Ik sta op, loop met de honden. Pak een kleine snack en slik mijn medicijnen in. Ga op de bank zitten en zoek een show om naar te kijken terwijl ik wacht tot de medicatie van kracht wordt, en controleer een paar e-mails terwijl ik dat doe.
Ik bekijk mijn sociale media-accounts, bekijk een paar analyses en blader een tijdje op internet. Klinkt als een behoorlijk koude dag, toch?
Geloof het of niet, je hebt net mijn ochtendroutine gelezen. Elke ochtend doe ik dit. Dat is het mooie van zelfstandig werken!
Toen ik in 2010 werd gediagnosticeerd met ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), kon ik zien hoe mijn symptomen - vooral mijn problemen met wakker zijn in de ochtend - me problemen bezorgden met traditioneel werk.
Ik was een geweldige werknemer in de zin dat ik trouw, hardwerkend en loyaal was. Maar op tijd zijn? Niet zo veel.
Het werd glashelder dat ik een manier zou moeten vinden om een carrière te creëren die zou passen bij mijn behoeften als ADHD-vrouw en toch een duurzaam inkomen zou bieden.
Op de een of andere manier kwam ik niet op schrijven als mijn eerste keuze. Ik weet niet waarom, want ik schrijf al verhalen sinds ik op de basisschool zat.
Als tiener won ik vele prijzen en onderscheidingen voor mijn schrijven. Toch wist ik niet hoe ik in de schrijfwereld kon doorbreken en probeerde ik eerst een paar andere dingen, waaronder een korte periode met het runnen van een haakwinkel die niet zo succesvol was.
Toen ik echter mijn pen pakte en mijn blog begon, Black Girl, Lost Keys, begon alles op zijn plaats te vallen. Dit is wat het runnen van mijn eigen bedrijf een natuurlijke fit maakte.
1. Ik kan afstand nemen van mijn werk als mijn geest niet meewerkt
Er zijn dagen dat ADHD - ondanks mijn inspanningen - het overneemt, en ik heb geen zeggenschap of ik die dag wel of niet kan werken.
Wanneer dat gebeurt, helpt het echt om niet bang te zijn dat je baas ontdekt dat je de hele dag niets hebt gedaan. Het vermogen hebben om een paar uur weg te stappen, maakt een enorm verschil in mijn productiviteit en mentale gezondheid.
2. Door de projecten te kiezen, kan ik beter opletten
Het is duidelijk dat elk onderdeel van mijn werk niet het meest interessante is in de wereld - bijvoorbeeld facturering? Ik heb er een hekel aan. Follow-up e-mails? Laat maar.
Het kiezen van de meeste projecten die ik moet doen, betekent echter dat het werk om ze te onderhouden niet zo pijnlijk is.
Ik pitch de artikelen die ik voor anderen schrijf. Ik bepaal welke content op mijn eigen blog terechtkomt. Als ik ghostwriting ben, heb ik lang geleden geleerd om te stoppen met het aannemen van projecten die ik saai vond.
Ervoor zorgen dat ik alleen werk aanneem dat mijn interesse wekt, maakt het werk veel gemakkelijker.
3. Door mijn eigen uren te maken, kan ik mijn aandacht efficiënter richten
Ik vertel mensen al jaren dat mijn brein niet voor de middag aangaat, hoeveel eerder ik ook wakker ben geweest.
Omdat ik de waarheid daarvan kan herkennen, kan ik mijn werkdag om 10 uur beginnen, e-mails terugsturen en licht werk doen tot ongeveer 12 uur, wanneer ik begin te werken aan het grootste deel van het werk dat die dag moet worden gedaan.
4. Ik geef prioriteit aan het werk dat ik niet leuk vind
Het is zo gemakkelijk voor me om te gaan zitten en een artikel te schrijven en te praten over alle ideeën die ik heb over welk onderwerp ik op een bepaald moment aan het werk ben. Dat zijn dingen die van nature voor mij komen.
Wat niet zo vanzelfsprekend is, is het versturen van facturen, opvolging, planning. Die administratieve taken voelen voor mij als spijkers op een schoolbord.
Ongeacht hoe ik over hen denk, het is noodzakelijk en terecht dat ze zijn voltooid. Omdat ik dit van mezelf weet, moet ik die activiteiten aan het front van mijn dag laden.
Dat betekent dat ik een takenlijst moet hebben die precies aangeeft wat er regelmatig moet worden gedaan. Er is geen hoop om alleen mijn geheugen te gebruiken om die feiten te herinneren, vooral als het dingen zijn die tijdens een telefoontje worden gezegd. Ik zal die dingen nooit onthouden.
De beste manier om het werk dat ik niet leuk vind bij te houden, is door het eerst te doen, want als ik eenmaal moe ben van de dag, zijn alle weddenschappen uitgeschakeld.
5. Ik kan doorwerken als ik de drang voel
Reguliere banen zijn behoorlijk streng over welke uren je er wel en niet mag zijn. Terwijl ik voor mezelf werk, heb ik de mogelijkheid om niet alleen te werken wanneer het gevoel toeslaat, maar ik kan doorgaan met de drang zolang het nodig is om de klus te klaren.
Gisteravond had ik een grote onderneming om me doorheen te werken. Ik kon het doen door 's avonds te werken als ik me beter kon concentreren, en overdag kon ik ontspannen en voorbereidingen treffen om de avond met de laptop door te brengen.
Is elke dag perfect? Helemaal niet.
Maar elke dag dat ik wakker word en doe waar ik van hou, maakt de frustratie die ik op andere dagen voel goed. Het is niet eenvoudig om een bedrijf te runnen, maar het is ook niet gemakkelijk om erachter te komen waar ik mijn sok heb neergelegd.
Beiden worden gedaan.
René Brooks is een typische persoon die leeft met ADHD zolang ze zich kan herinneren. Ze verliest sleutels, boeken, essays, haar huiswerk en haar bril. Ze begon haar blog, Black Girl Lost Keys om haar ervaringen als iemand met ADHD en depressie te delen.
