Tenniselleboog of laterale epicondylitis ontwikkelt zich wanneer de onderarmspieren die aansluiten op de buitenkant van uw elleboog geïrriteerd raken. Dit kan pijn en gevoeligheid veroorzaken die zich meestal aan de buitenkant (lateraal) van de elleboog bevindt. Vaak is er ook pijn bij het vastpakken en dragen van voorwerpen.
De aandoening komt vaak voor als gevolg van overmatig gebruik of onjuiste vorm tijdens atletische activiteiten. Het gebruik van uw arm of pols voor krachtige repetitieve bewegingen of zwaar tillen kan een tenniselleboog veroorzaken.
Er zijn verschillende eenvoudige tests die u kunt doen om te bepalen of u een tenniselleboog heeft. U kunt de meeste van deze tests alleen uitvoeren, maar voor een paar is de hulp van een arts of medisch professional vereist.
Lees verder voor meer informatie over tests voor een tenniselleboog en behandelingsopties.
Tests voor tenniselleboog
De benige bult aan de buitenkant van je elleboog staat bekend als de laterale epicondylus. Als u tijdens een van deze tests pijn, gevoeligheid of ongemak in dit gebied ervaart, heeft u mogelijk een tenniselleboog.
Gebruik je aangedane arm om deze tests uit te voeren. Als je het verschil tussen je armen wilt voelen, kun je elke test aan beide kanten uitvoeren.
1. Palperen
- Ga met je onderarm voor je op een tafel zitten.
- Oefen lichte druk uit om je laterale epicondylus en het gebied erboven te onderzoeken.
- Let op pijn, gevoeligheid of zwelling.
2. De koffiekop-test
Beoordeel voor deze test eenvoudig uw pijnniveau terwijl u een kopje koffie of een pak melk pakt
3. Weerstand
- Strek je aangedane arm recht voor je uit met je handpalm naar beneden.
- Plaats je andere hand op de achterkant van je uitgestrekte hand.
- Druk je bovenste hand in je onderste hand en probeer de onderste pols naar achteren te buigen.
- Creëer weerstand door de bovenste hand tegen de onderste te drukken.
4. Weerstand met middelvinger
- Strek je aangedane arm recht voor je uit met je handpalm naar boven.
- Gebruik je andere hand om je middelvinger terug naar je onderarm te trekken.
- Gebruik tegelijkertijd je middelvinger om deze beweging te weerstaan.
- Draai vervolgens je handpalm naar beneden.
- Druk met je middelvinger naar beneden en verzet je tegelijkertijd tegen deze beweging.
5. Stoelafhalingstest
- Voor deze test heb je een lichte stoel met een hoge rug nodig.
- Ga met een stoel voor je staan.
- Strek je aangedane arm recht voor je uit.
- Buig je pols zodat je vingers naar beneden wijzen.
- Gebruik uw duim, wijsvinger en middelvinger om de rugleuning van de stoel vast te pakken en op te tillen.
- Houd uw arm recht terwijl u de stoel optilt.
6. Mill's test
Doe deze test met een arts.
- Terwijl u zit, strekt u uw aangedane arm.
- De arts zal uw pols volledig buigen om hem naar voren te buigen.
- Vervolgens draaien ze je onderarm naar binnen terwijl ze je laterale epicondylus onderzoeken.
7. Cozen's test
Doe deze test met een arts. De Cozen-test wordt soms de weerstandstest voor polsverlenging of de resistieve tenniselleboogtest genoemd.
- Strek je aangedane arm voor je uit en maak een vuist.
- Draai je onderarm naar binnen en buig je pols naar je onderarm.
- De arts zal uw laterale epicondylus onderzoeken terwijl hij de beweging van uw hand weerstaat.
Meer diepgaande tests
Als een van de voorlopige tests aangeeft dat u een tenniselleboog heeft, moet u mogelijk verder testen om te zien of er aanvullende oorzaken zijn voor een van uw symptomen.
Uw arts kan een röntgenfoto bestellen om andere mogelijke bronnen van elleboogpijn zoals artritis uit te sluiten. Soms wordt ook een magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) -scan uitgevoerd om de anatomische structuren rond de elleboog gedetailleerder te bekijken.
Elektromyografie (EMG) is een test die wordt uitgevoerd als uw arts zich zorgen maakt dat er een zenuwprobleem is dat verantwoordelijk is voor uw elleboogpijn.
Wie loopt er risico?
Laterale epicondylitis treft atleten zoals tennis- en badmintonspelers, golfers en zwemmers. Het kan ook voorkomen bij mensen die hun hand, pols en elleboog gebruiken voor repetitieve bewegingen tijdens werk of dagelijkse activiteiten, zoals schilders, timmerlieden en muzikanten.
In sommige gevallen treedt een tenniselleboog op zonder duidelijke oorzaak.
Behandelingen
Er zijn verschillende manieren om de tenniselleboog zelf te beheren. Het is het belangrijkste om uit te rusten en een pauze te nemen van elke activiteit die het gebruik van je arm vereist.
Dingen om eerst te proberen
Zodra u probeert terug te keren naar activiteit, gaat u langzaam en bouwt u de duur en intensiteit van uw training en training op om te zien hoe uw lichaam reageert. Onderzoek uw vorm en techniek tijdens elke atletische activiteit of herhaalde vorm van beweging.
Gebruik indien mogelijk een niet-steroïde ontstekingsremmend medicijn (NSAID) zoals aspirine, ibuprofen of naproxen om pijn, zwelling en ontsteking te beheersen. Voor ernstigere gevallen kan uw arts het gebruik van verschillende soorten injecties overwegen.
In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn.
Andere dingen om te proberen
- Neem kruiden en specerijen zoals kurkuma, cayennepeper en gember om ontstekingen te beheersen.
- Gebruik een ijspak voor 15 minuten per keer.
- Onderga een acupunctuursessie of breng een spierwrijving aan om de pijn op natuurlijke wijze te beheersen.
- Breng een CBD-zalf of verdunde etherische oliemix topisch aan.
- Draag een riem of beugel om je onderarm om de druk op je elleboog te verminderen. Een brace kan ook helpen voorkomen dat je spieren en pezen te hard werken.
Alternatieve opties
Extracorporale shockwave-therapie is een behandelingsmodaliteit die geluidsgolven naar het getroffen gebied overbrengt. Dit veroorzaakt microtrauma in de regio waarop het wordt toegepast en zou de genezing stimuleren.
Onderzoek vanaf 2020 wijst op de veiligheid en effectiviteit bij het verminderen van pijn en het verbeteren van de functie op korte en middellange termijn. Er is echter meer diepgaand onderzoek nodig om deze bevindingen verder uit te werken.
Opdrachten
Zodra de pijn en ontsteking afnemen, voert u oefeningen uit die gericht zijn op uw elleboog, onderarm en pols. Deze oefeningen kunnen genezing bevorderen en toekomstige blessures verminderen door kracht en flexibiliteit te verbeteren.
Herstel
Symptomen van een tenniselleboog kunnen meestal thuis alleen worden behandeld en behandeld. Uw herstel hangt af van de ernst van uw toestand en de mate waarin u uw behandelplan volgt.
Dit omvat of u de activiteit die uw symptomen veroorzaakte, kunt wijzigen of helemaal kunt vermijden. Meestal zul je een verbetering zien na een paar weken rust en behandeling.
Zodra u volledig hersteld bent en terugkeert naar uw gebruikelijke routine, let dan goed op of een van uw symptomen weer begint binnen te sluipen en pas dan dienovereenkomstig aan.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als u vermoedt dat u een ernstige vorm van een tenniselleboog heeft of als er een merkbare zwelling rond uw elleboog is, moet u medische hulp inroepen. Uw arts kan dan bepalen of er een ernstiger verklaring is voor uw symptomen.
Een ergotherapeut of fysiotherapeut kan je oefeningen laten zien, ervoor zorgen dat je ze correct doet en je correcte bewegingspatronen leren. Ze kunnen ook echografie, ijsmassage of spierstimulatie gebruiken.
Een operatie kan nodig zijn als uw toestand niet verbetert ondanks een proef met niet-chirurgische behandeling. Een operatie voor een tenniselleboog kan worden uitgevoerd via een open incisie of artroscopisch via verschillende zeer kleine incisies. Na de operatie doe je oefeningen om je kracht, flexibiliteit en mobiliteit weer op te bouwen.
het komt neer op
U kunt zelf enkele van deze tests voor een tenniselleboog uitvoeren. Meestal kunt u uw symptomen verlichten en uw toestand zelf verbeteren door vast te houden aan een behandelplan met voldoende rust.
Verander uw vorm of techniek als uw dagelijkse of atletische bewegingen pijn veroorzaken. Blijf oefeningen doen om de kracht, flexibiliteit en mobiliteit in je armen te verbeteren, zelfs als je volledig hersteld bent.
Neem contact op met uw arts als uw toestand niet verbetert, verergert of gepaard gaat met andere symptomen.
