We belonen kinderen ermee tijdens de vakantie of voor goed werk op school. En we belonen ons ermee na een bijzonder stressvolle dag of om een verjaardag of een bijzonder succes te vieren.
We voegen suiker toe aan onze koffie, bakken het in onze favoriete lekkernijen en schep het over ons ontbijt. We houden van de zoete dingen. We snakken ernaar. Maar zijn we eraan verslaafd?
Er is steeds meer onderzoek dat ons vertelt dat overtollige suiker net zo verslavend kan zijn als sommige straatdrugs en vergelijkbare effecten op de hersenen heeft.
"Verslaving is een sterk woord", zegt Dr. Alan Greene, een gezondheids- en welzijnsexpert voor kinderen en auteur van boeken als "Raising Baby Green" en "Feeding Baby Green".
“In de geneeskunde gebruiken we 'verslaving' om een tragische situatie te beschrijven waarbij iemands hersenchemie is veranderd om hen te dwingen een stof of activiteit te herhalen ondanks schadelijke gevolgen. Dit is heel anders dan het losse gebruik van 'verslaving' ('Ik ben verslaafd aan' Game of Thrones! '').”
Volgens Greene zijn er aanwijzingen dat te veel toegevoegde suiker tot een echte verslaving kan leiden.
Wat is een verslaving?
Door suiker te eten komen opioïden en dopamine vrij in ons lichaam. Dit is de link tussen toegevoegde suiker en verslavend gedrag.
Dopamine is een neurotransmitter die een belangrijk onderdeel is van het 'beloningscircuit' dat samenhangt met verslavend gedrag. Wanneer een bepaald gedrag een overmatige afgifte van dopamine veroorzaakt, voel je een plezierige "high" die je geneigd bent opnieuw te ervaren, en herhaal je dus het gedrag.
Naarmate je dat gedrag steeds meer herhaalt, passen je hersenen zich aan om minder dopamine af te geven. De enige manier om dezelfde 'high' te voelen als voorheen, is door het gedrag in toenemende hoeveelheden en frequentie te herhalen. Dit staat bekend als middelenmisbruik.
Cassie Bjork, RD, LD, oprichter van Healthy Simple Life, stelt dat suiker nog verslavend kan zijn dan cocaïne.
"Suiker activeert de opiaatreceptoren in onze hersenen en beïnvloedt het beloningscentrum, wat leidt tot dwangmatig gedrag, ondanks de negatieve gevolgen zoals gewichtstoename, hoofdpijn, hormonale onevenwichtigheden en meer."
Bjork voegt eraan toe: "Elke keer dat we snoep eten, versterken we die neuropathways, waardoor de hersenen steeds meer bedraad raken om naar suiker te hunkeren, en een tolerantie op te bouwen zoals elk ander medicijn."
Onderzoek naar ratten van het Connecticut College heeft inderdaad aangetoond dat Oreo-koekjes meer neuronen in het pleziercentrum van de hersenen van de ratten activeren dan cocaïne (en net als mensen zouden de ratten eerst de vulling eten).
En een Princeton-studie uit 2008 wees uit dat ratten afhankelijk kunnen worden van suiker en dat deze afhankelijkheid verband kan houden met verschillende aspecten van verslaving: onbedwingbare trek, eetbuien en terugtrekking.
Onderzoekers in Frankrijk zijn het erover eens dat het losse verband tussen suiker en illegale drugs niet alleen voor dramatische krantenkoppen zorgt. Niet alleen zit er waarheid in, maar ze hebben ook vastgesteld dat de beloningen die de hersenen ervaren na het consumeren van suiker zelfs "meer lonend en aantrekkelijker" zijn dan de effecten van cocaïne.
"Verhalen in de pers over het feit dat Oreos verslavend zijn dan cocaïne, zijn misschien overdreven", geeft Greene toe, "maar we moeten de kracht van toegevoegde suiker niet lichtvaardig opvatten om ons keer op keer te lokken en ons te beroven van onze gezondheid."
Hij voegt eraan toe: 'Medische verslaving verandert de chemie van de hersenen om eetbuien, hunkering, ontwenningsverschijnselen en overgevoeligheid te veroorzaken.'
Suiker komt ook veel vaker voor, is beschikbaar en sociaal acceptabeler dan amfetaminen of alcohol, en dus moeilijker te vermijden.
Maar of suiker verslavend is dan cocaïne, onderzoekers en voedingsdeskundigen suggereren dat suiker verslavende eigenschappen heeft, en we moeten er minder van krijgen.
"De analogie met drugs is altijd moeilijk omdat, in tegenstelling tot drugs, voedsel nodig is om te overleven", zegt Andy Bellatti, MS, RD, strategisch directeur van diëtisten voor professionele integriteit.
"Dat gezegd hebbende, is er onderzoek dat aantoont dat suiker het beloningsverwerkingscentrum van de hersenen kan stimuleren op een manier die nabootst wat we zien met sommige recreatieve drugs."
Bellatti voegt eraan toe: "Bij bepaalde personen met bepaalde aanleg kan dit zich manifesteren als een verslaving aan suikerhoudend voedsel."
Wat is toegevoegde suiker?
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) waarschuwt mensen om hun inname van "vrije suikers" sinds 1989 te verminderen tot minder dan 10 procent van de dagelijkse calorieën. De organisatie zegt dat dit het risico op obesitas of overgewicht of het ervaren van tand kan verminderen verval.
"Vrije suikers" omvatten zowel de suikers die van nature in honing en vruchtensap voorkomen, als suiker die wordt toegevoegd aan eten en drinken. Op voedseletiketten bevatten toegevoegde suikers woorden zoals glucose, glucosestroop, bruine suiker, dextrose, maltose en sucrose, evenals vele andere.
In 2015 stelde de WHO verder voor om de dagelijkse inname van gratis suiker te verminderen tot minder dan 5 procent van de calorieën, ongeveer 6 theelepels. In de Verenigde Staten zijn toegevoegde suikers goed voor 14 procent van de dagelijkse calorie-inname van de gemiddelde persoon.
Het meeste komt van dranken, waaronder energiedranken, alcoholische dranken, frisdrank, vruchtendranken en gezoete koffie en thee.
Andere veel voorkomende bronnen zijn snacks. Deze omvatten niet alleen het voor de hand liggende, zoals brownies, koekjes, donuts en ijs. Je kunt ook grote hoeveelheden toegevoegde suiker vinden in brood, slasaus, mueslirepen en zelfs vetvrije yoghurt.
Uit een enquête bleek zelfs dat caloriearme zoetstoffen in meer dan 95 procent van de mueslirepen, ontbijtgranen en met suiker gezoete dranken voorkomen, meestal in de vorm van glucosestroop, sorghum en rietsuiker.
De voedingsrichtlijnen 2015-2020 van het Office of Disease Prevention and Health Promotion suggereren om de consumptie van toegevoegde suikers te verminderen tot minder dan 10 procent van de calorieën per dag.
Om consumenten te helpen, heeft de Food and Drug Administration een nieuw voedseletiket ontwikkeld met toegevoegde suikers afzonderlijk, die fabrikanten moeten gebruiken (hoewel sommige kleinere fabrikanten tot 2021 moeten voldoen).
"Je hebt voedsel nodig om te overleven, en ik denk dat het onrealistisch is om te denken dat je suiker volledig kunt" stoppen "," zegt Alex Caspero, MA, RD, blogger, gezondheidscoach en oprichter van Delish Knowledge.
'Het probleem is dat het niet de bedoeling is dat we in zulke geconcentreerde hoeveelheden van suikers genieten.
“In de natuur zit suiker omgeven door vezels, in suikerriet en fruit. Het komt van nature in een container die een kortere bloedsuikerspiegel produceert en helpt bij volheid. De suikers van vandaag zijn verfijnd en geconcentreerd. '
Caspero: “Het goede nieuws is dat we onze smaakpapillen kunnen aanpassen om minder suiker te accepteren. Het verminderen van suiker, vooral geconcentreerde suikers, beperkt niet alleen de hoeveelheid ingenomen suikers, maar zorgt er ook voor dat minder zoet voedsel zoeter lijkt.”
