Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
Als mijn kind iets wil, wil hij het nu. Natuurlijk is hij misschien een beetje verwend, maar een groot deel ervan voor hem is in ieder geval dat hij de angst in de ruimte tussen de ene stimulerende gebeurtenis en de andere niet aankan. Verveling, stilte en wachten - op hem - zijn in wezen hetzelfde als de dood.
Ik weet dat ik zo was, althans tot op zekere hoogte, als kind, maar mijn zoon heeft een extra uitdaging vanwege onze steeds 'instant-bevredigende' manier van leven.
Het zijn tegenwoordig niet alleen onze kinderen; zelfs volwassenen komen op het punt dat ze het recht hebben om te hebben wat ze willen, en dat nu te hebben. Je hoeft alleen tijdens de spits naar een Starbucks-lijn te kijken voor het bewijs.
Een belangrijke vaardigheid die ons kan helpen met dit soort reactiviteit om niet altijd onze zin te krijgen, is emotionele intelligentie.
Emotionele intelligentie werd op beroemde wijze aangetoond door het 'marshmallow-experiment' uit de jaren 60, waarin kinderen (3-5 jaar) in een kamer met een enkele marshmallow werden gezet en vertelden dat als ze het niet aten terwijl de onderzoeker de kamer kort verliet, beloond met twee marshmallows.
Wat volgde was absoluut schattig en inzichtelijk in het scala van terughoudendheid en vooruitziende kinderen die tentoonstellen. Sommige kinderen zaten geduldig, anderen likten de marshmallow maar aten hem niet op.
Sommigen kropen onder de tafel om zich te "verbergen" voor de verleiding van de marshmallow. En, steevast, aten sommigen gewoon rechtop de marshmallow en verloren hun tweede traktatie.
De kinderen die de eerste marshmallow aten, kozen technisch gezien om dit te doen, maar als je zo jong bent, is het buitengewoon moeilijk om een pauze te plaatsen tussen een stimulus en je reactie erop, vooral als het een sterk verlangen met zich meebrengt. De kinderen die meer terughoudend waren en het wachten op de tweede marshmallow konden verdragen, vertoonden emotionele intelligentie; wat uiteindelijk het vermogen is om emoties te kennen, te beheersen en uit te drukken.
Dus hoe weet je of je eigen kind emotionele intelligentie heeft? En wat kun je eraan doen om het te verbeteren?
5 sleutelelementen van emotionele intelligentie:
- zelfbewustzijn
- zelfregulatie
- motivatie
- empathie
- sociale vaardigheden
Het wachtende spel
Mijn zoon werkt absoluut aan deze vaardigheid. Hij weet dat hij moet wachten en een betere beloning krijgt, maar vaak niet. Ik vermoed dat hij de intensiteit van de emotie gewoon niet aankan, of het nu begeerte, walging, verveling of wat dan ook is. Ik instrueer hem elke avond dat hij, nadat hij de planten water heeft gegeven en gedoucht heeft, een van zijn favoriete shows kan bekijken.
Steevast brengt hij 15 minuten door met klagen over het feit dat hij eerst moet douchen, en verspilt hij de tijd die hij zou kunnen besteden aan het kijken naar een show. Ik heb het gemerkt toen ik hem voorbereidde, vooral tijdens de autorit naar huis, en uitlegde dat als hij meteen gaat douchen, hij extra tijd zal hebben om te kijken, dat hij het veel vaker eens zal zijn met mijn logica en het zal doen.
Mijn theorie is dat als we in de auto zitten, hij niet aan tv denkt. Hij heeft geen sterke emotie die zijn redeneervermogen vertroebelt (wat hij werkelijk in uitzonderlijke mate bezit). Hij ziet de logica en is het ermee eens dat, ja, het is beter om eerst te douchen en dan tv te kijken. Het is gemakkelijk om het eens te zijn met een hypothetisch.
Als we eenmaal thuis zijn, rent hij naar boven, geeft hij zijn planten water - wat hij toch doet zonder protest - en wordt hij afgeleid door een paar dingen op weg naar de douche. Maar geen weerstand, niet smelten.
Het consistent houden
Op die dagen dat ik afgeleid ben en ik vergeet hem voor te bereiden, stapt hij naar binnen, ziet hij de tv en houdt de wereld in zijn ogen op te bestaan. Als hij vraagt om te kijken en ik hem eraan herinner om eerst te douchen, ziet hij mij als de onderdrukker van zijn diepste, meest intense verlangen. Meestal is dit geen leuke reactie van hem.
Het is duidelijk dat hem van tevoren voorbereiden een goede manier is om hem aan boord te krijgen met het idee en een emotionele explosie te voorkomen, omdat hij al een bepaald resultaat verwacht en nog niet gehecht is aan een ander. Ik hoop dat deze vertraging hem zal helpen zich automatisch aan te passen aan vergelijkbare situaties waarin hij de logica kan begrijpen van waarom dingen worden gedaan zoals ze zijn.
Uiteindelijk zou ik hem willen leren hoe hij met emotionele intelligentie moet reageren, zelfs als die intense emoties al op zijn. Een sterk verlangen, afkeer of angst voelen en nog steeds met gelijkmoedigheid reageren, is iets waar de meeste volwassenen, waaronder ikzelf, nog steeds mee worstelen.
Door hem de vaardigheden, of op zijn minst de zaden, vroeg bij te brengen, geef ik hem het gereedschap dat hij nodig heeft om de juiste keuze te maken in moeilijke situaties gedurende zijn hele leven.
Hoewel hij het niet elke keer (of zelfs de meeste keren) doet dat hij zich boos, verdrietig, gefrustreerd, etc. voelt, voelt het feit dat hij het ooit doet en hij zo jong is als een overwinning voor mij. Het is een bewijs van hoeveel onze kinderen daadwerkelijk de belangrijke lessen absorberen die we hen leren, en waarom - hoewel we geen perfectie mogen verwachten - we moeten onthouden welke intelligente, aanpasbare en potentieel gevulde individuen ze eigenlijk zijn.
Dit artikel is oorspronkelijk hier verschenen.
Deel op Pinterest
Crystal Hoshaw is een oude yogabeoefenaar en een liefhebber van complementaire geneeskunde. Ze heeft een groot deel van haar leven ayurveda, oosterse filosofie en meditatie gestudeerd. Crystal gelooft dat gezondheid komt door naar het lichaam te luisteren en het voorzichtig en medelevend in balans te brengen. Je kunt meer over haar leren op haar blog, Minder dan perfect ouderschap.
