Heb je ooit naar een moeder met een stel kinderen gekeken en gedacht: 'Wauw, ik weet niet hoe ze het doet? Ik verdrink met slechts één! '
Nou, laat me je een klein geheimpje vertellen over die moeder: ze lijkt het misschien beter te doen dan jij - maar dat is zeker niet de reden die je denkt.
Natuurlijk ziet ze er aan de buitenkant misschien rustiger uit dan jij, omdat ze een paar jaar ervaring heeft om te weten dat als de peuter een driftbui in het midden van de winkel gooit en je een kar vol boodschappen moet achterlaten terwijl iedereen naar staart jij (ben er geweest), het is echt niet zo'n groot probleem als het op dit moment lijkt.
Maar van binnen is ze nog steeds in de war.
En zeker, misschien gedragen haar kinderen zich eigenlijk en gedragen ze zich niet als wilde apen die door de gangpaden slingeren, in de hel om zoveel mogelijk breekbare items te vernietigen. Maar dat komt waarschijnlijk omdat de oudste de hand van de jongste vasthoudt en de moeder ze al jaren traint dat als ze deze reis doorkomen, ze een koekje krijgen.
Wat ik zeg is, als je goed genoeg kijkt - als je echt, echt kijkt, naar de moeder met drie, vier, vijf of meer kinderen, dan zul je zien dat er echt één groot verschil is tussen jou en haar en de geheim van hoe ze het "beter" doet dan jij is dit:
Ze heeft al geaccepteerd dat geen enkele moeder het echt echt allemaal bij elkaar heeft. En dat is niet per se een slechte zaak
Je zou kunnen denken dat het 'doel' van ouderschap is om de moeder te zijn die het samen heeft - de moeder die heeft bedacht hoe ze haar huidverzorgingsroutine en haar oefeningsregime onder de knie moet krijgen, is erin geslaagd haar cafeïneconsumptie terug te dringen tot een gerechtelijk kopje koffie per dag (hahahaha), jongleren, zieke kinderen, sneeuwdagen, haar mentale gezondheid, haar vriendschappen en haar relatie met gemak - maar ik koop het niet.
In plaats daarvan denk ik dat het doel van ouderschap is om open te staan voor voortdurend falen, keer op keer, maar nog steeds vechten om te verbeteren
Als ik dacht dat ik alles 'goed' deed, zou ik niet proberen manieren te leren om mijn dochters te helpen met de problemen waarmee ze worstelen; Ik zou niet mijn best doen om op de hoogte te blijven van gezondheidsaanbevelingen en deze uit te voeren; Ik zou het niet erg vinden om stappen te ondernemen om een nieuwe ouderschapsstrategie of -tactiek uit te proberen die ons hele gezin zou kunnen helpen soepeler te werken.
Mijn punt is, ik denk niet dat "goede" ouders worden geboren uit jarenlange ervaring of een stel kinderen. Ik denk dat "goede" ouders worden geboren als je besluit om een levenslange leerling te worden door dit ding dat ouderschap wordt genoemd.
Ik heb toevallig vijf kinderen. Mijn jongste is 4 maanden geleden geboren. En als ik iets heb geleerd over ouderschap, is het dat het een constante leerervaring is. Net wanneer je denkt dat je het onder de knie hebt, of net wanneer je eindelijk een effectieve oplossing hebt gevonden, of net wanneer je het probleem van een kind hebt opgelost, verschijnt er een ander. En toen ik een nieuwe moeder was van een of twee kinderen, had ik daar last van.
Ik wilde voorbij de fase komen waarin ik voelde dat alles een crisis was; Ik wilde de coole, verzamelde moeder zijn die met mijn perfect opgevoede kinderen door de winkel cruiste. Ik wilde op de hoogte blijven van het huishouden en het avondeten doorkomen zonder een jaar naar de Bahama's te willen rennen.
Maar nu?
Ik weet dat ik er nooit zal komen. Ik weet dat er momenten zullen zijn waarop ik het gevoel heb dat we soepel zeilen en andere momenten waarop ik zal huilen en vragen of ik dit kan en zelfs af en toe wil schreeuwen naar de oogrollen die komen van de mens waarmee ik ben opgegroeid mijn eigen lichaam, dat ooit zo aan mij gehecht was dat ze nooit leerde kruipen omdat ik haar niet lang genoeg kon neerleggen.
Ik heb net genoeg kinderen gehad en net genoeg ervaring om te weten dat er niet zoiets bestaat als een moeder die het 'beter' doet dan andere moeders.
We doen allemaal gewoon ons best, we strompelen er doorheen, leren en veranderen voortdurend, ongeacht hoe lang we dit hebben gedaan of hoeveel kinderen we hebben. Sommigen van ons hebben het opgegeven om de was ooit gedaan te hebben voordat andere moeders die handdoek in de ring hebben gegooid.
* steekt voor altijd de hand op *
Chaunie Brusie is een verpleegster van bevalling en bevalling die schrijver werd en een pas geslagen moeder van vijf kinderen. Ze schrijft over alles, van financiën tot gezondheid tot hoe je die eerste dagen van het ouderschap kunt overleven, terwijl je alleen maar kunt denken aan alle slaap die je niet krijgt. Volg haar hier.
