Psoriasis is een zichtbare ziekte, maar er zijn veel onzichtbare factoren, waaronder depressie en angst. Ik heb psoriasis gehad sinds ik 10 jaar oud was en ik kan me herinneren dat ik race-gedachten, zweterige oksels, prikkelbaarheid en ongemak heb ervaren.
Pas toen ik volwassen was, besefte ik dat ik met angst te maken had. Als tiener dacht ik dat deze niet-identificeerbare gevoelens iets waren dat gepaard ging met psoriasis. Ik had een laag zelfbeeld en ik realiseerde me niet dat er een echte naam was voor wat ik ervoer. Deze gevoelens waren het grootst wanneer ik kleding droeg die mijn huid onthulde en mijn psoriasis liet zien.
Hieronder volgen twee belangrijke momenten in mijn leven die me allemaal lessen hebben geleerd over het omgaan met mijn angst en mijn psoriasis.
De reis naar de spa
Een paar jaar geleden raakte ik overweldigend gestrest. Een vriend vertelde me over een spa hier in Georgia die 24 uur open bleef. Er was een kant voor mannen en een kant voor vrouwen, en iedereen liep doelloos rond in hun verjaardagspak terwijl ze genoten van de verschillende diensten.
Ik was op dat moment bedekt met psoriasis, maar ik was op een punt in mijn leven waar ik het gevoel had dat ik de blikken en opmerkingen aankon. De spa was ongeveer een uur rijden van mijn huis. Terwijl ik daar reed en dichterbij kwam, sloeg mijn angst toe. Ik begon na te denken over wat mensen van me zouden denken, hoe ongemakkelijk ze me zouden voelen en hoe ze me zouden behandelen als ze mijn huid zagen.
Ik stopte bij het etablissement, parkeerde en barstte in tranen uit. 'Waar ben ik aan begonnen?' Ik dacht. Ik stapte uit mijn auto, benaderde de klantenservice en vroeg de vrouw aan de balie of ze bekend waren met psoriasis. Ze zei ja. Toch was dat voor mij niet goed genoeg. Ik vertelde haar dat ik zo terug zou zijn, ging naar mijn auto, huilde en reed terug naar huis. Ik ben nooit meer teruggegaan.
De verkiezing
Er is een jaarlijks zomerevenement dat plaatsvindt in mijn geboorteplaats in Michigan, het Belleville National Strawberry Festival. Mensen komen uit de hele staat om dit evenement in carnavalstijl bij te wonen. Een van de belangrijkste attracties is een optocht, waar meisjes tussen de 12 en 16 jaar strijden om de kroon.
Er zijn vier categorieën waarop de meisjes worden beoordeeld: dansen, talent, modellenwerk en een interview. Het modelleergedeelte bestaat uit het dragen van een avondjurk. Ik weet niet wat mij bezielde om deze verkiezing binnen te gaan, maar ik deed het. Destijds was 90 procent van mijn lichaam bedekt met psoriasis. Maar ik sprak er niet over en ik liet het aan niemand zien. Ik dacht dat ik me zorgen zou maken over het dragen van de jurk als het tijd was.
Alles aan deze verkiezing maakte me bang. Toen ik de jurk moest gaan kopen, kreeg ik een paniekaanval in de winkel en begon te huilen. Toen het tijd was voor de generale repetitie, brak ik huilend uit, bang voor wat de mensen om me heen zouden denken. Ongeveer een maand of twee tijdens de repetities had ik de beslissing genomen om met de verkiezing te stoppen omdat de gedachte om mijn huid te laten zien te veel werd.
Maar toen stelde mijn grootmoeder voor om lichaamsmake-up te gebruiken om me comfortabeler te maken. Ik zette de verkiezing voort, gebruikte de lichaamsmake-up en raad eens? Ik won! Het was tot nu toe een van de meest opwindende momenten en prestaties van mijn leven.
Hoewel ik op deze twee specifieke momenten met mijn angst worstelde, heb ik geleerd ermee om te gaan. Hier zijn drie tips die mij hebben geholpen en die u mogelijk ook kunnen helpen:
- Denk vooruit. Ik moedig je aan om uit te gaan en met je plekken te pronken, maar ik begrijp hoe overweldigend het kan zijn. Als je besluit om uit te gaan in een korte broek of een mouwloos shirt, draag dan back-upkleding, zoals een jas of een cover-up, voor het geval je plotseling overweldigd of zelfbewust wordt.
- Draag psoriasiskaarten bij u. Ik heb psoriasiskaarten ontworpen voor mensen die met de ziekte leven. Op de voorkant zeggen ze: "Raak niet in paniek", en er zijn belangrijke feiten over psoriasis en waar je er meer over kunt leren op de achterkant. Een van de redenen waarom ik zo terughoudend was om in het openbaar uit te gaan terwijl mijn huid zichtbaar was, was omdat ik wist dat ik misschien niet de tijd had om mijn toestand uit te leggen aan iedereen die ik zag. Deze kaarten spreken voor u. Geef ze door aan iedereen die je ziet staren.
- Ga naar een therapeut. Ik ben een voorstander van geestelijke gezondheid en ik moedig iedereen aan om met iemand te praten. Veel van wat we behandelen, begint intern en heeft weinig te maken met krachten van buitenaf. Als u te maken heeft met angst als gevolg van psoriasis, zal een therapeut u hulpmiddelen kunnen geven om uw gedachten te beheersen, te verwerken en te verwerken wanneer deze momenten zich voordoen.
