Gezondheidszorgsystemen proberen de overdracht van het nieuwe coronavirus tegen te gaan door niet-essentiële bezoekers te beperken, ondanks het feit dat ondersteunende mensen cruciaal zijn voor de gezondheid en het welzijn van een vrouw tijdens en onmiddellijk na de bevalling.
NewYork-Presbyteriaanse ziekenhuizen schortten alle bezoekers kort op, waardoor sommige vrouwen zich zorgen maakten of het verbieden van ondersteunende mensen tijdens de bevalling en bevalling een wijdverbreide praktijk zal worden.
Gelukkig heeft de gouverneur van New York, Andrew Cuomo, op 28 maart een uitvoerend bevel ondertekend waarbij ziekenhuizen in de hele staat verplicht zijn een vrouw een partner te laten hebben in de arbeids- en verloskamer.
Hoewel dit garandeert dat vrouwen in New York dat voor nu hebben, hebben andere staten nog niet dezelfde garantie gegeven. Voor vrouwen met een partner, een doula en anderen die van plan zijn haar te steunen, moeten er wellicht moeilijke beslissingen worden genomen.
Zwangere patiënten hebben ondersteuning nodig
Tijdens mijn eerste bevalling en bevalling werd ik geïnduceerd door pre-eclampsie, een mogelijk dodelijke zwangerschapscomplicatie die wordt gekenmerkt door hoge bloeddruk.
Omdat ik ernstige pre-eclampsie had, gaven mijn artsen me tijdens mijn bevalling en gedurende 24 uur nadat mijn dochter was geboren een medicijn genaamd magnesiumsulfaat. Door het medicijn voelde ik me extreem gedesoriënteerd en suf.
Ik voelde me al ziek en heb heel lang mijn dochter de wereld in geduwd en was niet in de mentale toestand om een beslissing voor mezelf te nemen. Gelukkig was mijn man aanwezig en ook een buitengewoon goedhartige verpleegster.
De verbinding die ik met die verpleegster vormde, bleek mijn reddende genade te zijn. Ze kwam terug om me te bezoeken op haar vrije dag terwijl een dokter die ik nog nooit had ontmoet zich klaarmaakte om me te ontslaan, ook al voelde ik me nog steeds erg ziek.
De verpleegster wierp een blik op me en zei: "Oh nee, schat, je gaat vandaag niet naar huis." Ze jaagde onmiddellijk op de dokter en zei dat ze me in het ziekenhuis moesten houden.
Binnen een uur nadat dit gebeurde, zakte ik in elkaar terwijl ik de badkamer probeerde te gebruiken. Een vitale controle toonde aan dat mijn bloeddruk weer omhoog was gestegen, wat leidde tot een nieuwe ronde magnesiumsulfaat. Ik dank de verpleegster die namens mij pleitte voor het redden van iets veel ergers.
Mijn tweede levering betrof weer een reeks extreme omstandigheden. Ik was zwanger van een monochrome / diamniotische (mono / di) tweeling, een soort identieke tweeling die een placenta deelt maar geen vruchtzak.
Tijdens mijn echo van 32 weken ontdekten we dat baby A was overleden en dat baby B het risico liep op complicaties als gevolg van de dood van zijn tweelingbroer. Toen ik na 32 weken en 5 dagen ging bevallen, leverde ik via een spoed-C-sectie. De dokters lieten me mijn zoon nauwelijks zien voordat hij meegenomen werd naar de neonatale intensive care.
Toen ik de stevige, koude dokter van mijn zoon ontmoette, was het duidelijk dat ze geen medelijden had met onze moeilijke omstandigheden. Ze was voorstander van een heel specifieke ideologie voor de kinderverzorging: doe wat het beste was voor de baby, ongeacht de mening en behoeften van iemand anders in het gezin. Ze maakte dat heel duidelijk toen we haar vertelden dat we van plan waren om onze zoon een flesvoeding te geven.
Het maakte de dokter niet uit dat ik medicijnen moest gaan slikken die nodig zijn voor een nieraandoening die gecontra-indiceerd is voor borstvoeding, of dat ik nooit melk heb gemaakt na de geboorte van mijn dochter. De neonatoloog verbleef in mijn ziekenhuiskamer terwijl ik nog uit de anesthesie kwam en schold me uit en vertelde me dat mijn overgebleven zoon ernstig gevaar liep als we hem flesvoeding gaven.
Ze ging door ondanks het feit dat ik openlijk snikte en haar herhaaldelijk vroeg te stoppen. Ondanks mijn verzoek om tijd om na te denken en om te vertrekken, wilde ze dat niet. Mijn man moest tussenbeide komen en haar vragen om te gaan. Pas toen verliet ze mijn kamer snoeihard.
Hoewel ik de bezorgdheid van de arts begrijp dat moedermelk de broodnodige voedingsstoffen en bescherming biedt voor premature baby's, zou het geven van borstvoeding ook mijn vermogen om mijn nierprobleem te beheersen hebben vertraagd. We kunnen niet voor baby's zorgen terwijl we de moeder negeren - beide patiënten verdienen zorg en aandacht.
Als mijn man niet aanwezig was geweest, had ik het gevoel dat de dokter ondanks mijn protesten zou zijn gebleven. Als ze was gebleven, zou ik niet eens willen nadenken over de effecten die ze op mijn mentale en fysieke gezondheid zou hebben gehad.
Haar verbale aanval bracht me over de rand om postpartumdepressie en angst te ontwikkelen. Als ze me had overtuigd om te proberen borstvoeding te geven, had ik geen medicijnen meer nodig om een nieraandoening langer onder controle te houden, wat fysieke gevolgen voor mij zou kunnen hebben.
Mijn verhalen zijn geen uitschieters; veel vrouwen ervaren moeilijke geboortescenario's. Het hebben van een partner, familielid of doula tijdens de bevalling om troost te bieden en de gezondheid en het welzijn van de moeder te bevorderen, kan vaak onnodig trauma voorkomen en de bevalling soepeler laten verlopen.
Helaas kan de huidige volksgezondheidscrisis als gevolg van COVID-19 dit voor sommigen onmogelijk maken. Toch zijn er manieren om ervoor te zorgen dat moeders de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben tijdens de bevalling.
Dingen veranderen, maar je bent niet machteloos
Ik heb met aanstaande moeders en een perinatale specialist in de geestelijke gezondheidszorg gesproken om erachter te komen hoe u zich kunt voorbereiden op een verblijf in het ziekenhuis dat er misschien heel anders uitziet dan u had verwacht. Deze tips kunnen u helpen bij de voorbereiding:
Overweeg andere manieren om ondersteuning te krijgen
Hoewel u misschien van plan bent om uw man en uw moeder of uw beste vriend bij u te hebben terwijl u werkt, moet u weten dat ziekenhuizen in het hele land hun beleid hebben gewijzigd en bezoekers beperken.
Zoals aanstaande moeder Jennie Rice zegt: 'We mogen nu maar één ondersteuner in de kamer hebben. Het ziekenhuis staat er normaal vijf toe. Extra kinderen, familie en vrienden zijn niet toegestaan in het ziekenhuis. Ik ben bang dat het ziekenhuis opnieuw de beperkingen zal wijzigen en dat ik die ene ondersteuningspersoon, mijn man, niet meer bij mij in de werkkamer mag krijgen. '
Cara Koslow, MS, een gediplomeerde professionele adviseur uit Scranton, Pennsylvania, die gecertificeerd is in perinatale geestelijke gezondheid, zegt: “Ik moedig vrouwen aan om andere alternatieven voor ondersteuning bij bevalling en bevalling te overwegen. Virtuele ondersteuning en videoconferenties zijn wellicht goede alternatieven. Familieleden brieven laten schrijven of u aandenkens geven om naar het ziekenhuis te brengen, kan ook een manier zijn om u tijdens de bevalling en na de bevalling dichter bij hen te brengen. '
Heb flexibele verwachtingen
Koslow zegt dat als je worstelt met angst om te bevallen in het licht van COVID-19 en de veranderende beperkingen, het kan helpen om voor de geboorte een paar mogelijke arbeidsscenario's door te nemen. Als u een paar verschillende manieren overweegt, kan uw geboorte-ervaring zich afspelen, zodat u realistische verwachtingen kunt scheppen voor de grote dag.
Nu alles zo veel verandert, zegt Koslow: 'Richt je niet zo veel op' Dit is precies hoe ik wil dat het gaat ', maar focus meer op' Dit is wat ik nodig heb '.'
Het loslaten van bepaalde wensen voor de geboorte kan je verwachtingen temperen. Dit betekent dat u mogelijk het idee moet opgeven om uw partner, een geboortefotograaf en uw vriend als onderdeel van uw bevalling te hebben. U kunt er echter voor zorgen dat uw partner de geboorte persoonlijk ziet en verbinding maakt met anderen via een videogesprek.
Communiceer met providers
Een deel van de voorbereiding is op de hoogte blijven van het huidige beleid van uw provider. De zwangere moeder Jennie Rice heeft haar ziekenhuis dagelijks gebeld om op de hoogte te blijven van eventuele wijzigingen op de kraamafdeling. In de snel veranderende gezondheidszorgsituatie hebben veel kantoren en ziekenhuizen de procedures snel gewijzigd. Door te communiceren met het kantoor van uw arts en uw ziekenhuis kunnen uw verwachtingen actueel blijven.
Bovendien kan een open en eerlijk gesprek met uw arts helpen. Hoewel uw arts in deze ongekende tijd mogelijk niet alle antwoorden heeft, kunt u, als u zich zorgen maakt over mogelijke veranderingen voordat uw systeem de tijd krijgt om te communiceren voordat u gaat bevallen.
Leg contacten met de verpleegsters
Koslow zegt dat het zoeken naar verbinding met je bevallings- en bevallingsverpleegkundige zo belangrijk is voor vrouwen die in de tijd van COVID-19 zullen bevallen. Koslow zegt: "Verpleegsters staan echt vooraan in de verloskamer en kunnen pleiten voor een werkende moeder."
Mijn eigen ervaring ondersteunt de verklaring van Koslow. Door verbinding te maken met mijn bevallings- en bevallingsverpleegkundige kon ik niet door de kieren van mijn ziekenhuissysteem vallen.
Om een goede verbinding te maken, stelt verpleegster Jillian S. voor bevalling en bevalling voor dat een werkende moeder kan helpen de verbinding te bevorderen door haar vertrouwen in haar verpleegster te stellen. 'Laat de verpleegster [mij] je helpen. Sta open voor wat ik zeg. Luister naar wat ik zeg. Doe wat ik je vraag te doen. '
Wees bereid om voor jezelf op te komen
Koslow stelt ook voor dat moeders comfortabel voor zichzelf kunnen pleiten. Met minder mensen bij de hand om een nieuwe moeder te ondersteunen, moet u bereid en in staat zijn om uw zorgen kenbaar te maken.
Koslow: 'Veel vrouwen hebben het gevoel dat ze niet in staat zijn om hun eigen advocaat te zijn. Artsen en verpleegsters bevinden zich meer in de machtssituatie tijdens de bevalling en de bevalling sinds ze elke dag geboorte zien. Vrouwen weten niet wat ze kunnen verwachten en beseffen niet dat ze het recht hebben om te spreken, maar dat doen ze wel. Zelfs als je niet het gevoel hebt dat er naar je wordt geluisterd, blijf dan uitspreken en uitdrukken wat je nodig hebt totdat je wordt gehoord. Het piepende wiel krijgt olie. '
Onthoud dat dit beleid u en uw baby beschermt
Sommige aanstaande moeders vinden juist verlichting bij de nieuwe beleidswijzigingen. Zoals aanstaande moeder Michele M. zegt: 'Ik ben blij dat ze niet iedereen in de ziekenhuizen zullen toelaten, aangezien niet iedereen de richtlijnen voor sociale afstand goed volgt. Ik voel me een beetje veiliger bij de levering.”
Het gevoel alsof u werkt aan het beschermen van uw gezondheid en de gezondheid van uw baby door zich aan het beleid te houden, kan u helpen om u in deze onzekere tijd meer controle te geven.
Wees niet bang om hulp te vragen
Als je merkt dat je door COVID-19 voor de geboorte in toenemende mate of onhandelbaar angstig of angstig wordt, is het oké om hulp te vragen. Koslow raadt aan om met een therapeut te praten om je te helpen je angst onder controle te houden. Ze stelt specifiek voor om op zoek te gaan naar een therapeut die is gecertificeerd voor perinatale geestelijke gezondheid.
Zwangere vrouwen die op zoek zijn naar extra ondersteuning kunnen bij Postpartum Support International terecht voor een lijst van therapeuten met ervaring in perinatale geestelijke gezondheidszorg en andere middelen.
Dit is een snel evoluerende situatie. Koslow zegt: 'Op dit moment moeten we het gewoon van dag tot dag doen. We moeten onthouden waar we nu controle over hebben en ons daarop concentreren. '
Jenna Fletcher is een freelance schrijver en maker van inhoud. Ze schrijft uitgebreid over gezondheid en welzijn, ouderschap en levensstijl. In een vorig leven werkte Jenna als gecertificeerde personal trainer, Pilates en groepsfitnessinstructeur en dansleraar. Ze heeft een bachelordiploma van het Muhlenberg College.
