Hoe ontstaat pleurale effusie?
Het borstvlies produceert te veel vocht wanneer het geïrriteerd, ontstoken of geïnfecteerd is. Deze vloeistof hoopt zich op in de borstholte buiten de long, wat een zogenaamde pleurale effusie veroorzaakt.
Bepaalde soorten kanker kunnen pleurale effusies veroorzaken, longkanker bij mannen en borstkanker bij vrouwen zijn de meest voorkomende.
Andere oorzaken van pleurale effusies zijn onder meer:
- congestief hartfalen (de meest voorkomende oorzaak in het algemeen)
- cirrose of slechte leverfunctie
- longembolie, die wordt veroorzaakt door een bloedstolsel en een verstopping in de longslagaders
- complicaties van openhartoperaties
- longontsteking
- ernstige nierziekte
- auto-immuunziekten, zoals lupus en reumatoïde artritis
Soorten pleurale effusies
Er zijn verschillende soorten pleurale effusies, elk met verschillende oorzaken en behandelingsopties. De eerste classificatie van pleurale effusies is transudatief of exsudatief.
Transudatieve pleurale effusies
Dit type wordt veroorzaakt doordat vloeistof in de pleuraholte lekt als gevolg van een laag aantal bloedeiwitten of een verhoogde druk in de bloedvaten. De meest voorkomende oorzaak is congestief hartfalen.
Exsudatieve effusies
Dit type wordt veroorzaakt door:
- geblokkeerde lymfe of bloedvaten
- ontsteking
- tumoren
- longletsel
Veel voorkomende aandoeningen die kunnen leiden tot dit type pleurale infusie zijn onder meer longembolieën, longontsteking en schimmelinfecties.
Gecompliceerde en ongecompliceerde pleurale effusies
Er zijn ook gecompliceerde en ongecompliceerde pleurale effusies. Ongecompliceerde pleurale effusies bevatten vocht zonder tekenen van infectie of ontsteking. Het is veel minder waarschijnlijk dat ze permanente longproblemen veroorzaken.
Gecompliceerde pleurale effusies bevatten echter vocht met een aanzienlijke infectie of ontsteking. Ze vereisen een snelle behandeling die vaak thoraxdrainage omvat.
Symptomen en tekenen van pleurale effusie
Sommige mensen vertonen geen symptomen van pleurale effusie. Deze mensen komen er meestal achter dat ze de aandoening hebben door röntgenfoto's op de borst of lichamelijk onderzoek om een andere reden.
Veel voorkomende symptomen van pleurale effusie zijn:
- pijn op de borst
- droge hoest
- koorts
- moeite met ademhalen tijdens het liggen
- kortademigheid
- moeite met diep ademhalen
- aanhoudende hik
- moeite met fysieke activiteit
Raadpleeg onmiddellijk uw arts als u symptomen van pleurale effusie heeft.
Diagnose van pleurale effusie
Uw arts voert een lichamelijk onderzoek uit en luistert met een stethoscoop naar uw longen. Ze kunnen ook een thoraxfoto bestellen om de pleurale effusie te helpen diagnosticeren. Andere mogelijke tests zijn onder meer:
- CT-scan
- echografie van de borst
- pleurale vloeistofanalyse
- bronchoscopie
- pleurale biopsie
Bij een pleurale vloeistofanalyse verwijdert uw arts vloeistof uit het pleurale membraangebied door een naald in de borstholte te steken en de vloeistof in een spuit te zuigen. De procedure wordt een thoracentese genoemd. Dit werkt ook als een gebruikelijke procedure om de overtollige vloeistof uit de borstholte af te voeren. Vervolgens wordt de vloeistof getest om de oorzaak vast te stellen.
Uw arts kan er ook voor kiezen om een pleurale biopsie uit te voeren, waarbij een weefselmonster uit de pleura wordt genomen. Dit kan worden gedaan door een kleine naald van buiten de borstwand in de borstholte te steken.
Als ze ontdekken dat u een pleurale effusie heeft, maar ze niet kunnen diagnosticeren welk type, kan uw arts een thoracoscopie plannen. Dit is een chirurgische ingreep waarbij de arts met een glasvezelcamera in de borstholte kan kijken.
Voor deze procedure zal uw arts een paar kleine incisies in de borst maken terwijl u onder algehele anesthesie bent. Vervolgens steken ze de camera door de ene incisie en het chirurgische hulpmiddel door de andere om een kleine hoeveelheid vloeistof of weefsel te extraheren voor analyse.
Pleurale effusie behandelen
De onderliggende oorzaak van de aandoening en de ernst van de effusie bepalen de behandeling.
Aftappen van vloeistof
Over het algemeen houdt de behandeling in dat de vloeistof uit de borstholte wordt afgevoerd, hetzij met een naald of met een buisje in de borst.
U krijgt vóór deze procedure een plaatselijke verdoving, waardoor de behandeling comfortabeler wordt. U kunt wat pijn of ongemak voelen op de incisieplaats nadat de verdoving is verdwenen. De meeste artsen schrijven medicijnen voor om pijn te verlichten.
Mogelijk hebt u deze behandeling meer dan eens nodig als er weer vocht ophoopt.
Andere behandelingen kunnen nodig zijn om vochtophoping te beheersen als kanker de oorzaak is van de pleurale effusie.
Pleurodese
Pleurodese is een behandeling die een milde ontsteking veroorzaakt tussen de pleura van de longen en de borstholte. Nadat de overtollige vloeistof uit de borstholte is getrokken, injecteert een arts een medicijn in het gebied. Het medicijn is vaak een talkmengsel. Dit medicijn zorgt ervoor dat de twee lagen van het borstvlies aan elkaar plakken, wat de toekomstige opeenhoping van vocht tussen hen voorkomt.
Chirurgie
In ernstigere gevallen brengt een arts chirurgisch een shunt of een kleine buis in de borstholte in. Dit helpt de vloeistof van de borst naar de buik te leiden, waar het gemakkelijker door het lichaam kan worden verwijderd. Dit kan een optie zijn voor degenen die niet reageren op andere behandelingen. Pleurectomie, waarbij een deel van de pleurale voering operatief wordt verwijderd, kan in bepaalde gevallen ook een optie zijn.
Risico's van pleurale effusiebehandeling
Behandeling voor sommige gevallen van pleurale effusie kan worden behandeld met medicatie en andere ondersteunende zorg. De meeste mensen herstellen binnen een paar dagen of weken. Kleine complicaties van meer invasieve behandelingen kunnen lichte pijn en ongemak zijn, die vaak na verloop van tijd verdwijnen. Sommige gevallen van pleurale effusie kunnen ernstigere complicaties hebben, afhankelijk van de ernst van de aandoening, oorzaak en behandeling.
Ernstige complicaties kunnen zijn:
- longoedeem of vocht in de longen, die het gevolg kan zijn van te snel wegvloeien van vloeistof tijdens thoracentese
- gedeeltelijk ingeklapte long
- infectie of bloeding
Deze complicaties, hoewel ernstig, zijn zeer zeldzaam. Uw arts zal u helpen de meest effectieve behandelingsoptie te bepalen en de voordelen en risico's van elke procedure te bespreken.
Pleurale effusies en kanker
Pleurale effusies kunnen het gevolg zijn van de verspreiding van kankercellen naar het borstvlies. Ze kunnen ook het gevolg zijn van kankercellen die de stroom van normaal vocht in de pleura blokkeren. Vocht kan zich ook ophopen als gevolg van bepaalde kankerbehandelingen, zoals bestralingstherapie of chemotherapie.
Bepaalde kankers veroorzaken vaker pleurale effusies dan andere, waaronder:
- longkanker
- borstkanker
- eierstokkanker
- leukemie
- melanoma
- baarmoederhalskanker
- baarmoederkanker
Tekenen en symptomen zijn vaak:
- kortademigheid
- hoesten
- pijn op de borst
- gewichtsverlies
Pleurodese wordt vaak gebruikt als behandeling voor de kwaadaardige pleurale effusies veroorzaakt door kanker. Uw arts kan antibiotica voorschrijven als u een infectie heeft of daar vatbaar voor bent. Steroïden of andere ontstekingsremmende medicijnen kunnen pijn en ontsteking verminderen.
Naast het behandelen van de pleurale effusie, zal uw arts de kanker behandelen die deze heeft veroorzaakt. Pleurale effusies zijn meestal het gevolg van uitgezaaide kanker.
Mensen die een behandeling voor kanker ondergaan, kunnen ook een aangetast immuunsysteem hebben, waardoor ze vatbaarder worden voor infecties of andere complicaties.
OutlookWat zijn de vooruitzichten voor een pleurale effusie?
Pleurale effusies kunnen ernstig en levensbedreigend zijn. De meeste vereisen behandeling in het ziekenhuis en sommige vereisen een operatie. De tijd die nodig is om te herstellen van pleurale effusies hangt af van de oorzaak, de grootte en de ernst van de effusie, evenals van uw algehele gezondheid.
U begint uw herstel in het ziekenhuis, waar u de nodige medicatie en zorg krijgt om u te helpen herstellen. Veel mensen melden zich moe en zwak te voelen in de eerste week nadat ze uit het ziekenhuis zijn ontslagen. Gemiddeld ziet u dat uw incisieplaatsen na een operatie binnen twee tot vier weken genezen. Je hebt voortdurende zorg en follow-up nodig als je thuis bent.
