (3 procent van de totale sterfte).
Ondertussen heeft zelfmoord meerdere malen meer relatief aandeel in de ogen van het publiek in vergelijking met het werkelijke sterftecijfer. Hoewel slechts 2 procent van de sterfgevallen in de Verenigde Staten door zelfmoord is, maakt het 10 procent uit van waar de media zich op richten en 12 procent van wat mensen zoeken op Google.
Maar er is goed nieuws: we zijn niet altijd van slag
Ondanks de duidelijke verschillen tussen de oorzaken van sterfte en gerapporteerde doodsoorzaken, zijn sommige van onze percepties juist.
Beroerte maakt bijvoorbeeld 5 procent uit van sterfgevallen en is in ongeveer 6 procent van de berichtgeving en Google-zoekopdrachten. Longontsteking en griep zijn ook consistent in alle drie de grafieken, goed voor 3 procent van de sterfgevallen en 4 procent van zowel media-aandacht als Google-zoekopdrachten.
Hoewel het misschien niet zo belangrijk lijkt om een goed begrip te hebben van de realiteit van wat ons doodt, zijn er duidelijke psychologische en fysieke voordelen die uit dit bewustzijn voortkomen.
Het begrijpen van gezondheidsrisico's en veiligheidsproblemen kan ons helpen om ons beter voor te bereiden op onvoorziene resultaten, die empowerend kunnen voelen - zoals het nemen van preventieve maatregelen voor hartaandoeningen.
Als u risicofactoren kent, kunt u ook troost zoeken bij zorgverleners die vragen kunnen beantwoorden en geruststelling kunnen bieden. Iemand die zich bijvoorbeeld zorgen maakt over kanker, krijgt mogelijk extra gezondheidsschermen van zijn arts, die hem kan helpen de leiding over zijn welzijn te nemen.
Dus als u de volgende keer merkt dat u zich zorgen maakt over een nieuwsbericht dat u zojuist hebt gelezen of over een ziekte waarover u nog maar net hebt gehoord, maar die om 3 uur 's ochtends googelt, doe dan een stap terug en overweeg of u zich echt zorgen moet maken.
Een beter begrip van de dood stelt ons in staat om een beter begrip van ons leven en onze gezondheid te omarmen, zodat we het kunnen bezitten - elke stap van de weg.
Jen Thomas is journalist en mediastrateeg gevestigd in San Francisco. Als ze niet droomt van nieuwe plaatsen om te bezoeken en te fotograferen, is ze te vinden in de Bay Area, worstelt ze met haar blinde Jack Russell-terriër of ziet ze er verloren uit omdat ze erop staat overal naartoe te lopen. Jen is ook een competitieve Ultimate Frisbee-speler, een fatsoenlijke bergbeklimmer, een vervallen hardloper en een ambitieuze luchtartiest.
Juli Fraga is een gediplomeerd psycholoog in San Francisco, Californië. Ze studeerde af met een PsyD van de University of Northern Colorado en volgde een postdoctorale fellowship aan UC Berkeley. Gepassioneerd door de gezondheid van vrouwen, benadert ze al haar sessies met warmte, eerlijkheid en mededogen. Kijk wat ze van plan is op Twitter.
