Mijn psoriasis begon als een klein plekje op de bovenkant van mijn linkerarm toen ik op 10-jarige leeftijd werd gediagnosticeerd. Op dat moment had ik geen idee hoe anders mijn leven zou worden. Ik was jong en optimistisch. Ik had nog nooit van psoriasis gehoord en de effecten die het op iemands lichaam zou kunnen hebben.
Maar het duurde niet lang voordat dat allemaal veranderde. Dat kleine plekje groeide om het grootste deel van mijn lichaam te bedekken, en hoewel het mijn huid overnam, nam het ook een groot deel van mijn leven in beslag.
Toen ik jonger was, had ik het heel moeilijk om me aan te passen en worstelde ik om mijn plaats in de wereld te vinden. Een ding waar ik absoluut dol op was, was voetbal. Ik zal nooit vergeten dat ik in het voetbalteam van de meisjes zat toen we de staatskampioenschappen maakten en me zo vrij voelden, alsof ik bovenop de wereld zat. Ik herinner me levendig dat ik rondliep en schreeuwde op het voetbalveld om mezelf volledig uit te drukken en al mijn emoties kwijt te raken. Ik had teamgenoten waar ik dol op was, en hoewel ik niet de beste speler was, vond ik het echt geweldig om deel uit te maken van een team.
Toen ik de diagnose psoriasis kreeg, veranderde dat allemaal. Wat ik ooit leuk vond, werd een activiteit vol angst en ongemak. Ik ging van zorgeloos in mijn korte mouwen en korte broeken naar het dragen van lange mouwen en leggings onder mijn kleren terwijl ik rondliep in de hete zomerzon, zodat mensen niet in paniek zouden raken door mijn uiterlijk. Het was meedogenloos en hartverscheurend.
Na die ervaring heb ik veel tijd besteed aan alles wat ik niet kon doen omdat ik psoriasis had. Ik had medelijden met mezelf en was woedend op mensen die het allemaal leken te kunnen. In plaats van manieren te vinden om ondanks mijn toestand van het leven te genieten, heb ik veel tijd besteed aan mezelf isoleren.
Dit zijn de dingen waarvan ik dacht dat ik ze niet kon doen omdat ik psoriasis had.
1. Wandelen
Ik herinner me de eerste keer dat ik ging wandelen. Ik was onder de indruk van het feit dat ik er doorheen kwam en er echt van genoot. Niet alleen maakte mijn psoriasis beweging uitdagend, maar ik werd ook gediagnosticeerd met artritis psoriatica op 19-jarige leeftijd. Door artritis psoriatica moest ik mijn lichaam nooit meer bewegen omdat het zo pijnlijk was. Telkens wanneer iemand me vroeg iets te doen waarbij mijn lichaam moest worden bewogen, antwoordde ik met "absoluut niet". Een wandeling maken was een epische prestatie voor mij. Ik ging langzaam, maar ik heb het gedaan!
2. Dating
Ja, ik was tot nu toe doodsbang. Ik dacht zeker dat niemand me ooit zou willen daten omdat mijn lichaam bedekt was met psoriasis. Daar had ik het helemaal mis. De meeste mensen gaven er niets om.
Ik ontdekte ook dat echte intimiteit voor iedereen een uitdaging was, niet alleen voor mij. Ik was bang dat mensen me zouden afwijzen vanwege mijn psoriasis, maar toen ik het niet wist, was de persoon met wie ik aan het daten was ook bang dat ik iets compleet unieks voor hen zou afwijzen.
3. Een baan houden
Ik weet dat dit misschien dramatisch lijkt, maar voor mij was het heel echt. Er waren ongeveer zes jaar van mijn leven waarin mijn psoriasis zo slopend was dat ik mijn lichaam nauwelijks kon bewegen. Ik had geen idee hoe ik ooit een baan zou krijgen of zelfs een baan zou krijgen. Uiteindelijk heb ik mijn eigen bedrijf opgericht, zodat ik nooit mijn gezondheid hoefde te laten bepalen of ik wel of niet kon werken.
4. Het dragen van een jurk
Toen mijn psoriasis ernstig was, deed ik er alles aan om het te verbergen. Eindelijk bereikte ik een punt om te leren hoe ik de huid waar ik in zat echt kon bezitten en mijn schubben en vlekken kon omarmen. Mijn huid was perfect zoals hij was, dus ik begon hem aan de wereld te laten zien.
Begrijp me niet verkeerd, ik was helemaal doodsbang, maar het werd ongelooflijk bevrijdend. Ik was waanzinnig trots op mezelf omdat ik perfectie had losgelaten en zo kwetsbaar was.
'Ja' leren zeggen
Hoewel het in het begin ongemakkelijk was en ik er zeker heel veel weerstand tegen had, was ik erg toegewijd aan een gelukkiger ervaring voor mezelf.
Elke keer als ik de gelegenheid had om een activiteit uit te proberen of naar een evenement te gaan, was mijn eerste reactie om 'nee' te zeggen of 'dat kan ik niet omdat ik ziek ben'. De eerste stap om mijn negatieve houding te veranderen, was te erkennen dat ik die dingen zei en te onderzoeken of het zelfs waar was. Verrassend genoeg was het niet vaak. Ik had veel kansen en avonturen vermeden omdat ik altijd had aangenomen dat ik de meeste dingen niet kon.
Ik begon te ontdekken hoe ongelooflijk het leven zou kunnen zijn als ik meer 'ja' begon te zeggen en als ik begon te vertrouwen dat mijn lichaam sterker was dan ik het verdiende.
De afhaalmaaltijd
Kunt u zich hiermee verhouden? Vindt u dat u dingen niet kunt doen vanwege uw toestand? Als je er even over nadenkt, realiseer je je misschien dat je beter in staat bent dan je dacht. Probeer het eens. Laat de volgende keer dat u automatisch 'nee' wilt zeggen, 'ja' kiezen en kijk wat er gebeurt.
Nitika Chopra is een beauty- en lifestyle-expert die zich inzet voor het verspreiden van de kracht van zelfzorg en de boodschap van zelfliefde. Ze leeft met psoriasis en is ook de gastheer van de talkshow 'Naturally Beautiful'. Maak contact met haar op haar website, Twitter of Instagram.
