Stel je dit eens voor. Je gaat gelukkig door het leven. Je deelt je leven met de man van je dromen. Je hebt een paar kinderen, een baan waar je het meest van geniet en hobby's en vrienden om je bezig te houden. Op een dag komt je schoonmoeder intrekken
Je weet niet zeker waarom. Je hebt haar niet uitgenodigd en je bent er vrij zeker van dat je man dat ook niet heeft gedaan. Je blijft denken dat ze weggaat, maar je merkt dat haar tassen grondig zijn uitgepakt en elke keer dat je haar naderende vertrek ter sprake brengt, verandert ze van onderwerp.
Nou, dit is niet anders dan hoe ik het chronisch vermoeidheidssyndroom kreeg. Zie je, voor mij, zoals het geval is voor de meeste mensen met CVS, kwam het chronisch vermoeidheidssyndroom aan in de vorm van wat ik dacht dat een eenvoudige buikgriep was. Zoals je zou doen voor een kort verblijf bij je schoonmoeder, bereidde ik me mentaal voor op een paar dagen van ellende en onaangename onderbrekingen en ging ik ervan uit dat het leven binnen een paar dagen weer normaal zou worden. Dit was niet het geval. De symptomen, met name een verpletterende vermoeidheid, namen mijn intrek in mijn lichaam en vijf jaar later lijkt het erop dat mijn metaforische schoonmoeder voorgoed is ingetrokken.
Het is niet de ideale situatie en het blijft me perplex maken, maar het is niet allemaal slecht nieuws. De jaren dat ik bij 'haar' woon, hebben me een paar dingen geleerd. Nu ik deze schat aan informatie heb, denk ik dat iedereen dat moet weten …
1. Leven met CVS is niet allemaal slecht
Zoals elke respectabele MIL-DIL-relatie heeft het leven met chronische vermoeidheid zijn ups en downs. Soms kun je je hoofd niet van het kussen tillen uit angst voor haar toorn. Maar andere keren, als je licht trapt, ga je misschien weken, zelfs maanden, zonder noemenswaardige confrontatie.
2. Wonen bij je 'schoonmoeder' heeft een aantal voordelen
Onlangs vroeg een vriend me of ik met haar mee wilde gaan in de buurt om chocolade-amandelen te verkopen. Het antwoord was eenvoudig: 'Nee. Ik zal vanavond mijn schoonmoeder vermaken. ' Wonen met deze minder dan wenselijke huisgast heeft niet veel voordelen, dus ik denk dat het af en toe gebruiken als een (geldig) excuus eerlijk is.
3. Je kunt je schoonmoeder niet verslaan
Hoewel je zou willen, kun je CVS niet fysiek of metaforisch verslaan, omdat sommigen een andere ziekte zouden kunnen "verslaan" of genezen. Elke poging om het te bestrijden, te trotseren of anderszins te verslaan, maakt het alleen maar erger. Dat gezegd te hebben …
4. Een beetje vriendelijkheid gaat ver
Toen ik in mijn leven met deze ongewenste bewoner omging, vond ik het het beste om op alle mogelijke manieren vriendelijkheid te betrachten. Een verzorgende, vreedzame en geduldige benadering zal vaak perioden opleveren van wat in CVS-jargon bekend staat als 'remissie' - een periode waarin de symptomen verminderen en men hun activiteiten kan verhogen.
5. Betrek uw schoonmoeder in geen geval bij extreme sporten
De echte kicker van CVS is een smerig klein ding dat postexertionele malaise wordt genoemd. Simpel gezegd, dit is het allerergste verschrikkelijke dat je 24 tot 48 uur na deelname aan rigoureuze fysieke activiteit voelt. Dus hoewel je schoonmoeder lijkt te genieten van haar tijd op de BMX-baan, vergis je niet, ze zal je later laten betalen. Het zal niet duidelijk zijn welke verwondingen ze kan oplopen en hoe lang je erover moet horen.
6. Wat je ook doet: kies je gevechten
Het chronisch vermoeidheidssyndroom mist nooit een kans om gehoord te worden als je bijvoorbeeld een late nacht doorbrengt met vrienden of als je inspannend tuiniert. Nu ik dit weet, ga ik alleen de strijd aan met deze ziekte als het de moeite waard is. Voor mij betekent dit nee zeggen tegen zaken als het kantoor sociaal of vrijwilligerswerk voor de PTA. Maar een Garth Brooks-concert? HEL JA!
7. Je zult niet elke strijd winnen
Mijn metaforische schoonmoeder is een formidabel karakter. Er zullen zeker slechte tijden zijn die we in CVS-spreken 'terugval' noemen. Wanneer dit gebeurt, kan ik niet genoeg de nadruk leggen op het aanvaarden van een nederlaag als eerste stap op weg naar herstel. Omwille van mezelf gebruik ik deze tijden om veel thee te drinken met de MIL, haar gerust te stellen dat alles in orde zal zijn, en haar te overtuigen om met mij naar Downton Abbey te kijken totdat ze klaar is om de strijdbijl te begraven.
8. Gooi haar zo nu en dan een bot
Het kan zijn dat uw MIL soms behoeftig is. Ze wil rusten, ze wil vandaag het onkruid niet graven, het werk is haar te stresserend, ze wil uiterlijk om 20.00 uur in bed liggen … De lijst gaat maar door. In godsnaam, gooi af en toe haar bot! Nee. Kras dat maar. Gooi haar alle botten die ze wil en nog wat. Ik beloof je dat de beloning in termen van je gezondheid het waard zal zijn.
9. De beste vrienden vinden het niet erg als MIL meedoet
Ik heb altijd goede vrienden gehad, maar ik heb ze nooit meer gewaardeerd dan in de afgelopen vijf jaar. Ze zijn goed en trouw en vinden het niet erg als mijn schoonmoeder besluit ons te vertragen tijdens een uitje - of zelfs als ze erop staat dat wij allemaal in plaats daarvan thuis blijven!
10. Accepteer de dingen die je niet kunt veranderen
Ik was het niet eens met dit hele woonarrangement. Ik heb gesmeekt en gesmeekt om mijn MIL elders te laten wonen. Ik heb zelfs haar spullen voor de deur achtergelaten, in de hoop dat ze de hint zou krijgen, maar het mocht niet baten. Het lijkt erop dat ze hier is om te blijven, en het is beter om …
11. Verander de dingen die je kunt
Ongetwijfeld, wanneer een ziekte onaangekondigd je leven binnendringt en intrek neemt, kan dat je boos, verslagen en machteloos maken. Voor mij kwam er echter een moment waarop die gevoelens nodig waren om achterin te gaan zitten om constructiever te focussen op de dingen die ik kon veranderen. Ik zou bijvoorbeeld moeder kunnen zijn. Ik zou tai chi kunnen nemen en ik zou een nieuwe carrière in schrijven kunnen nastreven. Dit zijn dingen die ik leuk, bevredigend vind en, het beste van alles, mijn schoonmoeder vindt ze ook heel aangenaam!
Als één ding tijdens mijn reis met deze ziekte duidelijk is geworden, is het dat we allemaal geroepen zijn om het beste uit onze leefsituatie te halen. Wie weet? Op een dag word ik misschien wakker en heeft mijn metaforische kamergenoot misschien andere accommodaties gevonden. Maar ik kan gerust zeggen dat ik mijn adem niet in houd. Voor vandaag ben ik er blij om er het beste van te maken en de lessen te volgen zoals ze komen. Hoe ga je om met het chronisch vermoeidheidssyndroom? Deel je ervaringen met mij!
Adele Paul is redacteur voor FamilyFunCanada.com, schrijver en moeder. Het enige waar ze meer van houdt dan een ontbijtdate met haar besties is 20:00 uur knuffelen bij haar thuis in Saskatoon, Canada. Vind haar op
