NSAID's en andere ontstekingsremmende medicijnen
Reumatoïde artritis (RA) is een inflammatoire aandoening die vaak op middelbare leeftijd toeslaat. Het wordt mogelijk niet onmiddellijk gediagnosticeerd. In eerste instantie lijkt het op gewone artritis. Sommige mensen behandelen hun symptomen met vrij verkrijgbare pijnstillers zoals aspirine, ibuprofen of naproxen. Deze medicijnen worden niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen of NSAID's genoemd. Ze bieden misschien enige verlichting, maar ze kunnen de ziekte niet stoppen.
NSAID's kunnen bij sommige patiënten maagklachten veroorzaken. In zeldzame gevallen kunnen ze ernstige bloedingen in de maag of darmen veroorzaken. Ze kunnen ook een wisselwerking hebben met bepaalde geneesmiddelen op recept. Celecoxib (Celebrex) is een NSAID op recept dat vergelijkbare ontstekingsremmende verlichting biedt. Het is echter minder waarschijnlijk dat het maagproblemen veroorzaakt. Zelfs na diagnose en behandeling kunnen sommige artsen doorgaan met het gebruik van ontstekingsremmende geneesmiddelen.
Methotrexaat
RA wordt het best vroeg behandeld, voordat de gewrichten door ontsteking ontstoken raken. Moderne ziektemodificerende antireumatica (DMARD's) hebben het mogelijk gemaakt om een normaal of bijna normaal leven te leiden met RA. De meeste artsen schrijven eerst methotrexaat voor. Methotrexaat wordt al tientallen jaren gebruikt. Het blokkeert bepaalde eiwitten die bij ontstekingen betrokken zijn.
Mogelijke bijwerkingen van methotrexaat zijn misselijkheid, braken en abnormale leverfunctie. Sommige patiënten ontwikkelen zweertjes in de mond, uitslag of diarree. Vertel het uw arts als u kortademigheid of chronische hoest krijgt. Bovendien kunnen sommige patiënten haaruitval ervaren. Vrouwen mogen methotrexaat niet gebruiken tijdens de zwangerschap. Mogelijk wordt u gevraagd om het B-vitamine-folaat in te nemen om sommige bijwerkingen te verminderen.
Leflunomide
Leflunomide (Arava) is een oudere DMARD die pijn en zwelling als gevolg van RA helpt verminderen. Het kan naast methotrexaat worden gegeven als alleen methotrexaat onvoldoende is om de progressie van RA onder controle te houden.
Leflunomide kan de lever beschadigen, dus het is belangrijk om uw leverfunctie te laten controleren met routinematige bloedtesten. Vanwege de mogelijke effecten op de lever, mag u geen alcohol drinken tijdens het gebruik van dit medicijn. Leflunomide kan ook geboorteafwijkingen veroorzaken, zelfs nadat u bent gestopt met het gebruik van het medicijn. Het mag niet worden ingenomen door vrouwen die zwanger zijn of zwanger kunnen worden. Diarree is de meest voorkomende bijwerking.
Hydroxychloroquine en sulfasalazine
Hydroxychloroquine (Plaquenil) is een oudere DMARD die soms nog steeds wordt gebruikt voor milde RA. Het kan werken door de signalering tussen cellen te onderbreken. Het is een van de best getolereerde DMARD's. Bijwerkingen zijn meestal licht van aard en kunnen misselijkheid en diarree omvatten. Het gebruik van het medicijn met voedsel kan helpen. Huidveranderingen komen minder vaak voor. Dit kunnen huiduitslag of het verschijnen van donkere vlekken zijn. In uiterst zeldzame gevallen kan het medicijn het gezichtsvermogen beïnvloeden. Meld eventuele problemen met het gezichtsvermogen onmiddellijk aan uw arts.
Sulfasalazine is een oud medicijn dat nog steeds af en toe wordt gebruikt om RA te behandelen. Het combineert een aspirine-achtige pijnstiller met een antibioticum sulfamedicijn. Bijwerkingen zijn meestal mild. Misselijkheid en buikpijn zijn de meest voorkomende klachten. Het medicijn verhoogt de gevoeligheid van de zon. Neem voorzorgsmaatregelen om zonnebrand te voorkomen.
Biologics: Anti-TNF-medicijnen
Biologics hebben de behandeling van RA aanzienlijk verbeterd. Ze werken door bepaalde componenten van het immuunsysteem te onderbreken. Een groep biologische geneesmiddelen werkt door het inflammatoire eiwit dat bekend staat als de tumornecrosefactor (TNF) te blokkeren. Omdat deze medicijnen het immuunsysteem onderdrukken, is infectie een van de ernstigste bijwerkingen van deze medicijnen.
Biologische geneesmiddelen tegen TNF worden toegediend door middel van injectie. Irritatie op de injectieplaats is een veel voorkomende bijwerking. Het is belangrijk om te worden getest op latente tuberculose en hepatitis B-virusinfectie voordat u met de behandeling begint, omdat anti-TNF-geneesmiddelen het immuunsysteem aantasten. Indien aanwezig, kunnen deze infecties na het begin van de behandeling weer oplaaien. Het risico op lymfoom en huidkanker kan toenemen bij langdurig gebruik van deze medicijnen.
Immunosuppressiva
Sommige RA-medicijnen werden oorspronkelijk gebruikt om afstoting na orgaantransplantatie te voorkomen. Deze medicijnen worden immunosuppressiva genoemd. Sommige worden nog steeds af en toe gebruikt om RA te behandelen. Cyclosporine is een voorbeeld. Azathioprine is een andere. Cyclosporine kan hoge bloeddruk, nierproblemen of jicht veroorzaken. Azathioprine kan misselijkheid, braken en, minder vaak, leverschade veroorzaken. Net als andere medicijnen die de werking van het immuunsysteem beïnvloeden, maken deze medicijnen infecties waarschijnlijker.
Cyclofosfamide (Cytoxan) is een krachtig immunosuppressivum dat gereserveerd is voor ernstige RA. Het wordt meestal alleen gegeven als andere medicijnen zijn mislukt. Bijwerkingen kunnen ernstig zijn en kunnen een laag bloedbeeld omvatten dat het risico op infectie verhoogt. Het kan het voor mannen of vrouwen ook moeilijker maken om een baby te krijgen. Blaasirritatie is een ander risico.
Oudere medicijnen: goudpreparaten en minocycline
Er zijn verschillende stoffen gebruikt om RA-gewrichtsontsteking onder controle te houden. Goud is een van de oudste hiervan. Hoewel het nu zelden wordt gebruikt, kan het verrassend effectief zijn. Het wordt meestal gegeven door injectie, maar er bestaat ook een pilvorm. Goudpreparaten kunnen vervelende bijwerkingen veroorzaken. Huiduitslag, zweertjes in de mond en veranderingen in smaakzin zijn de meest voorkomende bijwerkingen. Goud kan ook het bloedbeeld beïnvloeden.
Hoewel RA niet wordt veroorzaakt door een infectie, kan een ouder antibioticum, minocycline, milde RA helpen behandelen. Het werkt net als sommige andere DMARD's om ontstekingen te onderdrukken. Duizeligheid, huiduitslag en misselijkheid zijn veel voorkomende bijwerkingen. Het gebruik van minocycline kan vaginale schimmelinfectie bij vrouwen stimuleren.
Biologics: JAK-remmers
Tofacitinib (Xeljanz) is het eerste medicijn in een nieuwe klasse van biologische behandelingen voor RA. Het is een Janus-kinase (JAK) -remmer. In tegenstelling tot andere DMARD's is het verkrijgbaar als pil. Dit elimineert mogelijke bijwerkingen die verband houden met injecties.
Net als andere DMARD's kan tofacitinib een verhoogd risico op infecties veroorzaken. Mensen met actieve infecties of dragers van het hepatitis B- of C-virus mogen geen tofacitinib gebruiken. Nadat u met het medicijn bent begonnen, moet u eventuele symptomen van infectie melden. Deze symptomen kunnen onder andere koorts, spierpijn, koude rillingen, hoesten of gewichtsverlies omvatten.
U moet zich ook bewust zijn van de longinfectie die histoplasmose wordt genoemd. Deze infectie komt veel voor in de centrale en oostelijke Verenigde Staten, evenals in delen van Midden- en Zuid-Amerika, Afrika, Azië en Australië. U kunt de infectie krijgen door schimmelsporen uit de lucht in te ademen. Vertel het uw arts als u in een van deze gebieden woont of verwacht te bezoeken.
Tofacitinib verhoogt de bloedlipideniveaus, maar de verhouding tussen "slecht" LDL-cholesterol en "goed" HDL-cholesterol blijft meestal hetzelfde.
