Dyspraxia-definitie
Dyspraxie is een op de hersenen gebaseerde motorische aandoening. Het beïnvloedt fijne en grove motoriek, motorische planning en coördinatie. Het is niet gerelateerd aan intelligentie, maar het kan soms cognitieve vaardigheden beïnvloeden.
Dyspraxia wordt soms uitwisselbaar gebruikt met ontwikkelingscoördinatiestoornis. Sommige artsen beschouwen deze afzonderlijke voorwaarden misschien vanwege een gebrek aan formele definitie, maar anderen beschouwen ze als hetzelfde.
Kinderen geboren met dyspraxie kunnen te laat zijn om ontwikkelingsmijlpalen te bereiken. Ze hebben ook moeite met balans en coördinatie.
In de adolescentie en volwassenheid kunnen symptomen van dyspraxie leiden tot leermoeilijkheden en een laag zelfbeeld.
Dyspraxia is een levenslange aandoening. Er is momenteel geen remedie, maar er zijn therapieën die u kunnen helpen de aandoening effectief te beheersen.
Dyspraxiesymptomen bij kinderen
Als uw baby dyspraxie heeft, merkt u mogelijk vertraagde mijlpalen op, zoals het hoofd optillen, omrollen en rechtop zitten, hoewel kinderen met deze aandoening uiteindelijk op tijd vroege mijlpalen kunnen bereiken.
Andere tekenen en symptomen kunnen zijn:
- ongebruikelijke lichaamshoudingen
- algemene prikkelbaarheid
- gevoeligheid voor harde geluiden
- voedings- en slaapproblemen
- een hoge mate van beweging van armen en benen
Naarmate uw kind groter wordt, ziet u mogelijk ook vertragingen bij:
- kruipen
- wandelen
- zindelijkheidstraining
- zelf voedend
- self-dressing
Dyspraxia maakt het moeilijk om fysieke bewegingen te organiseren. Een kind wil bijvoorbeeld door de woonkamer lopen met hun schoolboeken, maar het lukt ze niet zonder te struikelen, ergens tegenaan te stoten of de boeken te laten vallen.
Andere tekenen en symptomen kunnen zijn:
- ongebruikelijke houding
- moeite met fijne motoriek die het schrijven, artwork en spelen met blokken en puzzels beïnvloeden
- coördinatieproblemen die het moeilijk maken om te springen, springen, springen of een bal te vangen
- met de hand klappen, friemelen of gemakkelijk prikkelbaar zijn
- rommelig eten en drinken
- driftbuien
- fysiek minder fit worden omdat ze terugdeinzen voor fysieke activiteiten
Hoewel intelligentie niet wordt beïnvloed, kan dyspraxie het moeilijker maken om te leren en te socialiseren vanwege:
- een korte aandachtsspanne voor taken die moeilijk zijn
- problemen bij het volgen of onthouden van instructies
- een gebrek aan organisatorische vaardigheden
- moeite met het leren van nieuwe vaardigheden
- een laag zelfbeeld
- onvolwassen gedrag
- problemen om vrienden te maken
Dyspraxiesymptomen bij volwassenen
Dyspraxia is voor iedereen anders. Er zijn verschillende mogelijke symptomen en deze kunnen in de loop van de tijd veranderen. Deze kunnen zijn:
- abnormale houding
- evenwichts- en bewegingsproblemen, of loopafwijkingen
- slechte hand-oogcoördinatie
- vermoeidheid
- problemen met het leren van nieuwe vaardigheden
- organisatie- en planningsproblemen
- moeite met schrijven of het gebruik van een toetsenbord
- het moeilijk hebben met verzorging en huishoudelijke taken
- sociale onhandigheid of gebrek aan vertrouwen
Dyspraxia heeft niets te maken met intelligentie. Als u dyspraxie heeft, bent u mogelijk sterker op gebieden als creativiteit, motivatie en vastberadenheid. De symptomen van elke persoon zijn anders.
Dyspraxia versus apraxia
Hoewel deze twee termen bekend voorkomen en beide op de hersenen gebaseerde aandoeningen zijn, zijn dyspraxie en apraxie niet hetzelfde.
Dyspraxia is iets waarmee iemand wordt geboren. Apraxia kan zich op elk moment in het leven ontwikkelen na een beroerte of hersenletsel, hoewel bepaalde typen genetische componenten kunnen hebben.
Er zijn verschillende soorten apraxie die verschillende motorische functies beïnvloeden. Vaak wordt gedacht dat het een symptoom is van een neurologische, metabole of andere vorm van een aandoening.
Apraxia kan binnen enkele weken vanzelf verdwijnen, vooral als het het gevolg is van een beroerte.
Het is mogelijk om zowel dyspraxie als apraxie te hebben.
Dyspraxia veroorzaakt
De exacte oorzaak van dyspraxie is niet bekend.
Het kan te maken hebben met variaties in de manier waarop neuronen in de hersenen zich ontwikkelen. Dit heeft invloed op de manier waarop de hersenen berichten naar de rest van het lichaam sturen. Daarom kan het moeilijk zijn om een reeks bewegingen te plannen en ze vervolgens met succes uit te voeren.
Risicofactoren voor dyspraxie
Dyspraxia komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Het loopt ook vaak in gezinnen.
Risicofactoren voor ontwikkelingscoördinatiestoornissen kunnen zijn:
- voortijdige geboorte
- laag geboorte gewicht
- maternaal drugs- of alcoholgebruik tijdens de zwangerschap
- een familiegeschiedenis van ontwikkelingscoördinatiestoornissen
Het is niet ongebruikelijk dat een kind met dyspraxie andere aandoeningen heeft met overlappende symptomen. Sommige hiervan zijn:
- aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), die hyperactief gedrag, concentratieproblemen en moeite met lang stilzitten veroorzaakt
- autismespectrumstoornis, een neurologische ontwikkelingsstoornis die de sociale interactie en communicatie verstoort
- spraakapraxie bij kinderen, wat het moeilijk maakt om duidelijk te spreken
- dyscalculie, een aandoening die het moeilijk maakt om getallen te begrijpen en concepten van waarde en kwantiteit te begrijpen
- dyslexie, wat het lezen en begrijpend lezen beïnvloedt
Hoewel sommige symptomen hetzelfde zijn, hebben deze andere aandoeningen niet dezelfde fijne en grove motorische vaardigheidsproblemen als dyspraxie.
Andere aandoeningen zoals hersenverlamming, spierdystrofie en beroerte kunnen fysieke symptomen veroorzaken die lijken op dyspraxie. Daarom is het zo belangrijk om naar een arts te gaan voor de juiste diagnose.
Diagnose van dyspraxie
De ernst van de symptomen kan van kind tot kind sterk verschillen. Het is misschien niet duidelijk dat uw kind gedurende enkele jaren bepaalde vaardigheden niet ontwikkelt. Een diagnose van dyspraxie kan worden uitgesteld tot een kind 5 jaar of ouder is.
Als uw kind vaak dingen tegenkomt, dingen laat vallen of worstelt met fysieke coördinatie, betekent dit niet dat ze dyspraxie hebben. Deze symptomen kunnen een teken zijn van een aantal andere aandoeningen - of helemaal niets.
Het is belangrijk om hun kinderarts te zien voor een grondige evaluatie. Een arts beoordeelt factoren als:
- medische geschiedenis
- fijne motoriek
- grove motoriek
- ontwikkelingsmijlpalen
- mentale vaardigheden
Er zijn geen specifieke medische tests om dyspraxie te diagnosticeren. De diagnose kan worden gesteld als:
- motorische vaardigheden zijn aanzienlijk lager dan verwacht voor hun leeftijd
- een gebrek aan motorische vaardigheden heeft een aanhoudend negatief effect op de dagelijkse activiteiten
- symptomen begonnen al vroeg in de ontwikkeling
- andere aandoeningen met vergelijkbare symptomen zijn uitgesloten of gediagnosticeerd
Dyspraxia wordt vaker gediagnosticeerd als ontwikkelingscoördinatiestoornis (DCD).
Dyspraxia-behandeling
Bij een klein aantal kinderen verdwijnen de symptomen vanzelf naarmate ze ouder worden. Maar dat is bij de meeste kinderen niet het geval.
Er is geen remedie voor dyspraxie. Met de juiste therapieën kunnen mensen met dyspraxie echter leren symptomen te beheersen en hun vaardigheden te verbeteren.
Omdat het voor iedereen anders is, moet de behandeling worden afgestemd op individuele behoeften. Het behandelplan hangt af van een aantal factoren. De ernst van de symptomen van uw kind en andere naast elkaar bestaande aandoeningen zijn de sleutel tot het vinden van de juiste programma's en diensten.
Sommige van de zorgverleners waarmee u mogelijk werkt, zijn:
- gedragsanalisten
- ergotherapeuten
- pediatrische specialisten
- fysiotherapeuten
- psychologen
- spraak- en taaltherapeuten
Sommige kinderen doen het goed met kleine ingrepen. Anderen hebben intensievere therapieën nodig om verbetering te laten zien. Welke therapieën u ook kiest, ze kunnen onderweg worden aangepast.
Uw zorgteam kan u helpen bij het identificeren van probleemgebieden. Vervolgens kunnen ze werken aan het opsplitsen van taken in beheersbare stukken.
Door regelmatig te oefenen, kan uw kind leren hoe hij taken zoals:
- koppelverkoop schoenen of self-dressing
- eetgerei op de juiste manier gebruiken
- gebruik maken van het toilet
- wandelen, rennen en spelen
- een aanpak van schoolwerk organiseren
Therapie kan uw kind helpen om zelfvertrouwen te krijgen, wat hen ook sociaal kan helpen. De school van uw kind kan speciale diensten en accommodaties bieden om het leren gemakkelijker te maken.
Volwassenen kunnen ook profiteren van ergotherapie. Dit kan helpen bij praktische, alledaagse zaken met betrekking tot kleine motorische vaardigheden en organisatorische vaardigheden.
Cognitieve gedragstherapie of gesprekstherapie kan helpen bij het wijzigen van denk- en gedragspatronen die uw zelfvertrouwen en zelfrespect doen afnemen.
Zelfs als je fysieke problemen hebt, is het nog steeds belangrijk om regelmatig te sporten. Als dit een probleem is, vraag dan een arts om een verwijzing naar een fysiotherapeut of zoek een gekwalificeerde personal trainer.
Afhalen
Dyspraxia is een ontwikkelingscoördinatiestoornis. Deze levenslange aandoening beïnvloedt de grove en fijne motoriek en soms de cognitieve functie.
Het moet niet worden verward met een intellectuele stoornis. In feite kunnen mensen met dyspraxie een gemiddelde of bovengemiddelde intelligentie hebben.
Dyspraxia kan niet worden genezen, maar het kan met succes worden beheerd. Met de juiste therapieën kunt u de organisatorische en motorische vaardigheden verbeteren, zodat u ten volle kunt leven.
