Definitie
Positieve straf is een vorm van gedragsverandering. In dit geval verwijst het woord 'positief' niet naar iets aangenaams.
Positieve straf is het toevoegen van iets aan de mix dat tot een onaangenaam gevolg zal leiden. Het doel is om de kans te verkleinen dat het ongewenste gedrag zich in de toekomst opnieuw zal voordoen.
Deze benadering kan onder bepaalde omstandigheden effectief zijn, maar het is slechts een deel van de vergelijking. Het is ook nodig om uw kind te begeleiden naar alternatief gedrag dat beter bij de situatie past.
Laten we eens kijken naar positieve straf en hoe deze zich verhoudt tot negatieve straf en positieve en negatieve bekrachtiging.
Voorbeelden
Alle acties hebben gevolgen. Positieve straf kan gewoon een natuurlijk gevolg zijn van een bepaalde handeling.
Als uw kind bijvoorbeeld slagroom eet die is bedorven omdat hij het onder zijn bed heeft verborgen, krijgt hij buikpijn. Als ze een hete kachel aanraken, zullen ze hun hand verbranden.
Deze ervaringen zijn op zijn best onaangenaam. Anderzijds dienen ze als waardevolle lesmomenten. Net zoals u zou doen, kan een kind geneigd zijn om zijn gedrag te veranderen om de gevolgen te vermijden.
Denk er bij het kiezen van een straf aan om het gedrag te straffen, niet het kind. De straf moet op het kind worden afgestemd.
'Positieve straf is gebaseerd op wat aversief is', zegt Elizabeth Rossiaky, BCBA, kliniekdirecteur bij Westside Children's Therapy in Frankfurt, Illinois. "Wat voor iemand aversief is, is misschien niet voor iedereen aversief."
Met dat in gedachten zijn hier enkele voorbeelden van veelvoorkomende positieve straffen:
- Schelden. Berispt worden of les krijgen is iets dat veel kinderen willen vermijden.
- Met de hand slaan of grijpen. Dit kan instinctief gebeuren in het moment. U kunt een lichte tik op de hand geven van een kind dat naar een pan met kokend water op het fornuis reikt of aan het haar van zijn broer of zus trekt. U kunt een kind met geweld grijpen of trekken dat op het punt staat het verkeer in te lopen.
- Schrijven. Deze methode wordt vaak gebruikt op school. Het kind is verplicht om steeds dezelfde zin te schrijven of een essay te schrijven over hun gedrag.
- Klusjes. Veel ouders voegen klusjes toe als een vorm van straf. Een kind dat aan de muur krabbelt of pindakaas over de tafel smeert, wordt misschien gedwongen het op te ruimen of andere huishoudelijke taken uit te voeren.
- Reglement. Er zijn maar weinig mensen die verlangen naar meer regels. Voor het kind dat zich vaak misdraagt, kan het toevoegen van aanvullende huisregels een stimulans zijn om gedrag te veranderen.
De meeste kinderen begrijpen instinctief het concept van positieve straf. Wees getuige van de peuter die alleen een driftbui krijgt als aan de eisen wordt voldaan. Hetzelfde kan worden waargenomen bij broers en zussen.
Positieve bestraffing kan effectief zijn als het onmiddellijk volgt op het ongewenste gedrag. Het werkt het beste als het consistent wordt aangebracht.
Het is ook effectief naast andere methoden, zoals positieve bekrachtiging, zodat het kind ander gedrag leert.
Als een positieve straf te veel negatieve gevolgen heeft
Een van de meest omstreden voorbeelden van positieve straffen is slaan.
In een onderzoek uit 2010 voerden onderzoekers aan dat spanking het risico op agressief gedrag kan verhogen. Het kan het bericht sturen dat agressie problemen kan oplossen.
Het kan slecht gedrag onderdrukken zonder alternatieven te bieden. De resultaten kunnen tijdelijk zijn en het ongewenste gedrag keert terug zodra de straf voorbij is.
Een beoordeling uit 2016 van studies van 50 jaar onderzoek suggereert dat hoe meer je een kind slaat, hoe groter de kans dat ze je zullen trotseren. Het kan antisociaal gedrag en agressie vergroten. Het kan ook bijdragen aan cognitieve en mentale gezondheidsproblemen.
“Over het algemeen is positieve straf de minst geprefereerde lesmethode vanwege de lage generalisatie. Maar in een veiligheidssituatie zal het het meest succesvol zijn in het handhaven van de veiligheid ', zegt Rossiaky.
Het leert vermijdingsgedrag, maar geen vervangend gedrag, legt ze uit.
'Als je de straf meerdere keren moet afgeven, werkt het niet. Misschien wilt u een andere methode overwegen. En je moet ervoor zorgen dat straf niet alleen is om je eigen frustraties te uiten, 'adviseert Rossiaky.
Als het gaat om slaan, slaan met een liniaal of andere vormen van fysieke straf, worden ze niet aanbevolen.
Rossiaky waarschuwt dat kinderen redelijk goed zijn in het vinden van mazen in de wet. Ze hebben de neiging om even ongepast gedrag te vinden, tenzij je alternatieve lesgeeft.
Positieve versus negatieve straf of bekrachtiging
Bij gedragsmodificatie betekenen 'positief' en 'negatief' niet 'goed' of 'slecht'. Het kan helpen om ze als 'plus' of 'min' te beschouwen: positief betekent dat je optelt en negatief betekent dat je aftrekt.
Straf wordt gebruikt om een bepaald gedrag te ontmoedigen. Versterking is bedoeld om een bepaald gedrag aan te moedigen.
Positieve straf is wanneer je een gevolg toevoegt aan ongewenst gedrag. Dit doe je om het minder aantrekkelijk te maken.
Een voorbeeld van een positieve straf is het toevoegen van meer taken aan de lijst wanneer uw kind zijn verantwoordelijkheden negeert. Het doel is om uw kind aan te moedigen zijn normale taken uit te voeren om een groeiende lijst met taken te voorkomen.
Negatieve straf is wanneer je iets wegneemt. Een voorbeeld van een negatieve straf is het wegnemen van het favoriete speeltje van uw kind omdat ze weigeren zichzelf op te pakken.
Het doel van een negatieve straf is om uw kind zelf op te laten halen om te voorkomen dat speelgoed wordt weggenomen. Time-out is ook een vorm van negatieve straf.
Bij negatieve bekrachtiging haal je een prikkel weg met als doel een passend gedrag te vergroten.
U roept uw kind bijvoorbeeld consequent terug naar de keuken om de tafel af te ruimen en borden naar de gootsteen te dragen. Na verloop van tijd leren ze deze actie uit te voeren zonder te vragen om het ongemak van teruggebeld te worden te vermijden.
Je zou negatieve bekrachtiging als een leermiddel kunnen beschouwen in plaats van als een strafmethode.
Rossiaky is van mening dat versterking in het algemeen de voorkeur verdient boven straf.
Positieve straf versus positieve bekrachtiging
Positieve straf voegt een ongewenst gevolg toe na ongewenst gedrag. Als je je tiener de garage laat schoonmaken omdat ze de avondklok hebben verknald, is dat een positieve straf.
Positieve bekrachtiging is een beloning toevoegen als het kind zich goed gedraagt. Als je je kind een vergoeding geeft voor het uitvoeren van bepaalde klusjes, is dat een positieve bekrachtiging.
Het doel is om de kans te vergroten dat ze het goede gedrag zullen voortzetten.
BF Skinner en operante conditionering
De vroeg 20e-eeuwse psycholoog BF Skinner staat erom bekend dat hij de theorie van het behaviorisme uitbreidt. Zijn focus op manipulatie van gevolgen staat bekend als operante conditionering.
In een notendop, operante conditionering draait om lesstrategieën. Positieve en negatieve straffen worden gebruikt om ongepast gedrag te ontmoedigen. Positieve en negatieve bekrachtiging worden gebruikt om goed gedrag aan te moedigen.
Samen gebruikt, zijn deze strategieën ontworpen om het kind te helpen associaties te vormen tussen gedrag en de resultaten van gedrag.
Afhalen
Positieve straf is een vorm van straf waarbij je iets toevoegt aan de omgeving om een bepaald gedrag af te schrikken.
Op zichzelf is een positieve straf misschien geen goede langetermijnoplossing. Het kan effectiever zijn in combinatie met positieve en negatieve bekrachtiging.
Probeer er uiteindelijk voor te zorgen dat uw kind ongewenst gedrag kan vervangen door meer acceptabel gedrag.
