Ik ben een zwarte vrouw. En vaak merk ik dat van mij wordt verwacht dat ik over onbeperkte kracht en veerkracht beschik. Deze verwachting zet me enorm onder druk om de "Strong Black Woman" (SBWM) persona hoog te houden die je vaak ziet in de popcultuur.
De SBWM is van mening dat zwarte vrouwen alles aankunnen dat op hun pad komt zonder dat het een emotionele impact op hen heeft. De SBWM voorkomt dat zwarte vrouwen kwetsbaarheid vertonen en zegt ons dat we 'eroverheen moeten komen' en 'het voor elkaar moeten krijgen', ongeacht de mentale en fysieke inspanning.
Tot voor kort kon men gerust stellen dat de samenleving weinig aandacht heeft besteed aan de geestelijke gezondheidsbehoeften van Afro-Amerikanen. Maar zowel zwarte gemeenschappen als niet-zwarte gemeenschappen hebben bijgedragen aan het probleem.
Uit recent onderzoek blijkt dat deze groep 10 procent meer kans heeft op ernstige psychische problemen dan niet-Spaanse blanken. Naast een groter potentieel voor problemen, rapporteren zwarte Amerikanen ook enkele van de laagste niveaus van behandeling van geestelijke gezondheid. Culturele componenten zoals stigma, systemische componenten zoals inkomensongelijkheid en stereotypen zoals de SBWM spelen allemaal een rol bij de lage behandelingsniveaus onder zwarte Amerikanen.
Zwarte vrouwen hebben te maken met veel unieke maatschappelijke factoren die van invloed kunnen zijn op de geestelijke gezondheid. Als een zwarte vrouw die zich bezighoudt met angst en depressie, voel ik me vaak "zwak" vanwege mijn emotionele kwetsbaarheid. Maar naarmate ik meer begrijp in mijn begrip van mentale gezondheid, realiseerde ik me dat mijn strijd mijn kracht niet teniet doet.
En, nog belangrijker, dat ik niet altijd sterk hoef te zijn. Kwetsbaarheid uiten vergt kracht. Ik accepteer dit vandaag, maar het is een lange reis geweest om hier te komen.
'Zwarte mensen worden niet depressief'
Ik wist al vroeg dat ik uniek was. Ik ben altijd creatief geweest en altijd op zoek geweest naar kennis. Helaas, zoals veel andere creatieven in de geschiedenis, heb ik vaak te maken met depressieve spreuken. Sinds mijn kindertijd ben ik altijd gevoelig geweest voor extreem verdriet. In tegenstelling tot andere kinderen, zou dit verdriet vaak plotseling en niet uitgelokt zijn.
Op die leeftijd had ik geen begrip van depressie, maar ik wist dat het abnormaal was om plotseling over te schakelen van extreem extravert naar geïsoleerd. Ik hoorde het woord depressie voor het eerst pas toen ik veel ouder was.
Het duurde niet lang voordat ik me realiseerde dat het geen woord was waarmee ik me moest identificeren.
Nadat ik me realiseerde dat ik misschien een depressie had, stond ik voor een nieuwe strijd: acceptatie. Iedereen om me heen deed zijn best om te voorkomen dat ik me ermee zou identificeren.
En het werd meestal gevolgd door aanwijzingen om de Bijbel te lezen. Ik heb vaker gehoord "De Heer zou ons niet meer geven om mee om te gaan dan we kunnen verdragen" dan iemand zou moeten hopen. Als je je te lang slecht voelt in de zwarte gemeenschap, wordt je verteld dat het iets is dat je harder moet werken om uit je te bidden. Dus bad ik.
Maar toen de dingen niet verbeterden, kreeg ik nog meer negatieve gevoelens. Het ideaal dat zwarte vrouwen niet worstelen met universeel menselijke emoties, zet het idee voort dat we ondoordringbaar zijn.
En doen alsof we bovenmenselijk zijn, vermoordt ons, betoogt Josie Pickens in haar artikel 'Depression and the Black Superwoman Syndrome'. Terwijl ik ernaar streefde dit ideaal te bereiken, merkte ik dat ik - opnieuw - werd bepaald door het stereotype van wat het wel en niet betekent zwart te zijn.
Chronisch verdriet
Gepest worden op school maakte de zaken nog erger. Ik werd al op jonge leeftijd bestempeld als de 'ander'. Dezelfde stereotypen die discussies over geestelijke gezondheid verboden, maakten me een buitenbeentje.
Ik heb leren omgaan door me sociaal terug te trekken en grote menigten te vermijden. Maar zelfs jaren nadat het pesten ophield, bleef de angst bestaan en volgde me naar de universiteit.
Acceptatie in counseling
Mijn universiteit gaf prioriteit aan de geestelijke gezondheid van haar studenten en gaf ieder van ons 12 gratis counselingsessies per schooljaar. Omdat geld geen obstakel meer was, kreeg ik de kans om zonder zorgen naar een vertrouwenspersoon te gaan.
Voor het eerst bevond ik me in een omgeving die geestelijke gezondheidsproblemen niet tot een specifieke groep beperkte. En ik maakte van de gelegenheid gebruik om over mijn problemen te praten. Na een paar sessies voelde ik me niet meer zo 'anders'. Counseling heeft me geleerd mijn ervaringen met depressie en angst te normaliseren.
Mijn beslissing om op de universiteit naar counseling te gaan, hielp me te begrijpen dat mijn worsteling met angst en depressie me niet minder maakte dan wie dan ook. My Blackness stelt me niet vrij van geestelijke gezondheidsproblemen. Voor Afro-Amerikanen verhoogt blootstelling aan systemisch racisme en vooroordelen onze behoefte aan behandeling.
Er is niets mis mee dat ik een depressieve en angstgevoelige persoon ben. Nu zie ik mijn psychische problemen als een ander onderdeel dat mij uniek maakt. Ik vind de grootste inspiratie in mijn 'slechte dagen' en mijn 'goede dagen' zijn gemakkelijker te waarderen.
Afhalen
Het accepteren van mijn worstelingen betekent niet dat ze op dit moment niet moeilijk zijn om mee om te gaan. Als ik echt slechte dagen heb, geef ik prioriteit aan het praten met iemand. Het is belangrijk om te onthouden dat de negatieve dingen die je over jezelf hoort en voelt tijdens depressieve spreuken niet waar zijn. Met name Afro-Amerikanen moeten zich inspannen om hulp te zoeken bij psychische problemen.
Ik heb de keuze gemaakt om mijn symptomen zonder medicatie te behandelen, maar ik ken veel anderen die hebben besloten dat medicatie hen beter kan helpen de symptomen te beheersen. Als je merkt dat je te maken hebt met chronisch verdriet of negatieve emoties die een tol van je eisen, neem dan contact op met een professional in de geestelijke gezondheidszorg om de juiste aanpak te vinden. Weet dat je niet de "ander" bent en dat je niet alleen bent.
Psychische stoornissen discrimineren niet. Ze beïnvloeden iedereen. Er is moed voor nodig, maar samen kunnen we de stigma's rond psychische stoornissen voor alle groepen mensen doorbreken.
Als u of iemand die u kent tekenen van depressie ervaart, kunt u hulp vinden. Organisaties zoals de National Alliance on Mental Illness bieden steungroepen, onderwijs en andere middelen om depressie en andere psychische aandoeningen te helpen behandelen. U kunt ook een van de volgende organisaties bellen voor anonieme, vertrouwelijke hulp:
- National Suicide Prevention Lifeline (24/7 geopend): 1-800-273-8255
- Samaritanen 24-uurs crisishotline (24/7 geopend, bel of sms): 1-877-870-4673
- United Way Crisis Helpline (kan u helpen bij het vinden van een therapeut, gezondheidszorg of basisbehoeften): 2-1-1
Rochaun Meadows-Fernandez is een freelance schrijver die gespecialiseerd is in gezondheid, sociologie en ouderschap. Ze besteedt haar tijd aan lezen, liefhebben aan haar familie en het bestuderen van de samenleving. Volg haar artikelen op de pagina van haar schrijver.
