Chemische Vertering: Definitie, Doel, Uitgangspunt En Meer

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is chemische vertering?

Als het gaat om de spijsvertering, is kauwen slechts het halve werk. Terwijl voedsel van je mond naar je spijsverteringsstelsel reist, wordt het afgebroken door spijsverteringsenzymen die het omzetten in kleinere voedingsstoffen die je lichaam gemakkelijk kan opnemen.

Deze afbraak staat bekend als chemische vertering. Zonder dit zou je lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen uit het voedsel dat je eet.

Lees verder voor meer informatie over chemische vertering, inclusief hoe het verschilt van mechanische vertering.

Hoe verschilt chemische vertering van mechanische vertering?

Chemische en mechanische vertering zijn de twee methoden die je lichaam gebruikt om voedsel af te breken. Mechanische spijsvertering omvat fysieke beweging om voedsel kleiner te maken. Bij chemische vertering worden enzymen gebruikt om voedsel af te breken.

Mechanische spijsvertering

Mechanische spijsvertering begint in je mond met kauwen en gaat dan over in karnen in de maag en segmentatie in de dunne darm. Peristaltiek maakt ook deel uit van de mechanische spijsvertering. Dit verwijst naar onvrijwillige samentrekkingen en relaxaties van de spieren van je slokdarm, maag en darmen om voedsel af te breken en door je spijsverteringsstelsel te verplaatsen.

Chemische spijsvertering

Chemische spijsvertering omvat de secretie van enzymen door je spijsverteringskanaal. Deze enzymen verbreken de chemische bindingen die voedseldeeltjes bij elkaar houden. Hierdoor kan voedsel worden opgesplitst in kleine, verteerbare delen.

Hoe ze samenwerken

Zodra voedseldeeltjes uw dunne darm bereiken, blijven de darmen bewegen. Dit helpt voedseldeeltjes in beweging te houden en stelt meer van hen bloot aan spijsverteringsenzymen. Deze bewegingen helpen ook om het verteerde voedsel naar de dikke darm te verplaatsen voor uiteindelijke uitscheiding.

Wat is het doel van chemische vertering?

Bij de vertering worden grote porties voedsel ingenomen en afgebroken in micronutriënten die klein genoeg zijn om door cellen te worden opgenomen. Kauwen en peristaltiek helpen hierbij, maar ze maken de deeltjes niet klein genoeg. Dat is waar chemische spijsvertering binnenkomt.

Chemische spijsvertering breekt verschillende voedingsstoffen, zoals eiwitten, koolhydraten en vetten, af in nog kleinere delen:

• Vetten vallen uiteen in vetzuren en monoglyceriden.
• Nucleïnezuren vallen uiteen in nucleotiden.
• Polysacchariden, of koolhydraatsuikers, vallen uiteen in monosacchariden.
• Eiwitten vallen uiteen in aminozuren.

Zonder chemische vertering zou uw lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen, wat leidt tot vitaminetekorten en ondervoeding.

Sommige mensen missen bepaalde enzymen die worden gebruikt bij de chemische spijsvertering. Mensen met lactose-intolerantie maken bijvoorbeeld meestal niet genoeg lactase aan, het enzym dat verantwoordelijk is voor het afbreken van lactose, een eiwit dat in melk wordt aangetroffen.

Waar begint de chemische vertering?

Chemische spijsvertering begint in je mond. Terwijl je kauwt, geven je speekselklieren speeksel af in je mond. Het speeksel bevat spijsverteringsenzymen die het proces van chemische spijsvertering starten.

Spijsverteringsenzymen in de mond zijn onder meer:

• Linguale lipase. Dit enzym breekt triglyceriden af, een soort vet.
• Speekselamylase. Dit enzym breekt polysacchariden af, een complexe suiker die een koolhydraat is.

Welke weg volgt chemische vertering?

Chemische spijsvertering stopt niet alleen met enzymen in je mond.

Hier zijn enkele van de belangrijkste stops op het spijsverteringssysteem met chemische vertering:

Maag

In je maag scheiden unieke hoofdcellen spijsverteringsenzymen af. Een daarvan is pepsine, dat eiwitten afbreekt. Een andere is maaglipase, dat triglyceriden afbreekt. In je maag neemt je lichaam vetoplosbare stoffen op, zoals aspirine en alcohol.

Dunne darm

De dunne darm is een belangrijke plaats voor chemische vertering en opname van belangrijke voedingscomponenten, zoals aminozuren, peptiden en glucose voor energie. Er komen veel enzymen vrij in de dunne darm en uit de nabijgelegen alvleesklier voor spijsvertering. Deze omvatten lactase om lactose te verteren en sucrase om sucrose of suiker te verteren.

Dikke darm

De dikke darm geeft geen spijsverteringsenzymen af, maar bevat wel bacteriën die de voedingsstoffen verder afbreken. Het neemt ook vitamines, mineralen en water op.

het komt neer op

Chemische spijsvertering is een essentieel onderdeel van het spijsverteringsproces. Zonder dit zou je lichaam geen voedingsstoffen kunnen opnemen uit het voedsel dat je eet. Terwijl mechanische vertering fysieke bewegingen met zich meebrengt, zoals kauwen en spiercontracties, gebruikt chemische vertering enzymen om voedsel af te breken.