Met COVID-19 dat leidt tot meer handen wassen dan ooit tevoren, heeft u waarschijnlijk iemand horen zeggen dat ze 'zo OCD' zijn, ondanks dat ze niet echt een diagnose hebben.
Recente denkstukken hebben zelfs gesuggereerd dat mensen met OCS in het licht van de virale uitbraak geluk hebben.
En het is waarschijnlijk niet de eerste keer dat je ook een losse opmerking over OCS hoort.
Wanneer iemand iets ziet dat niet symmetrisch is, of de kleuren niet overeenkomen, of dingen niet in de juiste volgorde staan, is het gemeengoed geworden om dit als "OCS" te omschrijven - ondanks dat het helemaal geen obsessief-compulsieve stoornis is.
Deze opmerkingen lijken misschien onschuldig. Maar voor mensen met OCS is het allesbehalve
Ten eerste is het gewoon geen nauwkeurige beschrijving van OCS.
Obsessief-compulsieve stoornis is een geestesziekte die uit twee grote delen bestaat: obsessies en dwanghandelingen.
Obsessies zijn ongewenste gedachten, beelden, driften, zorgen of twijfels die herhaaldelijk in je opkomen en ernstige gevoelens van angst of mentaal ongemak veroorzaken.
Deze opdringerige gedachten kunnen betrekking hebben op reinheid, ja - maar veel mensen met OCS ervaren helemaal geen preoccupatie met besmetting.
Obsessies staan bijna altijd haaks op wie iemand is of waar ze normaal over zouden denken.
Dus een religieus persoon zou bijvoorbeeld geobsedeerd kunnen raken door onderwerpen die in strijd zijn met hun geloofssysteem, of iemand zou geobsedeerd kunnen zijn door iemand te kwetsen van wie ze houden. In dit artikel vindt u meer voorbeelden van opdringerige gedachten.
Deze gedachten zijn vaak beladen met dwanghandelingen, wat repetitieve activiteiten zijn die u doet om de angst veroorzaakt door de obsessies te verminderen.
Dit kan zoiets zijn als herhaaldelijk controleren of een deur is vergrendeld, een zin in je hoofd herhalen of tot een bepaald aantal tellen. Het enige probleem is dat dwanghandelingen op lange termijn verergerende obsessies veroorzaken - en het zijn vaak acties die de persoon in de eerste plaats niet wil ondernemen.
Maar wat echt een obsessief-compulsieve stoornis definieert, is de verontrustende, invaliderende impact op het dagelijks leven
OCD is niet zozeer een amusement als wel een privé-hel.
En daarom is het zo pijnlijk wanneer mensen de term OCS gebruiken als een vluchtige opmerking om een van hun zorgen over persoonlijke hygiëne of hun persoonlijkheidskenmerken te beschrijven.
Ik heb OCS en hoewel ik cognitieve gedragstherapie (CBT) heb gehad die me heeft geholpen een aantal van de symptomen te beheersen, zijn er tijden geweest dat de stoornis mijn leven onder controle had.
Een type waar ik last van heb is het "controleren" van OCS. Ik leefde met een bijna constante angst dat de deuren niet op slot waren en daarom zou er een inbraak zijn, de oven is niet uitgeschakeld, wat brand veroorzaakt, de kranen zijn niet uitgeschakeld en er zal een overstroming zijn, of een aantal onwaarschijnlijke rampen.
Iedereen heeft van tijd tot tijd deze angsten, maar met OCS neemt het je leven over
Als het op zijn slechtst was, zou ik elke avond voor het slapengaan meer dan twee uur besteden aan het steeds weer opstaan en opstaan om te controleren of alles uit en vergrendeld was.
Het maakte niet uit hoe vaak ik het controleerde, de angst zou nog steeds terugkomen en de gedachten zouden weer naar binnen sluipen: maar wat als je de deur niet op slot deed? Maar wat als de oven niet echt uit staat en je verbrandt in je slaap?
Ik heb veel gedachten meegemaakt die me ervan overtuigden dat als ik me niet met dwanghandelingen bezighield, mijn familie iets ergs zou overkomen.
In het ergste geval werden uren en uren van mijn leven verbruikt door het obsederen en bestrijden van de dwanghandelingen die volgden.
Ik raakte ook in paniek terwijl ik op pad was. Ik controleerde constant de vloer om me heen als ik het huis uit was om te zien of ik iets had laten vallen. Ik raakte vooral in paniek om iets met mijn bank en persoonlijke gegevens erop te laten vallen, zoals mijn creditcard, een ontvangstbewijs of mijn ID.
Ik herinner me dat ik op een donkere winteravond op straat naar mijn huis liep en ervan overtuigd raakte dat ik iets in het donker had laten vallen, ook al wist ik logisch dat ik geen reden had om te geloven dat ik dat had gedaan.
Ik ging op mijn handen en knieën op het ijskoude beton zitten en keek om me heen wat voor eeuwig voelde. Ondertussen staarden er mensen tegenover me die zich afvroegen wat ik in godsnaam aan het doen was. Ik wist dat ik er gek uitzag, maar ik kon mezelf niet stoppen. Het was vernederend.
Mijn wandeling van 2 minuten zou na de onophoudelijke controle 15 of 30 minuten worden. De opdringerige gedachten bombardeerden me steeds vaker.
Mijn dagelijkse leven werd beetje bij beetje verteerd door OCS
Pas toen ik via CBT hulp zocht, begon ik beter te worden en leerde coping-mechanismen en manieren om de angst het hoofd te bieden.
Het heeft maanden geduurd, maar uiteindelijk bevond ik me op een betere plek. En hoewel ik nog steeds OCS heb, is het lang niet zo erg als het was.
Maar wetende hoe erg het ooit was, doet het pijn als ik mensen zie praten alsof OCS niets is. Alsof iedereen het heeft. Alsof het een interessante eigenaardigheid is. Het is niet.
Het is niet iemand die van zijn schoenen houdt. Het is niet iemand die een smetteloze keuken heeft. Het is niet uw kasten in een bepaalde volgorde hebben of naamplaatjes op uw kleding zetten.
OCS is een slopende aandoening die het onmogelijk maakt om de dag door te komen zonder stress. Het kan uw relaties, uw werk, uw financiële situatie, uw vriendschappen en uw manier van leven beïnvloeden.
Het kan ertoe leiden dat mensen zich uit de hand voelen, paniek zaaien en zelfs hun leven beëindigen.
Dus alsjeblieft, de volgende keer dat je zin hebt om op iets relateerbaars op Facebook te reageren om te zeggen hoe "OCS" je bent, of hoe je handen wassen "zo OCD" is, vertraag dan en vraag jezelf af of dat is wat je echt bedoelt te zeggen.
Ik wil dat je nadenkt over de mensen wiens worstelingen met OCS dagelijks worden gebagatelliseerd vanwege dit soort opmerkingen
OCD is een van de moeilijkste dingen die ik ooit heb meegemaakt - ik zou het niemand wensen.
Dus neem het alsjeblieft van je lijst met schattige eigenaardigheden.
Hattie Gladwell is journalist, auteur en advocaat in de geestelijke gezondheidszorg. Ze schrijft over psychische aandoeningen in de hoop het stigma te verminderen en anderen aan te moedigen zich uit te spreken.
