Wat is vroegtijdige bevalling?
Vroeggeboorte kan leiden tot problemen van de longen, het hart, de hersenen en andere lichaamssystemen van een pasgeboren baby. Recente vorderingen in de studie van vroegtijdige bevalling hebben effectieve geneesmiddelen geïdentificeerd die de bevalling kunnen vertragen. Hoe langer een baby zich in de baarmoeder kan ontwikkelen, hoe kleiner de kans dat ze problemen krijgen bij vroeggeboorte.
Als u tekenen van vroegtijdige bevalling heeft, bel dan onmiddellijk een arts. Symptomen van vroegtijdige bevalling zijn onder meer:
- frequente of consistente contracties (aanscherping in de buik)
- lage rugpijn die saai en constant is
- druk in het bekken of onderbuikgebied
- milde krampen in de buik
- water breken (waterige vaginale afscheiding in een straaltje of een stroom)
- een verandering in vaginale afscheiding
- spotten of bloeden uit de vagina
- diarree
Als u minder dan 37 weken zwanger bent wanneer u deze symptomen ervaart, kan uw arts proberen de bevalling te voorkomen door bepaalde medicijnen aan te bieden. Naast het geven van tocolytische geneesmiddelen om contracties te voorkomen, kan uw arts steroïden voorschrijven om de longfunctie van de baby te verbeteren. Als uw water is gebroken, krijgt u mogelijk ook antibiotica om infectie te voorkomen en om u langer zwanger te houden.
Voordelen en risico's van corticosteroïden
Sommige vrouwen beginnen heel vroeg met bevallen. Als u vóór 34 weken bevalt, kan het krijgen van injecties met corticosteroïden de kans dat uw baby het goed doet, verbeteren. Deze helpen de longen van de baby te laten functioneren.
Steroïden worden meestal geïnjecteerd in een van de grote spieren van de moeder (armen, benen of billen). De injecties worden twee tot vier keer gegeven gedurende een periode van twee dagen, afhankelijk van welke steroïde wordt gebruikt. De meest voorkomende steroïde, betamethason (Celestone), wordt gegeven in twee doses, elk 12 mg, met een tussenpoos van 12 of 24 uur. De medicijnen zijn het meest effectief van twee tot zeven dagen na de eerste dosis.
Corticosteroïden zijn niet hetzelfde als de bodybuilding-steroïden die door atleten worden gebruikt. Meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat prenatale corticosteroïden veilig zijn voor moeders en baby's.
Wat zijn de voordelen van steroïden?
Steroïde behandeling vermindert het risico op longproblemen bij baby's die vroeg worden geboren, vooral bij baby's die tussen 29 en 34 weken zwangerschap worden geboren. Baby's die meer dan 48 uur maar minder dan zeven dagen na de eerste dosis steroïden zijn geboren, lijken het grootste voordeel te behalen.
Deze behandeling met steroïden halveert het risico op longziekte en vermindert het risico op overlijden van een premature baby met wel 40 procent. Alle baby's geboren in minder dan 28 weken hadden longproblemen, maar de problemen waren milder voor degenen die vóór de geboorte steroïden kregen.
Steroïden kunnen ook andere complicaties bij baby's verminderen. Studies hebben aangetoond dat sommige baby's minder problemen hebben met hun darmen en met bloedingen in de hersenen wanneer hun moeders vóór de geboorte een kuur met betamethason kregen.
Als u voor premature bevalling in een ziekenhuis wordt opgenomen of als u een medisch probleem heeft waarvan uw arts zich zorgen maakt dat het vroegtijdig moet worden afgeleverd, krijgt u waarschijnlijk een kuur met steroïden aangeboden. Zwanger blijven gedurende de eerste twee dagen na een corticosteroïd-injectie is de eerste belangrijke mijlpaal voor u en uw baby (of baby's).
Wat zijn de risico's van steroïden?
Dierstudies hebben aangetoond dat het geven van steroïden aan een zwangere vrouw het immuunsysteem, de neurologische ontwikkeling en de groei van haar nakomelingen kan beïnvloeden. Deze effecten zijn echter alleen zichtbaar in onderzoeken waarbij steroïden in zeer hoge doses of vroeg in de zwangerschap werden gegeven. Bij de behandeling van vroegtijdige bevalling worden steroïden later in de zwangerschap gegeven.
Studies bij mensen hebben geen significante risico's aangetoond die samenhangen met een enkele kuur met steroïden. Oudere studies volgden zuigelingen van wie de moeders tijdens de zwangerschap steroïden kregen totdat de kinderen 12 jaar oud waren. Deze onderzoeken toonden geen nadelige effecten van de steroïden op de fysieke groei of ontwikkeling van het kind. Toch moeten er meer studies worden gedaan.
In het verleden kregen vrouwen die risico liepen op vroegtijdige bevalling eenmaal per week steroïden totdat ze werden afgeleverd. Gegevens van zuigelingen en dierstudies toonden aan dat meerdere kuren met steroïden waren gekoppeld aan baby's met een lager geboortegewicht en kleinere hoofden. Momenteel worden herhaalde cursussen niet aanbevolen, tenzij u deelneemt aan een onderzoek.
Wie moet steroïden gebruiken?
In 1994 publiceerden de National Institutes of Health (NIH) richtlijnen over de toediening van steroïden aan vrouwen met vroeggeboorte. Volgens deze richtlijnen moeten artsen overwegen steroïden te geven aan alle vrouwen die:
- lopen risico op vroegtijdige bevalling tussen 24 en 34 weken zwangerschap
- ontvang medicijnen om de bevalling te stoppen (tocolytische medicijnen)
Wie mag geen steroïden gebruiken?
Steroïden kunnen diabetes (zowel langdurig als zwangerschapsgerelateerd) moeilijker onder controle houden. In combinatie met een bèta-mimetisch medicijn (terbutaline, merknaam Brethine), kunnen ze zelfs nog problematischer zijn. Vrouwen met diabetes hebben drie tot vier dagen na ontvangst van steroïden een zorgvuldige bloedsuikermeting nodig.
Bovendien mogen vrouwen met actieve of vermoede infectie in de baarmoeder (chorioamnionitis) geen steroïden krijgen.
Voordelen en risico's van progesteronhormonen: 17-OHPC
Sommige vrouwen zullen eerder dan andere vroegtijdig gaan bevallen. Vrouwen met een hoog risico op vroeggeboorte zijn onder meer degenen die:
- al een te vroeg geboren baby hebben gekregen
- dragen meer dan één baby (tweeling, drieling, enz.)
- werd kort na een eerdere zwangerschap zwanger
- gebruik tabak, alcohol of illegale drugs
- bedacht door in-vitrofertilisatie
- meer dan één miskraam of abortus hebben gehad
- andere gezondheidsproblemen hebben (zoals een infectie, gewichtsproblemen, anatomische afwijkingen in de baarmoeder of baarmoederhals of bepaalde chronische aandoeningen)
- voedingstekorten hebben
- ervaar een zeer stressvolle of traumatische gebeurtenis tijdens de zwangerschap (fysiek of emotioneel)
- zijn Afro-Amerikaans
Ondanks deze bekende risico's hebben veel vrouwen die symptomen van vroeggeboorte ervaren geen duidelijke risicofactoren.
Als u in het verleden een vroeggeboorte heeft gehad, kan uw verloskundige u aanraden om een progesteron-injectie of een pessarium (vaginale zetpil) te krijgen. De meest voorkomende vorm van progesteronhormoon die wordt toegediend om vroeggeboorte te voorkomen, is de 17-OHPC-opname of 17-alfahydroxyprogesteron-caproaat.
De 17-OHPC-opname is een synthetisch progesteron dat vaak wordt toegediend vóór de 21e week van de zwangerschap. Het is bedoeld om de zwangerschap te verlengen. Het hormoon werkt door te voorkomen dat de baarmoeder samentrekt. De injectie wordt meestal wekelijks in de spieren van de vrouw gegeven die wordt behandeld.
Als progesteron als pessarium wordt gegeven, wordt het in de vagina van de vrouw ingebracht.
Voor deze hormoonbehandeling is een recept vereist en zowel de shots als de zetpillen moeten door een arts worden toegediend.
Wat zijn de voordelen van progesteron-opnamen?
Een overzicht van klinische onderzoeken met 17-OHPC heeft aangetoond dat het de zwangerschap kan verlengen. Vrouwen die het risico lopen om vóór 37 weken een baby te krijgen, kunnen mogelijk langer zwanger blijven als ze 17-OHPC ontvangen voordat de zwangerschap van 21 weken is voltooid.
Andere studies hebben aangetoond dat als vroeggeboorte optreedt, baby's die overleven minder complicaties hebben als hun moeders vóór de geboorte 17-OHPC kregen.
Wat zijn de risico's van progesteron-shots?
Zoals bij elke opname en hormoontoediening, kunnen 17-OHPC-opnamen enkele bijwerkingen veroorzaken. De meest voorkomende zijn:
- pijn of zwelling in de huid op de injectieplaats
- een huidreactie op de injectieplaats
- misselijkheid
- braken
Sommigen ervaren andere bijwerkingen zoals:
- stemmingswisselingen
- hoofdpijn
- buikpijn of opgeblazen gevoel
- diarree
- constipatie
- veranderingen in seksuele drift of comfort
- duizeligheid
- allergie
- griepachtige symptomen
Vrouwen die het pessarium krijgen, hebben meer kans op onaangename afscheiding of irritatie in hun vagina.
Er zijn geen aanwijzingen dat 17-OHPC-opnamen een negatief effect hebben op een miskraam, doodgeboorte, vroeggeboorte of risico op geboorteafwijkingen. Er is niet genoeg bekend over de langetermijneffecten op moeders of baby's om shots voor vrouwen met andere predisponerende factoren voor vroeggeboorte aan te bevelen.
Hoewel 17-OHPC-opnamen het risico op vroeggeboorte en enkele van de complicaties ervan kunnen verminderen, lijkt het het risico op kindersterfte niet te verminderen.
Wie zou 17-OHPC-opnamen moeten maken?
Vrouwen die eerder vroegtijdige bevalling hebben meegemaakt, krijgen vaak een hormonale injectie aangeboden genaamd 17-OHPC. Het American College of Obstetricians and Gynaecologists (ACOG) beveelt aan dat alleen vrouwen met een voorgeschiedenis van bevalling vóór een zwangerschap van 37 weken een 17-OHPC-opname krijgen. Vrouwen met een voorgeschiedenis van vroegtijdige bevalling moeten dit medicijn gebruiken.
Wie mag geen 17-OHPC-opnamen maken?
Vrouwen zonder een vroeggeboorte mogen geen 17-OHPC-opnamen krijgen totdat meer onderzoek hun veiligheid en effectiviteit voor andere risicofactoren bevestigt. Bovendien willen vrouwen met allergieën of ernstige reacties op het schot het gebruik ervan staken.
Er zijn ook enkele situaties waarin een langere zwangerschap schadelijk kan zijn voor de moeder of de foetus. Pre-eclampsie, amnionitis en dodelijke foetale afwijkingen (of dreigende foetale dood) kunnen een langdurige zwangerschap gevaarlijk of vruchteloos maken. Raadpleeg altijd zorgvuldig een gezondheidsdeskundige voordat u besluit 17-OHPC-opnamen of zetpillen te ontvangen.
Voordelen en risico's van tocolytica
Tocolytische medicijnen worden gebruikt om de bevalling te vertragen. Een verscheidenheid aan medicijnen heeft vergelijkbare effecten voor het vertragen van de bevalling 48 uur of langer wanneer een vrouw vroeggeboorte heeft. Tocolytica omvatten de volgende medicijnen:
- terbutaline (hoewel het niet langer als veilig voor injectie wordt beschouwd)
- ritodrine (Yutopar)
- magnesiumsulfaat
- calciumantagonisten
- indomethacin (Indocin)
Tocolytics zijn geneesmiddelen op recept die alleen mogen worden toegediend tussen week 20 en 37 van de zwangerschap als er symptomen zijn van vroegtijdige bevalling. Ze mogen niet worden gecombineerd, behalve onder nauw toezicht van een arts. Het combineren van tocolytica kan problemen veroorzaken voor zowel de moeder als de baby.
Over het algemeen vertragen tocolytica alleen de bevalling. Ze voorkomen geen complicaties van vroeggeboorte, foetale sterfte of problemen van de moeder geassocieerd met vroeggeboorte. Ze worden vaak gegeven met prenatale corticosteroïden.
Wat zijn de voordelen van tocolytica?
Alle tocolytica, maar in het bijzonder prostaglandineremmers, vertragen de bevalling tussen 48 uur en zeven dagen. Hierdoor krijgen corticosteroïden de tijd om de ontwikkeling van de foetus te versnellen.
Tocolytica zelf verminderen de kans op overlijden of ziekte voor de pasgeborene niet. In plaats daarvan geven ze alleen extra tijd aan de baby om zich te ontwikkelen of om andere medicijnen te laten werken.
Tocolytics kan de bevalling ook lang genoeg uitstellen om een vrouw te vervoeren naar een instelling met een neonatale intensive care-afdeling als een vroeggeboorte of complicaties waarschijnlijk zijn.
Wat zijn de risico's van tocolytica?
Tocolytics hebben verschillende bijwerkingen die variëren van zeer mild tot zeer ernstig.
Vaak voorkomende bijwerkingen zijn:
- duizeligheid
- hoofdpijn
- lusteloosheid
- blozen
- misselijkheid
- zwakheid
Ernstigere bijwerkingen kunnen zijn:
- hartritme problemen
- bloedsuiker verandert
- ademhalingsproblemen
- veranderingen in bloeddruk
Omdat bepaalde tocolytica verschillende risico's met zich meebrengen, moet het specifieke gekozen medicijn afhangen van de gezondheids- en persoonlijke risico's van de vrouw.
Er bestaat enige controverse over de vraag of tocolytica zelf bij de geboorte problemen kunnen veroorzaken, zoals ademhalingsproblemen voor de baby of infectie bij de moeder.
Wie moet tocolytica krijgen?
Vrouwen die de symptomen van vroeggeboorte ervaren, vooral vóór de zwangerschap van 32 weken, moeten tocolytica krijgen.
Wie mag geen tocolytica krijgen?
Volgens ACOG mogen vrouwen geen tocolytica krijgen als ze een van de volgende dingen hebben ervaren:
- ernstige pre-eclampsie
- placenta-abruptie
- infectie van de baarmoeder
- dodelijke foetale afwijkingen
- tekenen van dreigend overlijden of bevalling van de foetus
Bovendien heeft elk type tocolytisch medicijn risico's voor vrouwen met bepaalde aandoeningen. Vrouwen met diabetes of problemen met de schildklier mogen bijvoorbeeld geen ritodrine krijgen en vrouwen met ernstige lever- of nierproblemen mogen geen prostaglandinesynthetaseremmers krijgen.
Een arts moet een grondig begrip hebben van de specifieke gezondheidsproblemen van de vrouw voordat hij een specifiek tocolyticum voorschrijft.
Voordelen en risico's van antibiotica
Antibiotica worden routinematig aan vrouwen gegeven bij vroegtijdige bevalling wanneer de zak met water rond de foetus is gebroken. Dit komt omdat gescheurde vliezen een vrouw en haar baby een groter risico op infectie geven.
Bovendien worden antibiotica vaak gebruikt voor de behandeling van infecties zoals chorioamnionitis en groep B-streptokokken (GBS) tijdens vroegtijdige bevalling. Antibiotica hebben een recept nodig en zijn verkrijgbaar in pilvorm of intraveneuze oplossing.
Wat zijn de voordelen van antibiotica?
Veel grote, goed opgezette onderzoeken hebben aangetoond dat antibiotica de risico's voor moeders en baby's verminderen en de zwangerschap verlengen nadat het water van een vrouw vroegtijdig is gebroken. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat antibiotica de problemen bij pasgeborenen kunnen verminderen.
Het is mogelijk dat antibiotica vroeggeboorte kunnen vertragen of voorkomen door aandoeningen (zoals infecties) te behandelen die vroeggeboorte kunnen veroorzaken. Aan de andere kant is het onduidelijk of antibiotica de bevalling kunnen vertragen bij vrouwen die te vroeg bevallen, maar hun water niet hebben gebroken. Voorlopig blijft het gebruik van antibiotica om alle vroegtijdige weeën te behandelen controversieel.
Er zijn ook gegevens die aantonen dat antibiotica nuttig zijn bij vroegtijdige bevalling voor vrouwen die de GBS-bacterie dragen. Ongeveer een op de vijf vrouwen zal GBS dragen en baby's die tijdens de bevalling en de bevalling geïnfecteerd raken, kunnen erg ziek worden. Antibiotica kunnen GBS behandelen en complicaties van een volgende infectie bij de pasgeborene verminderen, maar brengen risico's voor de moeder met zich mee.
De meeste zorgverleners testen vrouwen ongeveer een maand voor hun uitgerekende datum op de bacteriën. De test omvat het nemen van uitstrijkjes uit de onderste vagina en het rectum. Omdat het twee of drie dagen kan duren voordat de testresultaten worden geretourneerd, is het de algemene praktijk om een vrouw voor GBS te behandelen voordat de infectie wordt bevestigd als een vrouw premature bevalling heeft. De meeste artsen zijn van mening dat deze praktijk gerechtvaardigd is omdat maar liefst een op de vier vrouwen positief test op GBS.
Ampicilline en penicilline zijn de meest gebruikte antibiotica voor behandeling.
Wat zijn de risico's van antibiotica?
Het belangrijkste risico van antibiotica tijdens vroeggeboorte is een allergische reactie van de moeder. Bovendien kunnen sommige baby's worden geboren met een infectie die resistent is tegen antibiotica, waardoor de behandeling van postpartuminfecties bij die baby's moeilijker wordt.
Wie moet antibiotica krijgen?
Volgens ACOG zouden alleen vrouwen met tekenen van infectie of een gescheurd membraan (vroege waterpauze) antibiotica moeten krijgen tijdens vroegtijdige bevalling. Het wordt momenteel niet aanbevolen voor routinematig gebruik bij vrouwen zonder een van deze problemen.
Wie mag geen antibiotica krijgen?
Vrouwen zonder tekenen van infectie en met intacte vliezen mogen tijdens vroeggeboorte waarschijnlijk geen antibiotica krijgen.
Bovendien kunnen sommige vrouwen allergische reacties krijgen op bepaalde antibiotica. Een vrouw met bekende allergieën voor antibiotica moet alternatieve of helemaal geen antibiotica krijgen, op aanbeveling van gezondheidswerkers die bekend zijn met de risico's van de moeder.
