Jennifer stond op het punt om 60 jaar oud te worden toen ze naar mijn paaldansstudio kwam. Twee weken eerder schreef ze me een e-mail.
'Ik aarzelde om een paaldansles te proberen, omdat ik me zorgen maakte over wat andere mensen van me zouden denken', schreef ze. 'Maar ik maak me al te lang zorgen over wat mensen van me vinden en nu wil ik me aanmelden.'
In de studio neemt ze drie kleine stappen en tilt ze de vloer op. Haar zilveren haar zwaait wijd en hangt in de lucht.
Als haar tenen weer op de grond vallen, lacht ze. Het scheurt als bliksem tegen het beton van de industriële atelierruimte.
Ik spring op en neer in mijn hete eenhoornshort en strek mijn arm naar haar uit voor een high five. Onze handpalmen klappen en ze trekt me naar binnen voor een knuffel.
"We hebben het gedaan!?" roept ze uit.
"We deden." Ik glimlach terug.
Dit is mijn werk, een bedrijf waar ik 5 jaar van droomde om te bouwen nadat ik advocaat was geworden bij startups in de tech-scene van San Francisco.
Als een competitieve professionele paaldanser, instructeur en eigenaar van twee studio's, ontmoet ik elke maand honderden mensen die erop uit zijn om paaldansen te leren.
Er zijn veel redenen waarom mensen pole proberen. Sommigen komen voor een geweldige training of omdat een vriend ze meesleept. Voor sommigen is het pure nieuwsgierigheid.
Anderen proberen het omdat ze hebben gehoord dat paaldansen kracht geeft. En ze hebben gelijk.
Voor mij en duizenden andere mensen die houden van deze rare en gekke sport waarbij we onszelf om een stuk roestvrij staal van 45 millimeter gooien, heeft paaldans magie in zich.
Is paaldans feministisch?
Veel mensen geloven dat recreatieve paaldans de belichaming is van alles wat er mis is met positiviteit op het gebied van seks.
Critici zeggen dat het objectief is, te getrouwd met de geschiedenis van strippen van de pool om als kunst of sport te worden beschouwd. In ieder geval in de poolwereld dacht ik dat we voorbij deze kritiek waren geëvolueerd, zelfs om de strippers te eren die ontberingen hebben doorstaan en de weg hebben vrijgemaakt voor onze sport.
Vervolgens danste J. Lo pole in haar halftime-show in 2020 Super Bowl. Het debat over de vraag of paaldans empowerment opeens weer in de schijnwerpers kwam te staan.
Sommige critici zeggen dat sensuele beweging worden onderdrukt en daardoor wordt ontkracht. Ben ik het niet mee eens.
Paaldansen heeft mij en veel van mijn studenten geholpen - op onze eigen voorwaarden - opnieuw te definiëren wat seksualiteit voor ons betekent. We kunnen beslissen wat goed voor ons voelt, waardoor we ons levend voelen.
Het is een bewegingsstijl die veel mensen helpt onze eigen interne kracht te versterken. Paaldans- en flexibiliteitsstudent Michael Pope zegt: "Voor mij was de fysieke activiteit een kanaal van zelfontdekking en groei."
Sport, fitness, beweging, dans: al deze dingen hebben mensen van oudsher geholpen om kracht in zichzelf te vinden waarvan ze niet wisten dat ze die hadden.
Vaak komt die kracht ook op andere levensgebieden terecht. Ik heb studenten de moed zien vinden om een riskante pole-move uit te proberen, alleen om die moed te vertalen in het vragen om een verhoging of het starten van een eigen bedrijf.
Zodra studenten die kracht in zichzelf vinden, verdwijnt het niet.
Wat onderscheidt pole?
Een groot verschil tussen paaldansen en andere sporten is vrij duidelijk: dansers dragen meestal niet veel.
Pole vereist dat studenten tijdens het oefenen naar zichzelf in de spiegel kijken. Terwijl ze kracht opbouwen in hun trucs en vloeiendheid in hun dans, gaan ze vaak van kritiek op hun lichaam naar "Wauw, kijk wat mijn lichaam kan doen!"
Het 'wauw' overkomt polers in alle soorten en maten. De nadruk van de "wow" ligt op het vermogen om technische bewegingen onder de knie te krijgen en er geweldig uit te zien terwijl je het doet, ongeacht het lichaamstype.
Paaldansinstructeur Janet Cee: “Een ding dat de paal anders maakt, is het gemak waarmee je een gevoel van voldoening kunt opmerken en voelen. Of het nu gaat om een buitenbeenophanging of een ijzeren X, de bewegingen zien er allemaal uit als dingen die het menselijk lichaam niet zou moeten kunnen doen! Veel andere sporten hebben die wow-factor niet. '
Paaldansstudent Julie zegt: “Voor mij is de paal diep genezend voor de PTSS die ik heb met betrekking tot seksueel trauma dat ik in mijn vroege volwassen jaren heb ervaren. Het is niet dat ik zonder macht op pole kwam, maar dat ik toestemming van mezelf, niet iemand anders, zocht om mijn macht terug te eisen. Wat paal- en paaldansstudio's dan doen, is de ruimte bieden om je eigen kracht in jezelf te vinden.”
Julie is niet de enige.
Ik heb veel verhalen gehoord van mensen die seksueel geweld in hun leven hebben meegemaakt, over hoe de sensuele lichamelijkheid van de paal hen heeft geholpen om een deel van zichzelf terug te eisen dat eerder als gestolen was ervaren.
In die zin kan recreatieve paaldans een middel zijn dat mensen helpt hun eigen kracht en eigenliefde te vinden, iets dat misschien begraven ligt, maar heel diep leeft in ons allemaal.
Het gaat over de mensen
Velen zien paaldansen als iets om eens te proberen op een vrijgezellenfeest, maar velen zetten jaren van hun leven in om wekelijks, zelfs dagelijks, te trainen in de sport.
Sommigen blijven bij de paal omdat ze trainen voor een paaldanswedstrijd. Sommigen blijven om nieuwe trucs uit te proberen. Velen blijven omdat, net als voor mij, de paalstudio als thuis voelt.
Ik ben opgegroeid in een kerk waar leden elkaar wekelijks zagen, en de poolgemeenschap vult mijn hart zoals de kerk dat vroeger deed. Dit zijn mijn mensen, degenen die graag hun lichaam ondersteboven in de lucht bungelen.
Een van de belangrijkste aspecten van paaldansen, buiten de vreugde van de beweging, is dat het een gemeenschap is van mensen die een liefde delen voor een sport die nog lang niet cultureel geaccepteerd is.
Veel recreatieve competitieve paaldansers vermijden het te noemen. Ze plaatsen geen video's of foto's van zichzelf paaldansen of praten niet openlijk over paaldansen.
In plaats daarvan zeggen ze dat ze naar gymnastiek of dansles gaan als mensen erom vragen.
De gemeenschap van polers is hecht, omdat ze elkaar vertrouwen om ruimte te houden, vaak stil of in privacy, in een wereld die hardop leeft. Met anderen palen is hen vertrouwen met iets intiems.
Werken met een paaldansinstructeur is erop vertrouwen dat ze je letterlijk in de lucht tillen en je beschermen tegen vallen op je hoofd.
Het tillen, het spotten en de vertrouwde, consensuele aanraking is een groot deel van wat poolgemeenschappen zo hecht maakt.
Toch leren paaldansen en de paaldansgemeenschap me elke dag nieuwe dingen.
Geef het een draai
Als je nerveus bent over het proberen van paaldansen, volgen hier enkele tips en trucs die voor anderen hebben gewerkt:
- Rekruteer een vriend. Veel studenten volgen hun eerste klas met een vriend, een collega … sommigen nemen zelfs een ouder mee!
- Probeer een privéles te nemen. De meeste studio's bieden privé paaldanslessen die online of via e-mail kunnen worden geboekt.
- Vergeet niet dat de meeste nieuwe studenten nerveus zijn. Je bent niet de enige als je verlegen bent. Het helpt om te onthouden dat mensen meestal zo gefocust zijn op het proberen te leren dat ze je meestal niet aankijken. In de meeste lessen zitten we er allemaal samen in!
- Probeer een virtuele les. Er zijn tal van online vloergerichte lessen die je kunt proberen vanuit het comfort en de privacy van je eigen huis. Velen herzien de basisprincipes van low flow, een op pool geïnspireerde beweging. Bekijk de livestream van mijn studio om er een te proberen!
Bijna iedereen is de eerste keer een beetje zenuwachtig. Laat dat je er niet van weerhouden om te ervaren wat deze unieke sport te bieden heeft.
Amy Bond is een schrijver, eigenaar van een klein bedrijf en paaldanseres gevestigd in San Francisco, CA. Ze schrijft momenteel een memoires genaamd "Becoming California". Als ze niet aan het paaldansen of schrijven is, besteedt ze haar vrije tijd als pro bono-advocaat aan asielzoekers.
