We interviewden Dr. Amesh Adalja, specialist in infectieziekten bij het University of Pittsburgh Medical Center, over zijn ervaringen met de behandeling van hepatitis C (HCV). Dr. Adalja, een expert op dit gebied, biedt een overzicht van HCV, standaardbehandelingen en opwindende nieuwe behandelingen die het spel voor hepatitis C-patiënten overal kunnen veranderen.
Wat is hepatitis C en hoe verschilt het van andere soorten hepatitis?
Hepatitis C is een type virale hepatitis dat verschilt van sommige andere vormen van virale hepatitis doordat het de neiging heeft chronisch te worden en kan leiden tot levercirrose, leverkanker en andere systemische aandoeningen. Het infecteert ongeveer 3,2 miljoen mensen in de Verenigde Staten en is ook de belangrijkste reden voor levertransplantatie. Het wordt verspreid via bloedblootstelling zoals bloedtransfusies (voorafgaand aan screening), injecterend drugsgebruik en zelden door seksueel contact. Hepatitis A heeft geen chronische vorm, is vaccin te voorkomen, wordt verspreid via de fecaal-orale route en leidt niet tot levercirrose en / of kanker. Hepatitis B, ook via het bloed overgedragen en ook in staat om levercirrose en kanker te veroorzaken, is vaccin te voorkomen en gemakkelijker te verspreiden via seksueel contact en van moeders naar hun kinderen tijdens zwangerschap en geboorte. Hepatitis E lijkt veel op hepatitis A, maar kan in zeldzame gevallen chronisch worden en heeft ook een hoog sterftecijfer bij zwangere vrouwen.
Wat zijn de standaard behandelingskuren?
De behandelingskuren voor hepatitis C zijn volledig afhankelijk van het type hepatitis C dat men herbergt. Er zijn zes genotypen van hepatitis C en sommige zijn gemakkelijker te behandelen dan andere. Over het algemeen omvat de behandeling van hepatitis C een combinatie van twee tot drie medicijnen, meestal inclusief interferon, toegediend gedurende ten minste 12 weken.
Welke soorten nieuwe behandelingen winnen terrein en hoe effectief lijken ze te zijn?
De meest opwindende nieuwe behandeling is het antivirale middel sofosbuvir, waarvan is aangetoond dat het niet alleen uiterst effectief is, maar ook het vermogen heeft om de kuren van de veel langere regimes voorafgaand aan de introductie drastisch te verkorten.
Sofosbuvir werkt door het virale enzym RNA-polymerase te remmen. Dit is het mechanisme waarmee het virus zichzelf kan kopiëren. In klinische onderzoeken bleek dit medicijn, in combinatie, zeer effectief te zijn in het snel en duurzaam onderdrukken van het virus, waardoor het behandelingsregime aanzienlijk kon worden verkort. Hoewel andere geneesmiddelen op dit enzym zijn gericht, is het ontwerp van dit medicijn zodanig dat het snel en efficiënt wordt omgezet in zijn actieve vorm in het lichaam, waardoor het enzym krachtig kan worden geremd. Sofosbuvir is in 2013 goedgekeurd door de FDA.
In sommige gevallen kunnen ook medicijncombinaties worden gebruikt die interferon-gevreesd uitsluiten vanwege zijn onaantrekkelijke bijwerkingenprofiel. [Hoewel effectief, is interferon berucht vanwege het veroorzaken van depressie en griepachtige symptomen. Sofosbuvir was het eerste medicijn dat door de FDA was goedgekeurd voor gebruik zonder gelijktijdige toediening van interferon in sommige gevallen.]
Hoe verhouden deze nieuwe behandelingen zich tot de standaardbehandelingen?
Het voordeel, zoals ik hierboven al zei, is dat nieuwe regimes korter, draaglijker en effectiever zijn. Het nadeel is dat nieuwe medicijnen meer kosten. Als men echter naar de volledige context kijkt, inclusief de gemaakte ontwikkelingskosten voor geneesmiddelen, vanwege het vermogen om de meest ernstige en kostbare complicaties van hepatitis C-infectie te voorkomen, zijn deze nieuwe geneesmiddelen een zeer welkome aanvulling op het arsenaal.
Hoe moeten patiënten hun behandelbeslissingen nemen?
Ik zou patiënten aanraden om samen met hun arts behandelbeslissingen te nemen na een bespreking van de huidige status van hun infectie, de huidige status van hun lever en hun vermogen om zich aan de medicatie te houden.
