Dubbele depressie is wanneer twee specifieke soorten depressie elkaar overlappen. Het is een ernstige aandoening die levensbedreigend kan worden als deze niet wordt behandeld.
In medische termen is het het naast elkaar bestaan van aanhoudende depressieve stoornis (PDD) en depressieve stoornis (MDD).
We onderzoeken de overeenkomsten en verschillen tussen PDD en MDD en wat er gebeurt als ze samen voorkomen.
Wat is dubbele depressie?
Dubbele depressie is wanneer u PDD heeft en MDD ontwikkelt.
Deze twee soorten depressie hebben veel symptomen gemeen. Over het algemeen is MDD een ernstige vorm van depressie, terwijl PDD een lagere, chronische depressie is.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is het handboek dat professionele zorgverleners gebruiken om psychische stoornissen te diagnosticeren. De huidige versie, DSM-5, bevat criteria voor diagnose van PDD en MDD.
Terwijl onderzoekers en anderen het dubbele depressie noemen, noemt de DSM-5 het niet als een officiële diagnose.
Als u 'dubbele depressie' heeft, zal uw arts een diagnose stellen van naast elkaar bestaande PDD en MDD, maar u kunt het nog steeds dubbele depressie noemen.
Wat zijn de onderdelen van dubbele depressie?
Aanhoudende depressieve stoornis
PDD is een vrij nieuwe diagnose. Het heette vroeger dysthymie of chronische depressie.
Dit zijn de criteria voor het diagnosticeren van PDD:
- volwassenen: depressieve stemming gedurende minimaal 2 jaar
- kinderen en tieners: depressieve of geïrriteerde stemming gedurende ten minste 1 jaar
- de symptomen zijn niet meer dan 2 maanden per keer opgehouden
Daarnaast moet u ten minste twee van deze symptomen hebben:
- slechte eetlust of te veel eten
- slapeloosheid of te veel slapen
- vermoeidheid of lage energie
- een laag zelfbeeld
- slechte concentratie en besluitvorming
- gevoel van hopeloosheid
Omdat PDD een langdurige aandoening is, is het op dit moment misschien niet voor u duidelijk dat u op een andere manier kunt voelen. Je zou het zelfs naar je persoonlijkheid kunnen schrijven - maar jij bent het niet. Het is niet jouw fout. Het is de stoornis en het is te behandelen.
Naast elkaar bestaande aandoeningen komen vaak voor en kunnen zijn:
- ongerustheid
- grote Depressie
- persoonlijkheidsstoornissen
- stoornissen in het gebruik van middelen
Depressieve stoornis
MDD is een stemmingsstoornis die intense, aanhoudende gevoelens van verdriet en een algemeen verlies van interesse met zich meebrengt. Het heeft een diepgaand effect op hoe je je voelt en hoe je je gedraagt. Het kan moeilijk zijn, zo niet onmogelijk, om door te gaan zoals gewoonlijk.
Criteria voor diagnose omvatten ten minste vijf van de onderstaande symptomen, die zich binnen een periode van 2 weken voordoen. Een daarvan moet zijn: verlies van interesse, verlies van plezier of depressieve stemming.
- depressieve stemming (of prikkelbaarheid bij kinderen en tieners)
- verminderde interesse of verlies van plezier in de meeste dingen
- veranderingen in eetlust of gewicht
- slapeloosheid of verslapen
- veranderde of vertraagde lichaamsbewegingen
- gebrek aan energie en vermoeidheid
- gevoel van waardeloosheid of schuld
- vertraagd denken, of moeite met concentreren en beslissingen nemen
- terugkerende gedachten aan overlijden of zelfmoord, een zelfmoordplan hebben of zelfmoordpoging
Om in aanmerking te komen voor een diagnose van MDD, mogen deze symptomen niet worden verklaard door de effecten van een stof of een andere medische aandoening.
Het is niet ongebruikelijk dat iemand met een depressieve episode een andere tijdens zijn leven krijgt.
Ernstige depressie is een ernstige aandoening, maar kan worden behandeld.
Wat zijn de symptomen van dubbele depressie?
PDD is chronisch. Het gaat meestal niet om duidelijke afleveringen van depressie. Symptomen van ernstige depressie zijn krachtig. Wanneer ze toeslaan, herkent u ze waarschijnlijk als zijnde buiten uw normale basislijn.
Als dat jou is overkomen, ben je niet de enige. De meeste mensen met PDD hebben tijdens hun leven minstens één episode van ernstige depressie.
Symptomen van dubbele depressie verschillen van persoon tot persoon. Uw PDD-symptomen kunnen in intensiteit toenemen, met name een depressieve stemming en gevoelens van hopeloosheid. Het doorlopen van uw normale routine met PDD, die al moeilijk is, kan een nog grotere uitdaging worden.
Je hebt misschien ook:
- ernstige leegte, schuld of waardeloosheid
- onverklaarbare lichamelijke pijntjes of een algemeen ziektegevoel
- vertraagde lichaamsbewegingen
- gedachten van zelfbeschadiging
- terugkerende gedachten over de dood of zelfmoord
- plannen voor zelfmoord
Dit zijn tekenen dat u onmiddellijk moet worden behandeld.
Hoe wordt dubbele depressie gediagnosticeerd?
Als u symptomen van depressie heeft, raadpleeg dan zo snel mogelijk uw huisarts of huisarts.
Uw bezoek kan een lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests omvatten om bepaalde medische aandoeningen met vergelijkbare symptomen uit te sluiten. Er is geen specifieke laboratoriumtest om PDD, MDD of dubbele depressie te diagnosticeren.
Als u al een diagnose van PDD heeft, kan uw arts de tekenen van ernstige depressie vrij snel herkennen.
Uw huisarts kan de diagnose stellen of u voor evaluatie doorverwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg. De diagnose omvat het beantwoorden van een reeks vragen die zijn ontworpen om te zien of u voldoet aan diagnostische criteria voor PDD, MDD of beide. Het is belangrijk om volledig open te zijn over al uw symptomen.
Als je aan beide voorwaarden voldoet, heb je een dubbele depressie.
Wat is de behandeling voor dubbele depressie?
Behandeling voor PDD en MDD zijn vergelijkbaar. Meestal gaat het om medicatie, psychotherapie of een combinatie van beide. Het is echter niet voor iedereen hetzelfde. Uw arts moet de behandeling afstemmen op uw specifieke behoeften.
Sommige medicijnen voor depressie zijn:
- selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's)
- serotonine-norepinefrine-heropnameremmers (SNRI's)
- tricyclische antidepressiva
- atypische antidepressiva
- monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers)
Het is belangrijk dat u deze medicijnen precies zoals voorgeschreven inneemt. Het vergt ook wat geduld. Als u de effecten niet meteen voelt, geef dan niet op. Het kan een paar weken duren voordat deze medicijnen beginnen te werken.
Het kan ook wat vallen en opstaan kosten om de juiste medicatie en dosering te vinden. Uw arts zal indien nodig aanpassingen aanbrengen totdat u zich beter begint te voelen.
Als u denkt dat uw medicatie niet werkt of vervelende bijwerkingen ervaart, is het belangrijk om dit met uw arts te bespreken.
Stop niet abrupt met het innemen van de medicatie, tenzij op advies van uw voorschrijvende arts, omdat dit kan leiden tot ontwenningsverschijnselen of verergering van depressie. Uw arts kan een alternatief medicijn voorschrijven of u helpen veilig af te bouwen.
Naast medicamenteuze therapie kunt u baat hebben bij psychotherapie. Dit kan gesprekstherapie en cognitieve gedragstherapie (CBT) omvatten. U kunt dit één-op-één doen met uw therapeut of in een groepsomgeving.
Als u niet voor uzelf kunt zorgen of het risico loopt uzelf te verwonden, moet u mogelijk in een ziekenhuis blijven totdat het gevaar is geweken.
Wanneer een ernstige depressie niet op deze therapieën reageert, omvatten andere:
- Elektroconvulsietherapie (ECT): dit is een procedure waarbij elektrische stromen worden gebruikt om de hersenen te stimuleren een aanval te krijgen. Het veroorzaakt veranderingen in de hersenchemie die depressie kunnen verlichten.
- Transcraniële magnetische stimulatie (TMS): hierbij worden magnetische pulsen gebruikt om zenuwcellen in de hersenen te stimuleren die geassocieerd zijn met stemmingsregulatie en depressie.
Uw arts kan dieet-, lichaamsbeweging- en andere levensstijlaanbevelingen doen als aanvulling op uw behandeling.
Mogelijk vindt u ook enig voordeel door lid te worden van een steungroep voor mensen met een depressie. Vraag uw arts om een verwijzing naar lokale bronnen.
Wat veroorzaakt dubbele depressie?
De oorzaken van depressie zijn niet altijd duidelijk. In plaats van een enkele oorzaak, kan het een combinatie zijn van factoren zoals:
- hersenveranderingen
- hersenchemie
- milieu
- genetica
- hormonen
Dingen die uw risico op depressie kunnen verhogen, zijn onder meer:
- een laag zelfbeeld
- traumatische gebeurtenissen zoals misbruik, verlies van een geliefde en financiële of relatieproblemen
- familieleden met een voorgeschiedenis van depressie, alcoholgebruiksstoornis en zelfmoord
- andere psychische stoornissen zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS), angststoornissen of eetstoornissen
- drugs en alcohol
- ernstige chronische ziekte
De afhaalmaaltijd
Dubbele depressie is wanneer iemand met een aanhoudende depressieve stoornis een zware depressie ontwikkelt. Onderzoekers weten niet precies wat dubbele depressie veroorzaakt, maar er is hulp beschikbaar.
Zowel PDD als MDD kunnen worden behandeld en effectief worden beheerd.
De eerste stap nemen. Ga zo snel mogelijk naar uw arts, zodat u op weg kunt naar herstel en kunt genieten van een betere kwaliteit van leven.
