Biecht: ik dacht ooit dat ik niet in staat was om geliefd en geaccepteerd te worden door een man vanwege mijn psoriasis.
'Je huid is lelijk …'
"Niemand zal van je houden …"
'Je zult je nooit op je gemak voelen om seks te hebben of intiem te zijn met een andere persoon; dat zou betekenen dat je je lelijke huid laat zien … '
'Je bent niet aantrekkelijk …'
In het verleden, als het ging om daten en relaties, hoorde ik deze opmerkingen vaak. Maar ik hoorde ze niet per se van de mensen om me heen. Het waren meestal de gedachten die in mijn hoofd circuleerden telkens wanneer een man me benaderde of me uit vroeg op een date, of ik begon iemand te verpletteren.
Begrijp me niet verkeerd - ik ben een aantal wrede mensen tegengekomen. Maar de gedachten in mijn eigen geest waren het meest kwetsend en gemeen, hadden de meest langdurige gevolgen en zijn helaas iets waaraan ik nooit zou kunnen ontsnappen. Wanneer iemand gemeen tegen je is, je uitscheldt of je pest, hoor je vaak het advies om ze ten koste van alles te vermijden. Maar wat doe je als de persoon die je pest en negatief is jezelf bent?
Ik heb vrij vaak gedate en eerlijk gezegd heb ik niet veel negatieve ontmoetingen gehad. Toch maakt het hebben van een zichtbare ziekte de kennismakingsperiode van een potentiële relatie zwaarder. Terwijl ongeveer 20-plussers gewoon op zoek zijn naar een aansluiting, dwong mijn toestand me om iemand op een ander niveau te leren kennen. Ik moest ervoor zorgen dat de persoon aan de andere kant vriendelijk, zachtaardig, begripvol en niet veroordelend was. Alle factoren van deze ziekte, zoals bloeden, krabben, schilferen en depressie, kunnen erg moeilijk en gênant zijn om aan een andere persoon te onthullen.
De allereerste negatieve ontmoeting die ik me herinner toen ik met psoriasis dateerde, gebeurde tijdens mijn tweede jaar op de middelbare school. Voor de meesten was ik een lelijk eendje. Veel mensen noemden mij het lange, onaantrekkelijke meisje met de slechte huid. Op dat moment was ik voor ongeveer 90 procent bedekt met de ziekte. Hoeveel ik ook probeerde de schilferige, paarsachtige en jeukende plaques te verbergen, ze zouden zich altijd op de een of andere manier bekend maken.
Rond de tijd dat ik 16 was, ontmoette ik een man met wie ik begon te daten. We hingen rond en praatten de hele tijd aan de telefoon, en toen maakte hij het abrupt uit zonder me een echte reden te geven. Ik denk dat hij werd gepest omdat hij met mij uitging vanwege mijn huid, maar ik weet niet 100 procent zeker of dit een feit is of iets dat ik heb verzonnen vanwege mijn onzekerheden.
Destijds waren mijn gedachten:
"Zonder deze psoriasis zouden we nog steeds samen zijn …"
"Waarom ik?"
"Ik zou zoveel mooier zijn als ik dit spul niet met mijn huid zou hebben …"
Deze volgende bekentenis heb ik nog nooit aan iemand verteld en ik ben altijd bang geweest voor wat mensen van mij zouden denken, vooral mijn familie. Ik verloor mijn maagdelijkheid toen ik ongeveer 20 jaar oud was voor een man op wie ik voelde dat ik echt verliefd was. Hij wist van mijn psoriasis en mijn onzekerheden erover. Maar hoewel hij van mijn huid wist, zag hij mijn huid nooit. Ja, je leest het goed. Hij zag mijn huid nooit, ook al hadden we seks.
Ik zou er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij nooit de ernst van mijn huid zag. Ik zou een dikke, dij hoge legging dragen met een pyjamatop met lange mouwen en knopen. Ook moesten de lichten altijd uit zijn. Ik ben hier niet de enige in. Jaren geleden ontmoette ik een jonge dame met psoriasis die een kind had met een man die haar huid nog nooit had gezien. Haar reden was dezelfde als die van mij.
En toen ontmoette ik degene met wie ik dacht dat ik voor altijd bij me zou zijn - mijn nu ex-man. We hebben elkaar ontmoet op de campus van de universiteit die we allebei hebben bezocht. Vanaf de dag dat we elkaar voor het eerst zagen, werden we onafscheidelijk. Ik vertelde hem meteen over mijn psoriasis. Hij vertelde me meteen dat het hem niet kon schelen.
Het kostte me een tijdje om me bij hem op mijn gemak te voelen, maar zijn constante geruststelling dat hij van me hield, ongeacht mijn ziekte, hielp mijn onzekerheden te verminderen. Je kunt ons verhaal hier in meer detail bekijken.
Hoewel we nu gescheiden zijn om redenen die geen verband houden met mijn psoriasis, is er één ding dat ik me altijd zal herinneren van die mislukte relatie: 'Ik ben geliefd. Ik zal geliefd worden. Ik verdien liefde. '
Elke keer als ik me zorgen maak of iemand mij en mijn ziekte accepteert, denk ik aan de twee mannen die ik hierboven noemde en die me nooit hebben beschaamd of me slecht hebben laten voelen vanwege psoriasis. Ze hebben mijn ziekte nooit tegen mij gebruikt en als ik aan die dingen denk, geeft dat me hoop voor de toekomst. Als ik twee keer eerder liefde heb gevonden, kan ik die weer vinden.
Als je problemen hebt met daten als gevolg van psoriasis, onthoud dan: 'Je zult liefde vinden. Je zal geliefd worden. Je verdient liefde. '
