De volgende inzending is van een schrijver die ervoor heeft gekozen anoniem te blijven.
Oké, ik sta op het punt hier heel kwetsbaar te worden en iets engs en heel gênants toe te geven: ik heb maanden en maanden geleden een baby gekregen en ik kan op één hand rekenen hoe vaak mijn man en ik intiem zijn geweest sindsdien.
Weet je wat eigenlijk? Waarom zelfs doen alsof - maak die halve hand.
Ja, dat klopt.
Ik ben bang dat er iets mis is met mij, dat er iets mis is met mijn man, of we ooit weer 'normaal' worden, of dat ons huwelijk voor altijd zal mislukken.
Maar toen besloot ik om me geen zorgen meer te maken, want weet je wat? Een baby krijgen is al moeilijk genoeg zonder degenen die net zijn bevallen en zich ook onder druk gezet voelen om seks te hebben voordat ze dat willen.
De waarheid is dat we veel praten over wanneer je je fysiek klaar voelt om seksuele activiteit te hervatten na de bevalling, maar de emotionele factoren hebben ook veel te maken met het in de stemming komen.
Hier zijn enkele van de zeer reële emotionele wegversperringen die je als nieuwe ouder zou kunnen tegenkomen, zodat als je ze ervaart, je kunt weten dat je niet alleen bent.
Angst om weer zwanger te worden
Als je net postpartum bent, kan dit een zeer reële angst voor je zijn, vooral als geen van jullie permanente maatregelen voor sterilisatie heeft genomen (en ja, zelfs als je dat wel hebt - angst is een geldige emotie en we hebben allemaal de verhalen gehoord van vasectomie zwangerschappen).
In ons geval zou ik zeggen dat dit een van de grootste factoren was, zo niet de belangrijkste factor, in ons gebrek aan slaapkameractiviteit. Simpel gezegd, ik had een heel moeilijke zwangerschap, bevalling en postpartumervaring, en ik geloof echt dat mijn lichaam het niet meer aankan om weer zwanger te worden.
We hadden onze opties voor anticonceptie besproken terwijl ik zwanger was, met de wederzijdse beslissing dat mijn man de stap zou zetten om geknipt te worden. Maar vanwege een paar verschillende complicerende factoren is het niet gebeurd.
Daarom ben ik eerlijk gezegd doodsbang voor seks. Niet alleen is mijn verlangen naar seksuele activiteit op dit moment super laag, dankzij borstvoeding en geen slaap, en alle andere eisen van het leven, maar seks lijkt mij een veel te groot risico om te nemen zonder onfeilbare geruststelling ik wordt niet meer zwanger.
Hoewel seks voor mijn man misschien gewoon een leuke tijd is, voelt seks voor mij op dit moment als gevaarlijke, riskante zaken - en niet op een goede manier.
Ik begin te denken aan de wisselwerking van die paar minuten (ahem) met wat zou kunnen leiden tot 9 maanden ongemak, uren arbeid en maanden van herstel voor mij, en het begint gewoon te voelen … helemaal niet de moeite waard.
Sorry, maar voor mij is dat nu de waarheid. Dingen voelen niet hetzelfde, lichaamsdelen bevinden zich in verschillende posities, bepaalde delen kunnen lekken, en hoe moet je je in vredesnaam sexy voelen als je je constant zorgen maakt over de beproeving die je zojuist hebt doorstaan?
Veranderende prioriteiten
Bovenop de angst die me ervan weerhield zelfs maar weer seks te willen overwegen, is het feit dat mijn prioriteiten op dit moment gewoon geen seks omvatten. Ik ben nu zo diep in de overlevingsmodus dat ik letterlijk moet wachten tot mijn man naar huis terugkeert en me ontlast van kinderopvangtaken, zodat ik basisdingen kan doen, zoals het toilet gebruiken of douchen.
Onze baby heeft nooit de hele nacht geslapen - hij staat minstens twee of drie keer per nacht op een goede nacht - en omdat ik een verre baan heb vanuit huis, werk ik fulltime terwijl ik ook fulltime voor hem zorg.
Aan het eind van de dag wil ik alleen maar een paar kostbare momenten slapen. Seks, opnieuw voor mij, voelt gewoon niet de afweging waard om enige hoeveelheid slaap te verliezen.
Communicatie als koppel
Er wordt veel gepraat over de fysieke kant van seks na de bevalling, maar hoe je seksleven eruit ziet als iemand die net is bevallen, is diep persoonlijk en omvat meer dan alleen een lichaam dat wordt genezen.
Het krijgen van een baby verandert je leven en je relatie op zulke drastische manieren dat het moeilijk kan zijn om gewoon terug te springen naar hoe je dingen vroeger deed zonder de manieren te verkennen waarop je relatie is veranderd.
Een interessant onderzoek uit 2018 vergeleek seksuele tevredenheid onder twee groepen postpartumvrouwen - één die standaard postpartumzorg ontving en één die paren- en groepscounseling ontving.
De groep die counseling kreeg over intimiteit, communicatie, seksuele reacties van vrouwen en psychologische en sociale problemen rond postpartum seks had na 8 weken een veel hogere seksuele tevredenheid dan de controlegroep.
Stel je voor, toch? Erkennen dat seks na de bevalling meer kan inhouden dan alleen een persoon die daar beneden geneest en het hervatten van activiteiten zoals normaal, hielp vrouwen om een beter seksleven te leiden? Wie zou er zijn gevallen?
Het punt in dit alles, mijn lieve mede-ouders, is om je niet alleen gerust te stellen dat je het waarschijnlijk veel beter doet op de slaapkamerafdeling dan ik, maar ons er allemaal aan te herinneren als het gaat om het ondersteunen en opleiden van mensen over hoe om door het leven te navigeren na het krijgen van een baby, hebben we nog veel werk te doen.
Dus als je op dit moment worstelt met je seksleven, sla jezelf er dan niet in de maling. Er is gewoon geen "goede" of "verkeerde" manier om seks te benaderen in de postpartumfase, en elk paar zal anders zijn.
Neem in plaats daarvan de tijd om de echte fysieke en emotionele factoren te erkennen die een rol kunnen spelen, communiceer als koppel en wees niet bang om ook professionele hulp te zoeken. (Bekijk de Healthline-gids voor betaalbare therapie.)
Het is je seksleven en je postpartumervaring, dus alleen jij kunt weten wat het beste is voor jou en je partner. Het belangrijkste is ervoor te zorgen dat u zich op uw gemak voelt, en seks blijft een positieve ervaring voor u wanneer u zich er klaar voor voelt - niet iets waar u zich schuldig of beschamend over voelt.
