Ik ben een van die gelukkige mensen die leven met zowel een chronische ziekte als een psychische aandoening.
Ik heb colitis ulcerosa, een vorm van inflammatoire darmaandoening die leidde tot het verwijderen van mijn dikke darm, en ik heb ook een bipolaire stoornis, een obsessief-compulsieve stoornis (OCS), een borderline persoonlijkheidsstoornis en een posttraumatische stressstoornis (PTSS).
En ja, het kan slecht zijn om met al deze dingen samen te leven.
Ik werd in 2015 gediagnosticeerd met inflammatoire darmaandoeningen en ook met een bipolaire stoornis. De rest kwam in de loop van de komende jaren. En het is moeilijk geweest.
Leven met colitis ulcerosa is al moeilijk genoeg. Leven zonder dikke darm betekent dat ik meerdere keren per dag naar het toilet ga, ongevallen heb, last heb van vermoeidheid en maagkrampen, en het huis verlaten kan moeilijk zijn omdat ik me vaak zorgen maak over het vinden van het dichtstbijzijnde toilet en het niet halen.
Een bipolaire stoornis is ook moeilijk. Ik heb regelmatig manie-episodes en ervaar depressie, terwijl mijn stabiele periodes worden geplaagd door emotionele instabiliteit door BPS, obsessies en dwanghandelingen door OCS en gevoelens van angst door mijn PTSS - soms voelt het alsof mijn hersenen het echt niet aankunnen.
En als je het fysieke en het mentale met elkaar mengt, is het nog moeilijker.
Ze voeden elkaar
Als je zowel een mentale als een fysieke ziekte hebt, kan het voelen alsof ze allebei vechten, terwijl ze elkaar voeden.
Wanneer ik een opflakkering van mijn colitis ulcerosa heb, voel ik me niet alleen lichamelijk onwel, maar de pijn en vermoeidheid leiden me vaak tot een gevoel van angst en angst, wat vervolgens de mentale kant van de dingen beïnvloedt.
Ik kan geïrriteerd raken en mezelf terugtrekken uit de mensen om me heen. Ik isoleer mezelf omdat ik me niet alleen fysiek onwel voel, maar de hoeveelheid stress op mij soms voelt alsof ik mentaal niet kan functioneren.
Soms weet je niet waar het ene eindigt en het andere begint
Wanneer het in het verleden echt moeilijk is geworden, met betrekking tot mijn chronische aandoening, ben ik midden in een depressie beland, waarbij mijn colitis ulcerosa een donkere episode veroorzaakte.
En dit is niet alleen verdrietig of beu.
Als ik op deze manier depressief ben, voelt het alsof ik klaar ben om op te geven. Alsof ik het niet meer aankan. Ik vraag me af of mijn leven het waard is om te leven - en welke kwaliteit van leven ik echt heb.
Ook al voel ik me soms goed en kan ik normale dingen doen, de duisternis neemt het over en het enige waar ik aan kan denken zijn de slechte tijden en hoe verschrikkelijk het is om 24/7 op het toilet te worden geplakt.
Het is moeilijk om uit een depressieve episode te komen als je een lichamelijke ziekte hebt die je in de steek laat.
Maar het gaat ook in beide richtingen.
Soms kan mijn maag in orde zijn. De toiletbezoeken verminderen en de krampen zijn er niet. Maar als ik een slechte tijd heb met mijn mentale gezondheid, kan dit leiden tot overmatig toiletbezoek en pijn.
Het is een bekend feit dat stress je spijsverteringskanaal negatief kan beïnvloeden, en dit is extreem wanneer je een chronische spijsverteringsziekte hebt.
Je krijgt nooit echt een pauze
Beide ziekten zijn moeilijk omdat het soms voelt alsof ik gewoon niet kan winnen. Alsof het een of ander is.
Bij verschillende psychische aandoeningen is het zeer zeldzaam dat alles 100 procent perfect is. Er zijn vreemde dagen waarop het goed gaat, maar meestal voelt het alsof ik een eindeloze strijd vecht met zowel mijn lichaam als mijn geest.
Het kan voelen alsof ik nooit een pauze krijg.
Als ik een slechte tijd heb met mijn lichaam, wordt mijn mentale toestand aangetast. Als ik mentaal een slechte tijd heb, veroorzaakt dat mijn inflammatoire darmaandoening.
Ik verlang naar de dagen dat ik me nergens zorgen over hoef te maken.
Het kan uitputtend zijn en betekent dat ik extra voor mijn lichaam moet zorgen, ervoor moet zorgen dat ik mijn medicatie neem, me concentreer op mentale oefeningen en mezelf een pauze gun wanneer ik het nodig heb. Ik doe mijn best om mijn stressniveaus laag te houden en doe wat ik kan om uit de hand te blijven.
Maar zelfs mentale gymnastiek en zelfzorg kunnen overweldigend zijn als je onder druk staat om jezelf te beschermen.
Leven met zowel een fysieke als een mentale ziekte maakt je sterk als een hel
Er zijn enkele voordelen aan zowel een chronische mentale als fysieke ziekte.
Ik heb geleerd om aan beide kanten medelevend en empathisch te zijn. Ik heb het gevoel dat ik beide ziektetypes goed begrijp en daardoor heb ik sympathie voor de situaties van anderen.
Het heeft me geleerd niet te beoordelen wat iemand anders doormaakt, en omdat mijn eigen ziekten 'onzichtbaar' zijn, heb ik eraan herinnerd dat niet alle ziekten zichtbaar zijn en dat je nooit weet wat iemand anders doormaakt.
Door te leven met zowel een mentale als fysieke ziekte, realiseerde ik me ook wat een sterk persoon ik ben.
Met beide is het moeilijk leven, en als je met beide leeft, kan het voelen alsof de wereld je haat. En dus als ik dag na dag doorkom, ben ik trots op mezelf dat ik blijf vechten.
Ik ben trots dat ik probeer het beste uit een slechte situatie te halen.
En ik ben er trots op dat ik, met al het leven dat naar me is gegooid, er nog steeds ben.
Hattie Gladwell is journalist, auteur en advocaat in de geestelijke gezondheidszorg. Ze schrijft over psychische aandoeningen in de hoop het stigma te verminderen en anderen aan te moedigen zich uit te spreken.
