De Staat Van Diabetes Type 2: Wanneer Gezondheid Een Voltijdbaan Wordt

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Een diepere duik in diabetes type 2

Als diabetes type 2 niet in onze gedachten zit, zou het dat wel moeten zijn. De Verenigde Staten zijn de ontwikkelde wereldhoofdstad van de ziekte. Bijna de helft van de Amerikanen heeft diabetes type 2 of de precursor-aandoening, prediabetes. Het is goed voor 1 op elke 7 dollar die we aan gezondheidszorg besteden, volgens de American Diabetes Association. En het treft steeds meer millennials.

Er zijn veel onderzoeken gedaan naar verschillende aspecten van diabetes type 2: hoe behandelingen werken, wie er het meest door wordt getroffen, en welke rol voeding, lichaamsbeweging, stress en slaap spelen. Healthline besloot om dieper in deze wereld te duiken door te kijken naar de dagelijkse ervaringen en gevoelens van mensen die leven met een aandoening die hen nooit een vrije dag geeft.

Hoe gaan mensen met diabetes type 2 om met de aandoening? Kunnen ze zich veranderingen in de gezondheidszorg en levensstijl veroorloven? Hoe verandert de diagnose hun perceptie van zichzelf en hun toekomst? Wie helpt ze? En verschillen de antwoorden op deze vragen van generatie op generatie? Dit zijn belangrijke vragen die de meeste onderzoeken niet zo volledig onderzoeken als we zouden willen.

Om de antwoorden te krijgen, heeft Healthline een enquête laten uitvoeren onder meer dan 1.500 mensen met diabetes type 2. We vroegen millennials, Gen Xers en babyboomers om ons te vertellen over hun percepties, zorgen en ervaringen. Om onze bevindingen in perspectief te plaatsen, spraken we met individuen die met de aandoening leven en met medische experts die ervaring hebben met de behandeling ervan.

Sommige mensen beweerden te gedijen met diabetes type 2, terwijl anderen zeiden dat ze het moeilijk hadden. De overgrote meerderheid maakt zich zorgen over ernstige complicaties van de aandoening, zoals verlies van gezichtsvermogen of hartaanvallen. Veel mensen, die al bezig zijn met carrières en gezinnen, vinden het moeilijk om het hoofd te bieden aan het werk van het behandelen van de ziekte - wat een specialist 'een voltijdse baan' noemde. Aanzienlijke aantallen zijn zeer bezorgd over de vraag of ze de behandelingen die ze nodig hebben, kunnen betalen.

Ze hebben moeite met slapen.

En toch zijn veel mensen met diabetes type 2 erin geslaagd grote veranderingen in hun leven aan te brengen - beter eten, meer bewegen - en hun diagnose zien als de dag dat ze wakker werden en aandacht begonnen te schenken aan hun gezondheid.

Deel op Pinterest

Belangrijkste onderzoeksresultaten

De State of Type 2 Diabetes-enquête van Healthline onderzocht de emotionele uitdagingen van de aandoening, identificeerde grote verschillen tussen generaties en onderzocht de meest urgente zorgen van mensen.

Hier is een momentopname van de belangrijkste bevindingen:

Lifestyle uitdagingen en successen

Zwaar werk

Gewichtsverlies is een grote uitdaging. Meer dan twee derde van degenen met diabetes type 2 zei dat hun huidige gewicht een negatieve invloed heeft op hun gezondheid. Bijna de helft heeft meerdere keren geprobeerd af te vallen, zonder succes op lange termijn. Tegelijkertijd meldde meer dan 40 procent dat hij zelden hard genoeg traint om te zweten.

Een verrassende uitdaging

Een van de grootste gemelde uitdagingen zal u misschien verbazen: de meeste mensen met diabetes type 2 - 55 procent - hebben moeite om een volledige nachtrust te krijgen.

Succesverhalen

Voor sommige mensen kan een diagnose van diabetes type 2 aanvoelen als een wake-up call om een gezondere levensstijl op gang te brengen. Veel mensen meldden dat hun diagnose hen ertoe bracht:

gezonder eten (78 procent)
hun gewicht beter beheren (56 procent)
drink minder alcohol (25 procent)

Generatieverschillen en genderverdelingen

Jongere mensen hebben het moeilijker dan oudere mensen met de emotionele en financiële uitdagingen van diabetes type 2. Er is nog steeds een stigma aan de aandoening verbonden - en millennials dragen er de dupe van.

Bijna de helft van de ondervraagde millennials, en ongeveer een derde van Gen Xers, meldde hun toestand te verbergen uit bezorgdheid over wat anderen denken.
Ongeveer hetzelfde aantal meldde dat ze door sommige zorgverleners negatief werden beoordeeld.
De kosten voorkomen dat meer dan 40 procent van de millennials altijd de behandelingsaanbevelingen van hun arts opvolgen.

Deel op Pinterest

Er is ook een kloof tussen mannen en vrouwen: vrouwen zeggen vaker dan mannen dat ze de behoeften van anderen boven die van zichzelf stellen, en ze staan voor meer uitdagingen die hun behoeften op het gebied van zelfzorg in evenwicht brengen met andere verantwoordelijkheden.

Negatieve gevoelens

Leven met diabetes type 2 is hard werken, vaak verergerd door zorgen. De vier meest voorkomende negatieve gevoelens die mensen meldden waren:

uitputting
zorgen maken over complicaties
bezorgdheid over financiële kosten
schuldgevoel voor het niet goed omgaan met de aandoening

Bovendien gaf de meerderheid aan dat ze het gevoel hadden gefaald te hebben als de resultaten van een A1C-test te hoog waren.

Positief vooruitzicht

Hoewel veel mensen negatieve gevoelens ervaren, gaven de meeste deelnemers aan de enquête blijk van empowerment en gaven ze aan dat ze vaak het gevoel hadden:

geïnteresseerd in het vinden van nieuwe manieren om de aandoening te beheersen
deskundig
zelfredzaam
zelfaccepterend

Velen meldden ook gevoelens van kracht, veerkracht en optimisme.

Complicatieproblemen

Mensen met diabetes type 2 zijn zich terdege bewust van de medische complicaties die de aandoening kunnen veroorzaken: tweederde meldde bezorgdheid over alle ernstigste complicaties. De grootste zorgen? Blindheid, zenuwbeschadiging, hartziekte, nierziekte, beroerte en amputatie.

Specialistisch tekort

Meer dan 60 procent van de deelnemers aan de enquête heeft nog nooit een endocrinoloog of een gecertificeerde diabetes-voorlichter gezien en de meerderheid heeft nog nooit een diëtist geraadpleegd. Dat past bij onderzoek dat een wijdverbreid tekort aan professionals aantoont die gespecialiseerd zijn in diabetes type 2 - een probleem dat erger wordt.

Geld versus gezondheid

Diabetes is een kostbare aandoening. Bijna 40 procent van de deelnemers aan de enquête maakt zich zorgen over hun vermogen om zich in de toekomst een behandeling te veroorloven.

De oorspronkelijke enquête en gegevens van Healthline's State of Type 2 Diabetes kunnen op verzoek aan professionele media en onderzoekers worden verstrekt. Alle gerapporteerde vergelijkingen van enquêtegegevens zijn getest op significantie met een betrouwbaarheidsniveau van 90 procent.

Het werk van diabetes type 2

Leven met diabetes type 2 kan aanvoelen als een fulltime baan. Op basisniveau beïnvloedt deze chronische aandoening de manier waarop het lichaam suiker omzet, wat een belangrijke brandstofbron is. Meer dan de meesten moeten mensen met diabetes type 2 op een manier eten die hun gezondheid maximaliseert, regelmatig beweegt en elke dag andere gezonde levensstijlkeuzes maakt. Bovendien moeten ze hun bloedsuikerspiegel controleren. Velen slikken dagelijks medicijnen.

Hoewel diabetes type 1 en type 2 op belangrijke manieren verschillen, hebben beide problemen met insuline, een hormoon dat de beweging van suiker in de lichaamscellen reguleert. Wanneer het lichaam geen insuline produceert of het niet meer effectief gebruikt, bouwt suiker zich op in de bloedbaan en veroorzaakt het een aandoening die hyperglycemie wordt genoemd. In de vroege stadia veroorzaakt deze hoge bloedsuikerspiegel subtiele symptomen, zoals dorst en veel plassen. Als dit niet is aangevinkt, kan het de bloedvaten, zenuwen, ogen, nieren en het hart beschadigen.

Sommige diabetesmedicijnen verhogen het risico op hypoglykemie of een zeer lage bloedsuikerspiegel. Deze aandoening kan ernstige problemen veroorzaken, waaronder bewustzijnsverlies of zelfs de dood.

Type 2-diabetes ontwikkelt zich wanneer het lichaam resistent wordt tegen insuline - wat betekent dat het hormoon niet effectief wordt gebruikt - of onvoldoende insuline produceert om de bloedsuikerspiegel binnen een streefbereik te houden. Het verschilt van diabetes type 1, een auto-immuunziekte die de productie van insuline stopt. Diabetes type 1 ontwikkelt zich vaak in de loop van weken, meestal bij kinderen of jonge volwassenen.

Diabetes type 2 ontwikkelt zich daarentegen vaak langzaam. Mensen kunnen jaren doorgaan zonder te weten dat ze het hebben. Om het te beheren, raden artsen over het algemeen bloedsuikermonitoring, veranderingen in levensstijl en dagelijkse orale medicatie aan. In sommige gevallen is behandeling met insuline nodig. Afhankelijk van de body mass index (BMI) en andere factoren, kunnen artsen een afslankoperatie aanbevelen. Volgens de National Institutes of Health is een hoge BMI gekoppeld aan insulineresistentie.

Het is overdreven simplistisch - zelfs pijnlijk - om diabetes type 2 een 'levensstijlziekte' te noemen. Niemand is verantwoordelijk voor de ontwikkeling ervan. De exacte oorzaak is onbekend. Zowel genetische als omgevingsfactoren spelen waarschijnlijk een rol, meldt de Mayo Clinic. Familiegeschiedenis brengt mensen met een hoger risico. Bepaalde raciale of etnische groepen, zoals Afro-Amerikanen, Native Americans en Latino's, lopen ook een verhoogd risico. De ziekte komt vaker voor bij mensen ouder dan 40 jaar, hoewel het in toenemende mate jonge volwassenen treft.

Het maakt niet uit wanneer het voor het eerst wordt gediagnosticeerd, diabetes type 2 verandert onherroepelijk het leven van mensen. Regelmatige doktersbezoeken en tests om de bloedsuikerspiegel te controleren, worden aanbevolen. Veel mensen stellen voedings- en bewegingsdoelen vast. Mogelijk moeten ze ook risicofactoren voor complicaties aanpakken, zoals hoge bloeddruk of cholesterol.

Leren om stress te verminderen is ook cruciaal. Mentale stress kan de bloedsuikerspiegel verhogen - en leven met diabetes type 2 kan stressvol zijn. Het kost moeite om het dagelijkse leven te combineren met de eisen van een complexe chronische aandoening.

Levensstijl beïnvloedt het risico en de ernst van diabetes type 2, en op zijn beurt kan de aandoening de levensstijl van een persoon veranderen. Daarom richtte het onderzoek van Healthline zich op hoe mensen met diabetes type 2 het dagelijks doen en hoe ze denken over de impact van de ziekte op hun leven.

Lifestyle werk

Uit het onderzoek van Healthline bleek dat de meeste volwassenen, vooral oudere volwassenen, zich redelijk goed voelen over hoe ze diabetes type 2 behandelen. De overgrote meerderheid zei dat ze goed worden ondersteund door dierbaren. Meer dan de helft meldde zich dagelijks of wekelijks deskundig, zelfredzaam of veerkrachtig. Na hun diagnose zeiden de meesten dat ze gezonder gingen eten, meer trainden en hun gewicht beter beheersten.

Maar die zonnige foto heeft ook een keerzijde. Twee derde van de deelnemers aan de enquête zei dat hun huidige gewicht een negatieve invloed heeft op hun gezondheid. Meer dan 40 procent zei dat ze zelden hard genoeg sporten om te zweten. En aanzienlijke minderheden - vooral jongere volwassenen - meldden dat ze uitgeput, angstig of schuldig waren over hoe ze met de aandoening omgaan.

Deel op Pinterest

Deze resultaten lijken tegenstrijdig, maar diabetes type 2 is een complexe aandoening. Het is een zeldzame persoon die alle aanwijzingen van hun arts naar een T kan volgen. Daarom is het belangrijk om realistisch te blijven. Het beheersen van de ziekte is een evenwichtsoefening: af en toe een klein stukje chocolade is prima, maar een kingsize reep elke dag niet.

"Je ontmoet mensen waar ze zijn en je helpt ze om realistische levensstijlkeuzes te maken", zegt Laura Cipullo, RD, CDE, die het boek "Everyday Diabetes Meals: Cooking for One or Two" schreef. In haar praktijk helpt ze mensen zich te concentreren op veranderingen op de lange termijn, niet op snelle oplossingen.

Maar zelfs mensen die zich ertoe verbinden hun gewoonten te veranderen, kunnen merken dat hun inspanningen worden belemmerd door af en toe een verjaardagsfeestje, werkverplichtingen of factoren waarover zij geen controle hebben.

"Toen de diagnose werd gesteld, was ik 45 pond zwaarder dan nu", zegt Shelby Kinnaird, auteur van de blog Diabetic Foodie en het boek "The Pocket Carbohydrate Counter Guide for Diabetes."

Hoewel ze het gewicht laag heeft gehouden, maakt haar drukke reisschema dagelijkse oefeningen moeilijk. De laatste tijd ervaart ze het 'dageraadfenomeen', dat verwijst naar een hoge bloedsuikerspiegel in de ochtend, veroorzaakt door een golf van hormonen. Tot nu toe heeft ze geen oplossing voor de lange termijn gevonden. 'Alles wat ik heb geprobeerd, werkt niet consistent. Dat is de grootste uitdaging waar ik momenteel voor sta. '

Evenzo werkt Cindy Campaniello, een leider van het Rochester, NY, hoofdstuk van de steungroep DiabetesSisters, hard om de vereisten voor het beheer van diabetes type 2 in evenwicht te brengen met de verantwoordelijkheden van een druk leven. Proberen op een specifiek dieet te blijven is 'afschuwelijk', zei ze, niet omdat het eten niet lekker is, maar vanwege de tijd die het kost om maaltijden te plannen en te bereiden.

'Weet je, we hebben een leven', zei Campaniello. Ze vertelde Healthline over de uitdagingen van het opvoeden van twee actieve jongens tijdens het bereiden van gezonde maaltijden met eiwitten, verse producten en beperkte koolhydraten. 'Je kunt niet tegen je kinderen zeggen:' We krijgen vanavond McDonald's ',' legde ze uit. "Je kunt niet functioneren met diabetes door tijdens de lunchpauze wat bewerkt voedsel te halen."

Gewicht en stigma

Ondanks de moeite die ze hebben gestoken in het maken van gezonde veranderingen, zei bijna de helft van de deelnemers aan het Healthline-onderzoek dat gewichtsbeheersing een grote uitdaging blijft: ze hebben meerdere keren geprobeerd af te vallen zonder succes op lange termijn.

Dr. Samar Hafida, een endocrinoloog bij het Joslin Diabetes Center in Boston, vertelde Healthline dat de mensen die ze behandelt gemiddeld drie of meer rage diëten hebben geprobeerd. "Er is geen diabetesmanagement dat geen gezond eten en lichaamsbeweging omvat," zei ze, maar trendy dieetadvies kan mensen op een dwaalspoor brengen. 'Er is een overvloed aan verkeerde informatie.'

Dat is een van de redenen waarom permanent gewichtsverlies zoveel ontgaat. Een andere is dat mensen die met gewichtsproblemen worden geconfronteerd mogelijk geen nuttige medische interventies of helemaal geen hulp krijgen.

Opgestapeld op deze uitdagingen is het stigma geassocieerd met diabetes type 2 en gewicht, vooral voor jongere mensen.

"Ik had onlangs een meisje met een lichte overgewicht", zegt Veronica Brady, PhD, CDE, een woordvoerder van de American Association of Diabetes Educators die ook werkt in een medisch centrum in Reno, NV. 'Wat ze tegen me zei toen ik haar ontmoette, was:' Ik hoop echt dat ik diabetes type 1 heb en geen type 2. '' Bij type 2 was de jonge vrouw bang, 'zullen mensen denken dat ik diabetes heb omdat ik heb geen zelfbeheersing. ''

Actrice S. Epatha Merkerson, van Law and Order en bekend van Chicago Med, kent het stigma van diabetes type 2 - grotendeels uit ervaringen met familieleden die de ziekte hadden maar er nooit over spraken. Haar familieleden zeiden niet eens het woord 'diabetes'.

Ik herinner me dat toen ik klein was, de oudere mensen in mijn familie altijd zeiden 'Oh, ze heeft een vleugje suiker', 'vertelde Merkerson aan Healthline,' Dus ik merkte dat ik dat zei en niet echt begreep, wat is een aanraking van suiker? Je bent diabetes of je hebt het niet. '

Door eerlijk te zijn over haar toestand, hoopt Merkerson de schaamte die veel mensen voelen te verminderen. Daarom is ze een voorstander van America's Diabetes Challenge, gesponsord door Merck en de American Diabetes Association. Het initiatief moedigt mensen aan om veranderingen in levensstijl aan te brengen en behandelplannen te volgen om diabetesmanagement type 2 te verbeteren.

Toen Merkerson 15 jaar geleden werd gediagnosticeerd, moest ze in het reine komen met hoeveel ze was aangekomen. Tegen de tijd dat ze Law and Order verliet, zei ze: 'Ik had een kast die van een zes naar zestien ging.' Ze voelde zich wat gegeneerd toen ze haar omvang zag toenemen op de nationale televisie, maar was ook gemotiveerd om veranderingen aan te brengen.

'Ik was 50 toen de diagnose werd gesteld', legde ze uit, 'en ik besefte toen dat ik aan het eten was als een 12-jarige. Mijn tafel, mijn eten en mijn keuzes waren zo van de kaart. Dus dat was het eerste dat ik moest doen, bedenken hoe ik beter kon eten, koken, winkelen - al die dingen. '

Deel op Pinterest

Stress en vermoeidheid

Gezien al het werk dat nodig is om diabetes type 2 te beheersen, is het geen wonder dat bijna 40 procent van de ondervraagde mensen zich dagelijks of wekelijks uitgeput voelt. Net zo vaak zei meer dan 30 procent dat ze zich schuldig voelen over hoe ze de aandoening behandelen.

Lisa Sumlin, PhD, RN, klinisch verpleegkundig specialist in diabetes, vindt deze perspectieven bekend. Haar klanten in Austin, TX, zijn meestal immigranten met een laag inkomen, die vaak meerdere banen hebben om rond te komen. Het toevoegen van de taken die nodig zijn om diabetes type 2 te beheersen, vereist nog meer tijd en energie.

'Ik vertel patiënten de hele tijd: dit is een fulltime baan', zei ze.

En het is niet een waarvoor ze snelkoppelingen kunnen nemen.

Zelfs essentiële medische tests kunnen stress veroorzaken. Artsen bestellen bijvoorbeeld een A1C-test om meer te weten te komen over de gemiddelde bloedsuikerspiegel van een persoon in de afgelopen maanden. Volgens ons onderzoek vindt bijna 40 procent van de mensen het stressvol om te wachten op hun A1C-resultaten. En 60 procent heeft het gevoel dat ze zijn 'mislukt' als de resultaten te hoog worden.

Het is een probleem waar Adam Brown keer op keer over heeft gehoord. Brown, hoofdredacteur van diaTribe, leeft met diabetes type 1 en schrijft de populaire rubriek 'Adam's Corner' in de publicatie, met tips voor mensen met diabetes type 1 en type 2. Hij heeft het onderwerp A1C-stress ook aangepakt in zijn boek 'Bright Spots & Landmines: The Diabetes Guide I Wish Iemand Iemand Me Overhandigd'.

"Mensen gaan vaak naar de afspraak bij hun arts met het gevoel dat ze beoordeeld worden en het gevoel hebben dat als de cijfers op de [glucose] meter of hun A1C niet binnen bereik zijn, ze het gevoel hebben dat ze een slecht cijfer krijgen," vertelde Brown aan Healthline.

In plaats van die cijfers als cijfers te benaderen, stelt hij voor om ze te behandelen als 'informatie om ons te helpen beslissingen te nemen'. Dit hervormt de testresultaten, hij zei: "Het zegt niet: 'Adam, je bent een slecht persoon met diabetes omdat je aantal erg hoog is.'"

Stress rond testresultaten draagt bij aan een ander groot probleem: 'diabetes-burn-out'. Volgens het Joslin Diabetes Center is dit een toestand waarin mensen met diabetes "moe worden van het beheersen van hun ziekte of het gewoon voor een bepaalde tijd, of erger, voor altijd negeren."

Sommige mensen fantaseren daarover.

"Zoals iemand me onlangs vertelde in mijn [steungroep] bijeenkomst", zei Kinnaird, " Ik wil gewoon een dag vrij nemen van diabetes."

Generatieverschillen en genderverdelingen

Generatiekloven

Je zou bijna kunnen zeggen dat jongere volwassenen met diabetes type 2 helemaal met een andere ziekte kampen, vergeleken met ouderen met de aandoening. Zo verschillend zijn hun ervaringen, vooral wanneer je millennials vergelijkt met babyboomers. De contrasten zijn opvallend en niet goed voor jongere volwassenen.

Uit het onderzoek van Healthline bleek een glijdende schaal van gevoelens en ervaringen tussen de verschillende leeftijdsgroepen. De meeste babyboomers van 53 jaar en ouder rapporteerden een positieve kijk op hun inspanningen om diabetes type 2 te beheersen, hun interacties met anderen en hun zelfgevoel. Ter vergelijking: hogere percentages millennials, tussen 18 en 36 jaar oud, zeiden negatieve ervaringen te hebben op deze gebieden. De reacties van Gen Xers vielen meestal tussen de andere twee groepen, net zoals ze dat qua leeftijd doen.

Zo meldde meer dan 50 procent van de millennials en meer dan 40 procent van Gen Xers zich dagelijks of wekelijks te schamen over hun lichaam. Slechts 18 procent van de babyboomers voelt zich op dezelfde manier. Evenzo worden schuldgevoelens, schaamte en angst vaker ervaren door millennials en Gen Xers dan door oudere volwassenen.

Toen Lizzie Dessify op 25-jarige leeftijd hoorde dat ze diabetes type 2 had, hield ze de diagnose meer dan een maand geheim. Toen ze uiteindelijk anderen in vertrouwen nam, wekten hun reacties geen zelfvertrouwen op.

'Ik denk niet dat iemand verbaasd was', zei Dessify, die werkt als therapeut voor geestelijke gezondheid op school in Pittsburgh, PA. "Ik realiseerde me niet hoe erg ik mijn gezondheid had laten gaan, maar iedereen om me heen had het duidelijk gezien."

Mensen in haar leven waren sympathiek, maar weinigen geloofden dat ze de progressie van de ziekte kon omkeren. Dat was 'een beetje ontmoedigend', zei ze.

David Anthony Rice, een 48-jarige artiest en beeldadviseur, houdt zich sinds zijn diagnose in 2017 ook stil over de aandoening. Sommige familieleden en vrienden weten het, maar hij aarzelt om zijn voedingsbehoeften te bespreken.

Deel op Pinterest

'Je wilt niet tegen iedereen zeggen:' Oh, ik heb diabetes, dus als ik bij je thuis kom, kan ik dat niet eten ',' zei hij. 'Het is een van mijn grootste uitdagingen, alleen mezelf niet isoleren.'

Rice verzet zich tegen het testen van zijn bloedsuikerspiegel op het werk of zelfs voor zijn kinderen. 'Mijn vinger voor hen prikken - dat doe ik niet graag omdat het hen bang maakt', legde hij uit.

Het onderzoek van Healthline suggereert dat het vrij gebruikelijk is dat millennials en Gen Xers de aandoening verbergen. In vergelijking met babyboomers zeiden deze leeftijdsgroepen eerder dat diabetes type 2 de romantische relaties verstoorde, problemen op het werk veroorzaakte of mensen ertoe bracht negatieve veronderstellingen over hen te maken. Ze voelen zich ook vaker geïsoleerd dan babyboomers.

Deze uitdagingen hebben mogelijk te maken met het feit dat de aandoening vaak wordt gezien als de ziekte van een oudere persoon.

Rice had nog nooit iemand van zijn generatie horen praten over diabetes type 2, totdat hij tv-persoonlijkheid Tami Roman zag spreken over haar ervaringen met de VH1-serie Basketball Wives.

'Het was voor het eerst dat ik het hardop hoorde zeggen door iemand van mijn leeftijdsgroep', zei hij. Het bracht hem tot tranen. 'Ze had zoiets van' ik ben 48. ' Ik ben 48 en ik heb hiermee te maken. '

In sommige gevallen kan een gevoel van schaamte of stigma zelfs van invloed zijn op de gezondheidszorgervaringen van jongere volwassenen. Bijna de helft van de millennials en bijna een derde van Gen Xers gaf aan dat ze door sommige zorgverleners werden beoordeeld op de manier waarop ze diabetes type 2 behandelen. Ongeveer hetzelfde percentage zei dat ze de behandeling met een zorgverlener hebben uitgesteld omdat ze bang zijn voor dergelijke oordelen.

Dat is een probleem, aangezien zorgverleners enorme ondersteuning kunnen bieden om mensen te helpen de aandoening te beheersen. Dessify zegt bijvoorbeeld dat haar arts haar helpt de veranderingen te begrijpen die ze nodig had om haar gezondheid te verbeteren. Ze stopte met haar dieet, verbeterde haar trainingsroutine en verloor 75 pond in drie jaar. Nu zijn haar A1C-testresultaten bijna normaal. Ze is zelfs een klein bedrijf begonnen als fitnesscoach.

Hoewel dergelijke succesverhalen een belangrijk onderdeel van het plaatje zijn, doen veel millennials het niet zo goed.

Een onderzoek uit 2014 in de diabetische geneeskunde wees uit dat in vergelijking met oudere volwassenen met diabetes type 2, degenen van 18 tot 39 jaar minder geneigd waren gezond te eten en insuline te nemen zoals aanbevolen. Jongere mensen hadden ook slechtere depressiescores dan oudere mensen.

"Ze hebben niet het conceptuele kader voor een chronische aandoening die levenslange waakzaamheid en monitoring vereist", legt Dr. Rahil Bandukwala, endocrinoloog bij MemorialCare Saddleback Medical Center in Zuid-Californië, uit.

Het is deprimerender voor jongere volwassenen om te beseffen dat diabetes type 2 de rest van hun leven bij hen zal blijven, voegde hij eraan toe, omdat de rest van hun leven zo lang duurt.

Deel op Pinterest

Jongere mensen met diabetes type 2 worden ook geconfronteerd met andere dringende problemen, zoals geld. Meer dan 40 procent van de millennials zei dat ze soms de aanbevolen behandelingen niet opvolgen vanwege de kosten. Bijna een derde gaf aan weinig tot geen ziektekostenverzekering te hebben. Veel verzekerden zeiden dat ze grote rekeningen moesten betalen.

Millennials, en in mindere mate Gen Xers, zeiden ook vaker dan babyboomers dat ze het moeilijk vinden om zelfzorgbehoeften in evenwicht te brengen met andere verantwoordelijkheden.

Dr. Bandukwala is niet verrast. Hij heeft ontdekt dat millennials over het algemeen een zeer gestreste generatie zijn. Velen maken zich zorgen over het vinden en behouden van banen in een snel veranderende wereld met een concurrerende geglobaliseerde economie. Sommigen helpen ook bij de zorg voor ouders of grootouders met financiële of medische behoeften.

"Het maakt het potentieel erg uitdagend," zei hij, "om diabeteszorg als een andere baan toe te voegen."

Geslacht verdeelt

Generatieverschillen waren niet de enige verschillen die in de bevindingen van de enquête werden getoond - er waren ook significante hiaten tussen vrouwen en mannen. Veel meer vrouwen dan mannen rapporteerden problemen met gewicht. Vrouwen zeiden eerder dat hun behandeling van diabetes type 2 moet worden verbeterd. Ze hebben ook meer moeite om zelfzorg in evenwicht te brengen met andere verplichtingen.

Andrea Thomas, een executive bij een non-profitorganisatie in Washington, DC, heeft vaak het gevoel dat ze geen tijd heeft om diabetes type 2 zo zorgvuldig te behandelen als ze zou willen.

"Ik haat het om te zeggen dat ik een slechte gewoonte heb, waar ik veel werk, ik reis veel heen en weer naar Californië omdat mijn vader ziek is, ik zit deze commissie voor in de kerk", zei ze. 'Het is gewoon, waar moet ik het inpassen?'

Thomas voelt zich goed opgeleid over haar toestand. Maar het is moeilijk om op de hoogte te blijven van elk element van het beheren ervan - sporten, goed eten, bloedsuikermonitoring en al de rest.

'Zelfs als ik mensen vertel dat ik op een dag een heel oude vrouw wil zijn, die de wereld rondreist, is er dat verband tussen wat ik moet doen om voor mezelf te zorgen en wat ik eigenlijk doe.'

Het verhaal van Thomas kan resoneren met veel vrouwen die reageerden op het onderzoek van Healthline.

Bijna 70 procent zei dat ze de behoeften van anderen voorop stellen, ondanks dat ze met een chronische ziekte leven. Ter vergelijking: iets meer dan 50 procent van de mannen zei hetzelfde. Is het een wonder dat vrouwen meer moeite hebben om zelfzorg te combineren met andere verantwoordelijkheden?

"Ik denk echt dat vrouwen hun eigen unieke uitdagingen hebben als het gaat om diabetes type 2," zei Thomas. Het is belangrijk voor vrouwen om na te denken over hoe ze voor zichzelf zorgen, voegde ze eraan toe en maak er een prioriteit van.

Sue Rericha, moeder van vijf kinderen en auteur van de blog Diabetes Ramblings, is het daarmee eens.

'Vaak stellen we onszelf op de laatste plaats', zei ze, 'maar ik blijf me herinneren dat wanneer je in een vliegtuig zit en ze hun veiligheidscontrole doen en ze praten over het zuurstofmasker, vertellen ze mensen die met kinderen reizen, zet eerst je eigen masker op en help dan iemand anders. Want als we niet goed voor onszelf zijn, zullen we niet zijn waar we moeten zijn om anderen te helpen. '

Medische zorgen en beslissingen

Complicaties

Veel van de mensen met diabetes type 2 die door Healthline werden geïnterviewd, zeiden te leven met een last van ernstige zorgen over de mogelijk ernstige gevolgen van de ziekte.

Die complicaties kunnen zijn: verlies van gezichtsvermogen, hartaandoeningen, nieraandoeningen en beroertes. Diabetes kan ook pijn- en gevoelloosheidsinducerende neuropathie of zenuwbeschadiging in handen of voeten veroorzaken. Door die gevoelloosheid kunnen mensen zich niet bewust zijn van verwondingen, wat kan leiden tot infecties en zelfs amputaties.

Uit de enquête bleek dat tweederde van de mensen met diabetes type 2 zich zorgen maakt over de ernstigste complicaties van de ziekte. Dat maakt dit probleem de meest gemelde zorg. Het grootste aantal - 78 procent - maakt zich zorgen over verlies van gezichtsvermogen.

Deel op Pinterest

Merkerson heeft enkele van de ergste gevolgen van de ziekte bij haar familieleden gezien.

'Mijn vader stierf door complicaties', zei ze. 'Mijn grootmoeder verloor haar gezichtsvermogen. Ik had een oom met amputaties van de onderste ledematen. '

Enquête-respondenten die zich identificeerden als Afro-Amerikaans of Latino, en vrouwen van alle achtergronden, rapporteerden het vaakst complicatiegerelateerde zorgen. Mensen maken zich ook meer zorgen als ze in of nabij de 'diabetesgordel' wonen, een strook van voornamelijk zuidelijke staten waarvan de Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie hebben vastgesteld dat ze veel diabetes type 2 hebben.

Dit is misschien niet verrassend, aangezien in studies hogere percentages diabetesgerelateerde complicaties zijn gevonden bij etnische minderheden en vrouwen, vergeleken met blanken en mannen.

Dr. Anne Peters werkt als endocrinoloog in twee klinieken in Los Angeles, een in het welvarende Beverly Hills en een in de wijk met een laag inkomen in Oost-Los Angeles. Ze heeft gemerkt dat mensen eerder in hun leven complicaties ontwikkelen in de kliniek in East LA, die een onverzekerde en voornamelijk Latino-populatie bedient.

'In de East LA-gemeenschap krijgen ze al deze complicaties jong', zei ze. "Ik heb nog nooit blindheid en amputaties gezien in mijn Westside-praktijk bij 35-jarigen, maar ik doe het hier omdat er geen levenslange toegang tot gezondheidszorg is geweest."

Slaap

Uit het onderzoek van Healthline bleek dat meer dan de helft van de mensen met diabetes type 2 slaapproblemen heeft. Dat klinkt misschien klein, maar het kan een problematische cyclus van slechte gezondheid veroorzaken.

Het Joslin Diabetes Center merkt op dat een hoge bloedsuikerspiegel kan leiden tot dorst en frequent urineren, dus mensen met diabetes type 2 kunnen meerdere keren per nacht wakker worden om te drinken of naar de badkamer te gaan. Aan de andere kant kan een lage bloedsuikerspiegel slaapverstorende gevoelens van beverigheid of honger veroorzaken. Stress, zorgen en pijn door neuropathie kunnen ook de slaap verstoren.

Deel op Pinterest

Een studie uit 2017 meldde dat slaapstoornissen en slaapverstorende depressie vaker voorkomen bij mensen met diabetes type 2. Wanneer mensen op hun beurt niet goed slapen, kan dit hun diabetes verergeren: een onderzoek uit 2013 bij Diabeteszorg wees uit dat de bloedglucosespiegels negatief werden beïnvloed wanneer mensen met diabetes type 2 te kort of te lang sliepen.

"Ik vraag mensen altijd, vooral als ze hoge bloedsuikers in de ochtend hebben, hoeveel slaap je krijgt en is je slaapkameromgeving bevorderlijk voor slaap?" zei Brown. Hij correspondeert met veel mensen die op zoek zijn naar tips voor het behandelen van diabetes. Velen beseffen volgens hem het belang van slaap niet.

"Het aanpakken van slaap kan de volgende dag echt grote gevolgen hebben, in termen van minder insulineresistentie, meer insulinegevoeligheid, minder hunkeren naar suiker en koolhydraten, meer verlangen om te sporten en een beter humeur," voegde hij eraan toe. "De hoeveelheid impact die je kunt behalen door iemand te helpen beter te slapen, vind ik erg onderschat."

Metabole chirurgie

Ondanks bezorgdheid over complicaties als gevolg van diabetes type 2, is minder dan een kwart van de respondenten bereid om metabole chirurgie als behandelingsoptie te beschouwen. De helft zei dat het te gevaarlijk was.

Dergelijke attitudes blijven bestaan ondanks de gedocumenteerde voordelen van metabole chirurgie, ook wel bariatrische of afslankchirurgie genoemd. De potentiële voordelen kunnen verder gaan dan gewichtsverlies.

Ongeveer 60 procent van de mensen met diabetes type 2 die één type metabole chirurgie ondergaan, bereikt remissie, meldde een onderzoek uit 2014 in The Lancet Diabetes & Endocrinology. 'Remissie' betekent over het algemeen dat de nuchtere bloedsuikerspiegel zonder medicatie daalt tot normale of prediabetesniveaus.

In een gezamenlijke verklaring die in 2016 werd gepubliceerd, adviseerde een groep internationale diabetesorganisaties artsen om metabole chirurgie te beschouwen als een behandelingsoptie voor mensen met diabetes type 2 met een BMI van 30,0 of hoger en moeite hebben om hun bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Sindsdien heeft de American Diabetes Association de aanbeveling in haar zorgstandaarden overgenomen.

Dr. Hafida van het Joslin Diabetes Center is niet verrast door de weerstand tegen de operatie. 'Het is onderbenut en sterk gestigmatiseerd', zei ze. Maar volgens haar "is het de meest effectieve behandeling die we hebben."

Toegang tot zorg

Specialisten in diabeteszorg type 2 kunnen een groot verschil maken voor mensen met de aandoening, maar velen hebben geen toegang tot hun diensten.

Van de deelnemers aan de enquête van Healthline zei 64 procent dat ze nog nooit een endocrinoloog hadden gezien. Meer dan de helft zei dat ze nog nooit een diëtist of voedingsdeskundige hebben gezien die hen zou kunnen helpen hun dieet aan te passen. En slechts 1 op de 10 meldde meer dan drie keer per jaar een therapeut of counsellor te zien - hoewel een kwart van de deelnemers zei dat de diagnose depressie of angst was gesteld.

Deel op Pinterest

Type 2-diabetes is een ziekte die verband houdt met het endocriene systeem of de hormonen en klieren van het lichaam. Volgens Dr. Saleh Aldasouqi, hoofd endocrinoloog aan de Michigan State University, kan een huisarts de behandeling van "ongecompliceerde" gevallen behandelen, zolang ze maar goed opgeleid zijn over de aandoening. Maar als iemand met diabetes type 2 moeite heeft met de bloedsuikerspiegel, als hij symptomen van complicaties heeft of als conventionele behandelingen niet werken, wordt een endocrinoloog aanbevolen.

In sommige gevallen kan de arts van een persoon hen doorverwijzen naar een gecertificeerde diabetes-opvoeder of CDE. Dit type professional heeft een specifieke opleiding in het opleiden en ondersteunen van mensen met diabetes. Huisartsen, verpleegkundigen, diëtisten en andere zorgverleners kunnen allemaal opleiden tot CDE.

Omdat zoveel verschillende soorten providers CDE's kunnen zijn, is het mogelijk om er een te zien zonder het te beseffen. Maar voor zover ze weten, zei 63 procent van de deelnemers aan de enquête dat ze er nog nooit een hebben geraadpleegd.

Dus waarom krijgen niet meer mensen met diabetes type 2 gespecialiseerde aandacht?

In sommige gevallen betaalt de verzekering niet voor bezoeken aan specialisten. Of specialisten accepteren bepaalde verzekeringen niet.

Brady heeft dit probleem van dichtbij gezien en werkte als CDE in Reno, NV. 'Elke dag hoor je:' de mensen in de privésector accepteren mijn verzekering niet ',' zei ze, 'en afhankelijk van je verzekering zullen ze je vertellen' we nemen geen nieuwe patiënten aan '.'

Een wijdverbreid tekort aan endocrinologen vormt ook belemmeringen, vooral in landelijke gebieden.

De natie heeft 1.500 minder volwassen endocrinologen dan ze nodig heeft, volgens een onderzoek uit 2014. Onder degenen die in 2012 werkten, bevond 95 procent zich in stedelijke gebieden. De beste dekking was in Connecticut, New Jersey en Rhode Island. Het ergste was in Wyoming.

Gezien dergelijke verschillen is het logisch dat in ons onderzoek regionale verschillen zijn gevonden. Mensen in het noordoosten meldden het vaakst dat ze meerdere keren per jaar een endocrinoloog zagen. Degenen in het Westen en Midwesten zeiden het minst waarschijnlijk dat ze er ooit een hebben gezien.

Zonder een gezamenlijke inspanning om de tekorten aan endocrinologen aan te pakken, zal het probleem naar verwachting toenemen.

Het kan jongere volwassenen bijzonder hard treffen.

Zoals een commentaar in The Lancet Diabetes & Endocrinology opmerkte: hoe jonger een persoon is met de diagnose diabetes type 2, hoe groter de impact op zijn levensverwachting. Gedeeltelijk komt dat omdat een jongere aanvangsleeftijd kan leiden tot eerdere complicaties.

Hoewel veel jonge mensen met diabetes type 2 baat zouden kunnen hebben bij specialistische zorg, bleek uit ons onderzoek dat 1 op de 3 millennials aan wie is geadviseerd een endocrinoloog te zien, er moeite mee heeft er een te vinden.

Deel op Pinterest

Kosten van zorg

De financiële kosten van diabetes type 2 zijn een ernstige zorg, zo blijkt uit de enquête. Bijna 40 procent van de respondenten maakt zich zorgen over hun vermogen om zorg in de toekomst te kunnen betalen. Misschien nog verontrustender, bijna 1 op de 5 zei dat de kosten hen er soms van hebben weerhouden de behandelinstructies van hun arts op te volgen.

Volgens een rapport van de American Diabetes Association zijn de landelijke kosten van diabetes type 1 en type 2 - $ 327 miljard in 2017 - in vijf jaar tijd met 26 procent gestegen. De laatste telling bedroeg $ 9,601 per persoon met diabetes. Veel mensen kunnen het stijve deel van het tabblad dat ze moeten dekken niet goed betalen.

Van de deelnemers aan de enquête zei bijna 30 procent dat ze een verzekeringsdekking hebben waardoor ze hoge rekeningen moeten betalen. Voedzaam eten, lidmaatschap van sportscholen en lichaamsbeweging kosten geld. Natuurlijk, bezoeken en behandelingen in de gezondheidszorg - inclusief medicijnen.

"De kosten van antihyperglycemische medicijnen, vooral insuline, zijn een barrière geworden voor diabetesbehandeling", meldde een studie uit 2017 in Current Diabetes Reports.

Zoals veel mensen heeft Kinnaird de angel van de medicijnkosten gevoeld. Als zelfstandige moest ze een nieuwe verzekering kopen nadat haar vorige verzekeraar zich terugtrok uit de Affordable Care Act-beurzen. De overstap was niet goed voor haar portemonnee: een medicijnvoorraad van drie maanden die vroeger 80 dollar kostte, kost nu 2.450 dollar.

Deel op Pinterest

Soms gebruiken mensen met diabetes minder medicijnen dan voorgeschreven om het te laten duren.

Dit probleem kreeg aandacht nadat vorig jaar een jonge man met diabetes type 1 stierf. Toen Alec Raeshawn Smith ouder werd dan de verzekering van zijn ouders, werd de prijs van zijn insuline te hoog. Hij begon de doseringen te rantsoeneren om het te laten duren. Binnen een maand was hij dood.

Campaniello heeft zelf een beetje gerantsoeneerd. Jaren geleden herinnerde ze zich dat ze elke drie maanden $ 250 betaalde voor een nieuw type langwerkende insuline. Het medicijn bracht haar A1C-niveaus dramatisch omlaag. Maar toen haar arts haar testresultaten beoordeelde, vermoedde ze dat Campaniello met haar insuline "speelde".

'Ik zei:' Nou, als je me vertelt dat ik het soms tegen het einde van de maand soms bewaar, omdat ik het niet kan betalen ',' herinnerde Campaniello zich, '' je hebt gelijk! ''

Zoals te verwachten was, bleek uit de Healthline-enquête dat mensen met een lager inkomen vaker zorgen over zorgkosten en verzekeringsdekking rapporteerden. Hetzelfde gold voor degenen in de diabetesgordel.

Onderzoek bij de bredere bevolking heeft ook etnische en raciale verschillen aangetoond: onder mensen onder de 65 jaar was 17 procent van de Latijns-Amerikaanse en 12 procent van de Afro-Amerikanen in 2016 onverzekerd, vergeleken met 8 procent van de blanke Amerikanen, meldde de Kaiser Family Foundation.

Wanneer een persoon het zich niet kan veroorloven om meer dan een paar dollar per maand te betalen, kan dit zijn behandelingsmogelijkheden beperken, zei Jane Renfro, een verpleegster die als vrijwilliger bij een gezondheidskliniek in Falls Church, VA vrijwilligerswerk doet voor achtergestelde en onverzekerde bevolkingsgroepen.

"We moeten ervoor zorgen dat de medicijnen die we selecteren die zijn die generiek zijn en tegen zeer lage prijzen worden aangeboden - bijvoorbeeld $ 4 voor een maandvoorraad, $ 10 voor een voorraad van drie maanden", legde ze uit. 'Dat beperkt de reikwijdte van therapieën die we kunnen aanbieden.'

De wake-up call

Niemand kiest voor diabetes type 2, maar de beslissingen die mensen nemen, kunnen mogelijk van invloed zijn op de voortgang van de ziekte. Voor veel van degenen die Healthline interviewde, voelde de diagnose als een wake-up call die hen ertoe aanzette gezondere gewoonten te starten. Ondanks de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd, meldden velen dat ze serieuze stappen maakten om hun gezondheid te verbeteren.

Uit het onderzoek van Healthline bleek dat 78 procent aangaf beter te eten als gevolg van hun diagnose. Meer dan de helft zei dat ze meer sporten en afvallen of hun gewicht beter beheersen. En hoewel velen het pad moeilijk vinden, denkt slechts ongeveer een kwart dat ze nog veel meer moeten doen om hun gezondheid te beheren.

Deel op Pinterest

Gretchen Becker, de woordsmid achter de blog Wildly Fluctuating en auteur van "The First Year: Type 2 Diabetes", deelde enkele gedachten met Healthline over hoe de diagnose haar ertoe bracht vast te houden aan veranderingen die ze wilde aanbrengen:

“Zoals de meeste Amerikanen probeerde ik al jaren tevergeefs om af te vallen, maar iets heeft mijn inspanningen altijd gesaboteerd: misschien een groot feest met verleidelijke traktaties of gewoon een etentje met te veel eten. Na de diagnose nam ik de zaken serieuzer. Als iemand zei: 'Oh, een klein hapje zal je geen pijn doen', zou ik kunnen zeggen 'Ja, dat zal het wel.' Dus ik bleef bij een dieet en verloor ongeveer 30 pond.”

'Als ik geen diabetes had gekregen,' vervolgde ze, 'zou ik steeds zwaarder zijn geworden en zou ik me nu ongemakkelijk voelen. Met diabetes heb ik niet alleen een normale BMI bereikt, maar mijn dieet is eigenlijk leuker dan wat ik eerder at.”

Dessify schrijft ook de diagnose toe omdat ze haar ertoe heeft gedwongen een verschuiving in haar leven te maken.

Tijdens de zwangerschap van haar zoon werd zwangerschapsdiabetes vastgesteld. Zes weken na zijn geboorte bleven de bloedsuikerspiegels van Dessify hoog.

Toen ze de diagnose diabetes type 2 kreeg, voelde Dessify zich schuldig over hoe de aandoening haar leven en haar tijd met haar zoon zou kunnen verkorten. 'Ik kon niet eens beloven dat ik hier zou blijven zolang ik maar bij hem kon zijn', zei ze tegen Healthline.

Een paar maanden later ging ze naar een nieuwe dokter en vroeg hem om eerlijk tegen haar te zijn. Hij vertelde haar dat de keuzes die ze in de toekomst maakte, bepalend zouden zijn voor de ernst van haar toestand.

Dessify veranderde haar dieet, drong zichzelf aan om te oefenen en viel aanzienlijk af.

Als ouder, zei ze, was haar primaire doel om het beste rolmodel te zijn dat ze voor haar zoon kon zijn. "Ik was in ieder geval gezegend met een situatie die me echt in een versnelling bracht omdat ik dat rolmodel wilde zijn."

Deel op Pinterest

Om op het goede spoor te blijven, gebruikt Dessify een smartwatch. Volgens het onderzoek van Healthline is dit soort apparaat voor lichaamsbeweging en dieet populairder bij millennials als Dessify dan bij oudere generaties. Millennials waarderen het internet ook vaker als een bron van diabetesgerelateerde informatie of sociale ondersteuning.

"De mensen die de apps consequent gebruiken, moet ik u zeggen, hebben betere A1C-metingen", zegt Brady, die enkele van de voordelen van nieuwe technologieën beschrijft.

Maar elke methode die mensen helpt om op het goede spoor te blijven, is goed, zei Dr. Hafida. Of het nu gaat om digitale apparaten of pen en papier, het belangrijkste is dat mensen zich eraan houden en van hun gezondheid een prioriteit op lange termijn maken.

Kinnaird heeft, net als veel van haar mede-babyboomers in de enquête, de drive gevonden om belangrijke veranderingen in haar leven aan te brengen.

'Ik had geen enkele motivatie om die veranderingen aan te brengen totdat ik de diagnose kreeg', legde ze uit. "Ik had een zeer stressvolle baan, ik was de hele tijd op reis, ik at drie maaltijden per dag, vijf dagen per week."

'Maar zodra ik de diagnose kreeg,' zei ze, 'was dat de wake-up call.'

Medische beoordeling en consultatie

Amy Tenderich is journalist en advocaat en richtte de toonaangevende online bron DiabetesMine.com op na haar diagnose in 2003 met type 1 diabetes. De site maakt nu deel uit van Healthline Media, waar Amy redacteur is, Diabetes & Patient Advocacy. Amy is co-auteur van "Know Your Numbers, Outlive Your Diabetes", een motiverende gids voor zelfzorg bij diabetes. Ze heeft onderzoeksprojecten uitgevoerd die de behoeften van patiënten benadrukken, met resultaten gepubliceerd in Diabetes Spectrum, het American Journal of Managed Care en het Journal of Diabetes Science and Technology.

Susan Weiner, MS, RDN, CDE, FAADE is een bekroonde spreker en auteur. Ze was de AADE Diabetes Educator of the Year 2015 van 2015 en ontving de Media Excellence Award 2018 van de New York State Academy of Nutrition and Dietetics. Susan ontving ook de Dare to Dream Award 2016 van de Diabetes Research Institute Foundation. Ze is co-auteur van The Complete Diabetes Organizer en "Diabetes: 365 Tips for Living Well." Susan behaalde haar masterdiploma in toegepaste fysiologie en voeding aan de Columbia University.

Dr. Marina Basina is een endocrinoloog die gespecialiseerd is in diabetes mellitus type 1 en 2, diabetestechnologie, schildklierknobbeltjes en schildklierkanker. Ze studeerde in 1987 af aan de Second Moscow Medical University en voltooide haar endocrinologiebeurs aan de Stanford University in 2003. Dr. Basina is momenteel klinisch universitair hoofddocent aan de Stanford University School of Medicine. Ze zit ook in de medische adviesraad van Carb DM en Beyond Type 1 en is een medisch directeur van klinische diabetes in het Stanford Hospital.