Alleen. Geïsoleerd. Overweldigd. Dit zijn gevoelens die iedereen die een diagnose van kanker heeft gekregen, waarschijnlijk zal ervaren. Deze gevoelens zijn ook triggers voor het willen van echte, persoonlijke verbindingen met anderen die begrijpen wat ze doormaken.
We weten al uit het State of Cancer Report dat een overweldigende meerderheid - 89 procent - zich tot het internet wendt nadat de diagnose kanker is gesteld. En omdat de gemiddelde persoon meer dan vijf jaar van zijn leven op sociale media zal doorbrengen, is het redelijk om aan te nemen dat deze personen zich grotendeels tot Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat en YouTube wenden voor advies, ondersteuning en aanmoediging.
Sociale media kunnen een tweesnijdend zwaard zijn en velen vinden dat inloggen na een traumatische gebeurtenis schadelijker dan nuttig kan zijn.
Natuurlijk is een sociaal leven niet beperkt tot alleen sociale media. Naar een discussiegroep voor kankerpatiënten gaan, een nieuwe yogales in je gemeenschap proberen of zelfs koffie drinken met een vriend die er echt om geeft, het zijn allemaal manieren om sociaal te zijn en hoop en inspiratie te vinden, wat je ook doormaakt. Uiteindelijk gaat het om het maken van verbindingen - ongeacht of ze online of persoonlijk zijn.
Voor de volgende vier personen betekende een diagnose van kanker dat ze zich naar hun sociale mediakanalen keerden in plaats van weg van hen. Lees hieronder hun inspirerende verhalen.
Deel op Pinterest
Ondersteuning vinden op sociale media was onvermijdelijk voor Stephanie Seban toen ze meer dan zes jaar geleden werd gediagnosticeerd.
'Google en internet in het algemeen bleken echt beangstigend', zei ze. "Omdat ik werd gediagnosticeerd met stadium 4 uitgezaaide borstkanker, zou elke zoekopdracht negatieve en weinig belovende verhalen en feiten opleveren die betrekking hebben op mijn overlevingskansen."
Facebook en Instagram waren twee plaatsen waar ze naartoe kon gaan om contact te maken met andere vrouwen die dezelfde reis maakten als zij. Zo voelde ze zich minder geïsoleerd.
“Gemeenschap hebben kan heel helend zijn. Ik heb een aantal ongelooflijke mensen ontmoet die ik nu vrienden kan bellen op sociale media, 'zei ze.
Maar er was een nadeel aan Sebans sociale zoekopdrachten: ze vond het moeilijk om steun te vinden voor jongere vrouwen met stadium 4-kanker. "Niet veel mensen praten over stadium 4 uitgezaaide ziekte, laat staan dat ze erover posten", zei ze.
Dit was haar belangrijkste reden om haar eigen website te starten. Haar missie werd om alles te leren wat ze kon over zowel de preventie als de behandeling van kanker, en om nuttige middelen te verschaffen aan jongvolwassenen die met uitgezaaide ziekten te maken hadden.
'Mijn omstandigheden en diagnose zijn beide heel uniek. Dit heeft me aangewakkerd om het mijn levensdoel te maken om ons MBC-patiënten bewust te maken en mensen te laten weten dat borstkanker geen 'one size fits all'-ziekte is. Het heeft even geduurd voordat ik mijn verhaal naar buiten bracht omdat ik er niet 'ziek' uitzie '', zei ze.
Lees meer over Seban op Facebook en Instagram, evenals haar blog.
Deel op Pinterest
Dickinson onderging zijn eerste kankeroperatie op zijn 19e verjaardag. Niet iets waar elke tiener naar zou verlangen, maar het was iets waar Dickinson bijna onmiddellijk mee te maken kreeg nadat hij slechts drie dagen eerder een positieve diagnose van kanker had gekregen.
In plaats van naar binnen te gaan en privé te zijn over zijn diagnose, wendde hij zich tot zijn toch al populaire YouTube-kanaal om video's over zijn reis te plaatsen.
"Ik wilde dat iedereen die mij volgde, zou weten waarom er geen video's met fitness- en gezondheidsthema's zouden zijn op een kanaal met fitness- en gezondheidsthema's", zei hij. "Ik wilde een voorbeeld zijn en mensen inzicht geven in wat er gebeurt als ze dezelfde kanker hebben als ik of dezelfde chemotherapie ondergaan als ik was."
Open zijn over zijn zaadbalkanker was een moedige zet. Immers, slechts 1 op de 263 mannen zal dit type kanker tijdens hun leven ontwikkelen. En slechts 7 procent van de gediagnosticeerde zijn kinderen of tieners.
Dickinson vond sociale media nuttig om meer bekendheid te geven aan de ziekte en om zijn familie, en met name zijn grootouders, op de hoogte te houden. Wat hij niet verwachtte, was het aantal vreemden dat hun hart uitstortte om hem te steunen.
'Eén persoon stuurde me bijna elke dag motiverende citaten terwijl ik zes maanden met kanker bezig was', zei Dickinson.
Bovendien reed zijn favoriete YouTuber en fitness-influencer meer dan twee en een half uur om Dickinson te ontmoeten op de ochtend van zijn chemotherapie.
Als overlevende van kanker concentreert Dickinson zich nu opnieuw op zijn YouTube-fitnesskanaal en bedankt degenen die hem in dat moeilijke jaar hebben geholpen. Je vindt hem ook op Instagram.
Deel op Pinterest
Voor Cheyann Shaw duurde het slechts 24 uur na haar diagnose van eierstokkanker voor haar om sociale media te raadplegen voor hulp.
"Ik had al een kleinere fitness volgen op sociale media, maar ik wist dat ik een strijd en een reis had die moest worden gedocumenteerd", zei ze.
Ze filmde een videolog van zichzelf waarin ze haar diagnose van kanker documenteerde en plaatste het op haar YouTube-kanaal. Sinds die eerste video meer dan een jaar geleden bleef Shaw updates plaatsen over haar chemotherapiebehandeling en andere motiverende video's zoals tips om positief te blijven, hoe om te gaan met worstelingen en fitnesstechnieken.
'De reden dat ik me tot sociale media heb gewend en mijn sociale-mediakanalen heb veranderd in kanalen die mijn reis documenteren, is omdat ik een stem wilde zijn', zei ze.
Naast YouTube gebruikte Shaw Instagram en Facebook om verbinding te maken met anderen die ook met kanker worstelden. Ze had echter niet altijd het beste geluk op deze kanalen.
"Ik wendde me voornamelijk tot Instagram om contact op te nemen met degenen die tegen kanker vochten en om te zien of ze tips of advies hadden, maar toen ik naar Instagram ging, kon ik geen mensen vinden die wilden praten over hun strijd en worstelingen, " ze zei.
Toch liet ze zich hierdoor niet van de wijs brengen. Ze realiseerde zich dat de gemeenschap die ze had opgebouwd voldoende was om haar op de been te houden.
'Je mentaal sterk houden is net zo belangrijk als je lichaam dat fysiek kanker bestrijdt', zei ze. “Het gevoel van 'gemeenschap' hielp me op mijn reis met kanker omdat ik me nooit alleen voelde. Ik wist dat er altijd wel iemand was waar ik terecht kon met dezelfde ervaring als ik en die mij advies kon geven.”
Lees meer over Shaw's ervaring op Instagram en bekijk haar videolog op haar YouTube-kanaal.
Deel op Pinterest
Het duurde meer dan twee jaar voordat Jessica DeCrisofaro officieel werd gediagnosticeerd met stadium 4B Hodgkin-lymfoom. Meerdere artsen hadden haar symptomen verkeerd gediagnosticeerd en zelfs weggevaagd wat ze ervoer als alleen allergieën of zure reflux. Toen ze haar diagnose kreeg, ging ze online voor antwoorden.
"Aan het begin van mijn diagnose wendde ik me onmiddellijk tot Google voor antwoorden over hoe mijn leven zou worden en hoe ik mogelijk kon omgaan met wat op dat moment zo'n gruwelijke tragedie leek dat ik kreeg," zei ze. 'Het leek niet eerlijk, en ik ontdekte dat er geen echt handboek over kanker was.'
Ze vond tal van Facebook-groepen, maar de meeste waren erg negatief en het was moeilijk voor haar om berichten te lezen over het niet halen of niet geloven in behandeling. Dit was het begin van wat haar nieuwe reis zou worden: andere kankerpatiënten helpen en inspireren via haar blog en Instagram-account.
"Ik ben een grote fan van Instagram, omdat je de hash-tag van je specifieke kanker kunt opzoeken en 'kanker-vrienden' kunt vinden," zei ze. “Ik heb verrassend genoeg enkele van mijn beste vrienden op Instagram ontmoet. We hebben allemaal de diagnose en behandeling in principe samen doorstaan.”
Door dit alles realiseerde ze zich dat de kankergemeenschap het echt snapt, dus besloot ze haar eigen boek 'Talk Cancer to Me' te schrijven voor anderen die meemaakten wat ze meemaakte.
'Hoe graag je familie en vrienden je ook willen helpen, ze begrijpen niet hoe het is, tenzij ze in je schoenen staan', zei ze. "De kankergemeenschap heeft het allemaal meegemaakt, de pijn, de misselijkheid, het haarverlies, in de spiegel kijken en jezelf niet kunnen herkennen, de angst, de depressie, de PTSS … alles."
Lees meer over DeCristofaro's reis op haar blog en Instagram.
