Overzicht
Urticaria is de medische term voor netelroos. Dit zijn jeukende roodachtige bultjes of striemen op je huid. Uw dermatoloog kan de bulten bulten noemen.
Als de netelroos langer dan zes weken duurt, worden ze chronisch genoemd. En als de oorzaak onbekend is, worden ze idiopathisch genoemd.
Netelroos kan erg ongemakkelijk zijn en de slaap en normale dagelijkse activiteit verstoren.
Voordat u netelroos als idiopathisch classificeert, zal uw arts controleren op de aanwezigheid van een allergie of infectie. Als geen van beide de oorzaak is, kan het idiopathische urticaria zijn. Ongeveer 75 procent van de gevallen van netelroos is idiopathisch.
Chronische netelroos vormt geen direct risico. Maar het plotseling verschijnen van netelroos kan een teken zijn van een allergische reactie die tot anafylactische shock kan leiden. Dit is een ernstige aandoening die de keel kan afsluiten en tot verwurging kan leiden. Gebruik een EpiPen (een apparaat dat epinefrine injecteert) als u die heeft, en zoek onmiddellijk spoedeisende hulp als dit bij u gebeurt.
Afbeeldingen van chronische idiopathische urticaria
Wat zijn de symptomen?
Symptomen van chronische idiopathische urticaria zijn onder meer:
- verhoogde of gezwollen rode striemen op uw huid (netelroos of striemen) die langer dan zes weken aanhouden
- jeuk, soms ernstig
- zwelling van de lippen, oogleden of keel (angio-oedeem)
Uw netelroos kan van grootte veranderen, vervagen en weer verschijnen. Hitte, lichaamsbeweging of stress kunnen uw symptomen verergeren.
Wat veroorzaakt het en wie loopt er risico?
Chronische idiopathische urticaria is geen allergie en is niet besmettelijk. Het wordt waarschijnlijk veroorzaakt door een combinatie van factoren. Deze kunnen iets in de omgeving bevatten dat u, uw immuunsysteem en uw genetische samenstelling irriteert. Het kan ook een reactie zijn op een bacteriële, schimmel- of virale infectie.
Bij chronische idiopathische urticaria wordt uw immuunresponssysteem geactiveerd. Het beïnvloedt ook uw zenuwhormonen en de stollingsprocessen in uw bloed.
Elk van deze dingen kan een uitbraak van netelroos veroorzaken:
- pijnstillers
- infectie
- insecten of parasieten
- krabben
- hitte of kou
- spanning
- zonlicht
- oefening
- alcohol of voedsel
- druk op uw huid door strakke kleding
Een schildklierverbinding
Chronische urticaria kan een symptoom zijn van een schildklierprobleem. Dit komt vaker voor bij vrouwen.
In een onderzoek onder mensen met chronische urticaria hadden 12 van de 54 mensen, allemaal vrouwen, schildklierantistoffen (anti-TPO) in hun bloed. Van deze 12 vrouwen bleken er 10 hyperthyreoïdie te hebben en werden hiervoor behandeld.
Anti-TPO-antilichamen kunnen ook wijzen op de aanwezigheid van een auto-immuunziekte van de schildklier, zoals de ziekte van Graves of de ziekte van Hashimoto. Uw arts zal hiernaar zoeken als uw bloedtest verhoogde niveaus van anti-TPO laat zien.
Hoe het wordt gediagnosticeerd
Uw arts zal u vragen naar uw medische geschiedenis en u lichamelijk onderzoeken. Ze kunnen een bloedtest bestellen en u doorverwijzen naar een specialist voor allergietesten.
Mogelijk wordt u gevraagd om een dagboek bij te houden om te noteren wat u eet of drinkt, omgevingsfactoren, waar de netelroos verschijnt en hoe lang ze duren.
Hoe het wordt behandeld
Over-the-counter (OTC) antihistaminica (allergiemedicatie) zijn meestal de eerstelijnsbehandeling voor chronische netelroos.
Niet-slaperige antihistaminica met weinig bijwerkingen zijn onder meer:
- cetirizine (Zyrtec)
- loratadine (Claritin)
- fexofenadine (Allegra)
- desloratadine (Clarinex)
Als uw netelroos niet opruimt met OTC-antihistaminica, kan uw arts een of meer andere soorten behandeling proberen, waaronder:
- H2-blokkers. Dit zijn medicijnen die de productie van histaminen blokkeren die netelroos of overproductie van maagzuren kunnen veroorzaken. Gangbare versies zijn ranitidine (Zantac), cimetidine (Tagamet HB) en famotidine (Pepcid).
- Kortdurende orale corticosteroïden, zoals prednison. Deze zijn vooral handig voor het verminderen van de zwelling rond ogen, lippen of keel (angio-oedeem) die netelroos kan begeleiden.
- Antidepressiva, zoals doxepinecrème (Zonalon).
- Immuunonderdrukkers. Deze omvatten cyclosporine (Gengraf, Neoral) en tacrolimus (Astagraft XL, Prograf).
- Monoklonale antilichamen. Omalizumab (Xolair) is een duur, nieuwer medicijn dat zeer effectief is gebleken tegen chronische idiopathische urticaria. Het wordt meestal één keer per maand geïnjecteerd.
In één onderzoek had 83 procent van de mensen met chronische urticaria een volledige remissie na behandeling met omalizumab. De symptomen kwamen echter terug binnen vier tot zeven weken nadat het medicijn was gestopt.
Dieetveranderingen om te proberen
Veel voorkomende voedingsmiddelen die bij sommige mensen allergie veroorzaken, zijn onder meer eieren, schaaldieren, pinda's en andere noten. Verwende vis kan een hoog gehalte aan histamines bevatten, wat kan leiden tot netelroos.
Als u of uw arts vermoedt dat de netelroos afkomstig is van een voedselallergie, kunnen er tests worden uitgevoerd om dit te verifiëren. Mogelijk wordt u gevraagd om een dagboek bij te houden van alles wat u eet en drinkt.
Van voedseladditieven en salicylzuur (vervat in aspirine) is aangetoond dat ze bij sommige mensen netelroos veroorzaken. Aspirine en andere niet-steroïde ontstekingsremmers zijn gemeld om uitbraken van netelroos bij 20 tot 30 procent van de mensen met chronische urticaria te verergeren.
Wat zijn de vooruitzichten?
Chronische idiopathische urticaria is een onaangename aandoening, maar is niet levensbedreigend. Behandeling met antihistaminica of andere medicijnen zal dit meestal ophelderen. Maar het kan weer verschijnen wanneer de behandeling wordt gestopt.
U moet uw arts raadplegen als u een ernstig geval van netelroos heeft of als deze meerdere dagen aanhoudt.
