Angst is de manier waarop mijn lichaam reageert op stress. Het is precies het tegenovergestelde van kalmte. Angst hebben is een normaal onderdeel van mijn leven, maar als ik stress niet op een gezonde manier verwerk, blijven mijn hersenen dag en nacht karnen. En als de symptomen het overnemen, voel ik me als een hamster die in een wiel rent.
Hier zijn mijn vijf veelbetekenende tekenen dat angst op het punt staat het over te nemen.
1. Obsessie, of een eindeloze gedachteloop die je uitgeput achterlaat
Als ik merk: 'Ik heb geen controle over mijn gezin. Ik heb niemand anders de leiding ', het is waarschijnlijk een teken van angst en geen herbevestiging om los te laten.
Soms gebeurt dit in mijn hoofd in plaats van op papier. Als ik bij mijn familie ben, begin ik na te denken over wat elke persoon wel of niet doet.
Heeft hij de vaatwasser geladen? Kijkt ze (alweer!) Naar haar telefoon? Heeft hij de muziek net harder gezet? Zijn dat zijn T-shirts op de bank?
De gedachteloop herhaalt zich.
Tegen het einde ben ik uitgeput van het proces dat ik mezelf doormaak. Het is moeilijk om de eenvoudige details te onthouden, zelfs als ik ze doorneem.
2. Vermijd of negeer wat je nodig hebt
Ook al wil ik me minder alleen voelen, minder gek, en weten dat ik niet de enige ben die dit doormaakt … als de angst het overneemt, vermijd ik het om erover te praten.
Als vervolg op obsessie en een opmaat naar rusteloosheid, begin ik perspectief te missen op al het andere dat mij overkomt. Hoewel er veel vertrouwde mensen zijn die een luisterend oor kunnen bieden en kunnen helpen om deze prangende en verontrustende gedachten uit mijn hoofd te krijgen, zeg ik tegen mezelf dat ik het te druk heb met het doen en plannen om iemand naar mij te laten luisteren.
Het vermijden van gesprekstherapie - een aanbevolen hulpmiddel om angst te beheersen - kan gevaarlijk zijn voor mensen die hulp nodig hebben bij angst- en psychische problemen. Als ik niet met iemand anders over mijn problemen praat, hebben de problemen de neiging geheimzinnig en groter te zijn dan ze in werkelijkheid zijn.
3. Overplanning of proberen het onbeheersbare te beheersen
Soms worden mijn 'behulpzame' manieren bazig en houden we geen rekening met de logistiek van planning, vooral als het gaat om een familiebijeenkomst. Ik overdrijf plannen om te proberen de mensen in mijn leven te beheersen. Dit negeert de realiteit - dat mijn familieleden mens zijn, keuzevrijheid hebben en gaan doen wat ze willen.
Als ik zoveel energie in een diner of dag stop die zo ver voor op mijn agenda staat, kan het onrealistisch zijn.
4. Rusteloosheid of niet kunnen slapen
Hoe moeer ik word, hoe meer ik over miljoenen details per minuut nadenk. Dit onvermogen om te rusten en zich geen zorgen meer te maken, kan een gigantisch teken zijn dat de dingen uit de hand lopen. Misschien probeer ik mijn eigen gedachten en emoties te verdringen door aan anderen te denken. Dit helpt me dingen te vermijden die misschien te pijnlijk zijn om onder ogen te zien, te erkennen of te verwerken.
Wanneer ik naar buiten kijk in de donkere ochtend en besef dat mijn ogen moe zijn (en waarschijnlijk bloeddoorlopen), merk ik dat ik wil slapen. Het zou dan duidelijk moeten zijn, maar het hamsterwiel komt terug.
5. Sporen van verslechtering van de lichamelijke gezondheid
Iedereen heeft gewoontes die naar voren komen in tijden van stress of angst. Voor mij geldt: hoe korter en rafeliger mijn nagels zijn, hoe groter de kans dat ik rusteloos ben. Aan mijn nagels plukken wordt een snelle en routinematige manier om met mijn voortdurende angst om te gaan.
Ik begon voor het eerst korte en onverzorgde nagels te hebben toen ik een romantische relatie had die behoorlijk giftig was. Het begon als een coping-mechanisme voor mijn jeugdige angst en keert terug als ik het moet redden. Het is een fysiek teken dat ik niet zeker weet hoe ik dingen kan laten ontvouwen of laten gebeuren.
het komt neer op
Het is moeilijk om de signalen te herkennen en meteen te reageren. Ik vind het teveel om te doen en een held te zijn. Maar ik ben mijn hele leven al bang geweest. Pas nu in de veertig leer ik mijn tekens en hoe ik los kan laten om mijn angst los te laten.
Mede-angstige types zouden moeten weten dat het laten afnemen van zelfzorg een grotere uitputting en verdriet kan veroorzaken. Als ik merk dat ik me een hamster voel en het grootste deel van mijn wakkere tijd besteed aan het nadenken over anderen, ervaar ik het leven niet op mijn voorwaarden.
Er is altijd hulp beschikbaar door middel van preventie en behandeling. En aan het eind van de dag is het fijn om die hamster wat te laten rusten.
Het schrijven van Mary Ladd is verschenen in Playboy, Time Magazine's Extra Crispy, KQED en San Francisco Weekly. Ze is lid van de SF Writers 'Grotto en co-auteur van' The Wig Report ', een graphic novel over catastrofale ziekten.
