Ten eerste is het een mythe
Verslaving is een complex gezondheidsprobleem dat iedereen kan treffen, ongeacht hun persoonlijkheid.
Sommige mensen gebruiken af en toe alcohol of drugs, genieten van hun effecten maar zoeken ze niet regelmatig op. Anderen proberen misschien een keer een stof en snakken bijna onmiddellijk. En voor velen houdt verslaving helemaal geen stoffen in, zoals gokken.
Maar waarom ontwikkelen sommige mensen een verslaving aan bepaalde stoffen of activiteiten terwijl anderen kort kunnen ploeteren voordat ze verder gaan?
Er bestaat een oude mythe dat sommige mensen gewoon een verslavende persoonlijkheid hebben - een persoonlijkheidstype dat hun risico op verslaving vergroot.
Deskundigen zijn het er over het algemeen over eens dat verslaving een hersenaandoening is en geen persoonlijkheidsprobleem.
Veel factoren kunnen het risico op verslaving vergroten, maar er is geen bewijs dat een specifiek persoonlijkheidstype ervoor zorgt dat mensen ergens verslaafd aan raken.
Wat zijn de vermeende eigenschappen van een verslavende persoonlijkheid?
Er is geen standaarddefinitie van wat een verslavende persoonlijkheid inhoudt. Maar mensen gebruiken de term vaak om te verwijzen naar een verzameling eigenschappen en gedragingen die volgens sommigen inherent zijn aan mensen die risico lopen op verslaving.
Enkele veel voorkomende meldingen zijn:
- impulsief, riskant of opwindend gedrag
- oneerlijkheid of een patroon om anderen te manipuleren
- het niet nemen van verantwoordelijkheid voor acties
- egoïsme
- een laag zelfbeeld
- moeite met impulscontrole
- gebrek aan persoonlijke doelen
- stemmingswisselingen of prikkelbaarheid
- sociaal isolement of gebrek aan sterke vriendschappen
Waarom is het een mythe?
Er zijn geen aanwijzingen dat mensen met de bovengenoemde kenmerken een hoger risico op verslaving hebben.
Dat wil niet zeggen dat bepaalde persoonlijkheidskenmerken geen verband houden met verslaving. Kenmerken die verband houden met borderline en antisociale persoonlijkheidsstoornissen kunnen bijvoorbeeld worden gekoppeld aan hogere verslavingspercentages.
De aard van deze link is echter duister. Verslaving kan veranderingen in de hersenen veroorzaken. Zoals een onderzoeksartikel uit 2017 aangeeft, is het niet altijd duidelijk of de eigenschap zich voor of na verslaving heeft ontwikkeld.
Waarom is het idee van een verslavende persoonlijkheid schadelijk?
Op het eerste gezicht lijkt het concept van een verslavende persoonlijkheid misschien een goed hulpmiddel om verslaving te voorkomen.
Als we degenen kunnen identificeren die het grootste risico lopen, zou dat het dan niet gemakkelijker maken om hen te helpen voordat ze een verslaving ontwikkelen?
Maar het complexe probleem van verslaving terugbrengen tot een persoonlijkheidstype kan om verschillende redenen schadelijk zijn:
- Het kan ertoe leiden dat mensen ten onrechte geloven dat ze geen risico lopen omdat ze niet de "juiste persoonlijkheid" hebben voor verslaving.
- Het kan ertoe leiden dat mensen met een verslaving denken dat ze niet kunnen herstellen als verslaving 'vastgebonden' is aan wie ze zijn.
- Het suggereert dat mensen die verslaafd zijn, eigenschappen vertonen die over het algemeen als negatief worden beschouwd, zoals liegen en anderen manipuleren.
Wat beïnvloedt iemands risico op verslaving?
Deskundigen hebben een aantal factoren geïdentificeerd die het risico op verslaving kunnen vergroten.
Jeugdervaringen
Opgroeien met nalatige of niet-betrokken ouders kan iemands risico op drugsgebruik en verslaving vergroten.
Het ervaren van misbruik of ander trauma als kind kan ook iemands risico vergroten om eerder in het leven stoffen te gaan gebruiken.
Biologische factoren
Genen zijn mogelijk verantwoordelijk voor ongeveer 40 tot 60 procent van iemands risico op verslaving.
Ook leeftijd kan een rol spelen. Zo hebben tieners een hoger risico op drugsgebruik en verslaving dan volwassenen.
Omgevingsfactoren
Als je mensen tijdens het opgroeien mensen of drugs zag misbruiken, gebruik je zelf vaker drugs of alcohol.
Een andere omgevingsfactor is vroege blootstelling aan stoffen. Gemakkelijke toegang tot middelen op school of in de buurt verhoogt je verslavingsrisico.
Geestelijke gezondheidsproblemen
Het hebben van psychische problemen zoals depressie of angst (inclusief obsessief-compulsieve stoornis) kan het verslavingsrisico vergroten. Dat geldt ook voor bipolaire of andere persoonlijkheidsstoornissen die worden gekenmerkt door impulsiviteit.
Het hebben van zowel een psychische aandoening als een stoornis in het gebruik van middelen staat bekend als een dubbele diagnose. Volgens statistieken van de National Survey on Drug Use and Health van 2014 had ongeveer 3,3 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten in 2014 een dubbele diagnose.
Hoe weet ik of ik een verslaving heb?
Over het algemeen zorgt verslaving ervoor dat mensen een sterk verlangen hebben naar een stof of gedrag. Ze kunnen merken dat ze constant aan het nadenken zijn over de stof of het gedrag, zelfs als ze dat niet willen.
Iemand die verslaafd is, kan beginnen door te vertrouwen op de stof of het gedrag om uitdagingen of stressvolle situaties het hoofd te bieden. Maar uiteindelijk moeten ze mogelijk de stof gebruiken of het gedrag doen om elke dag door te komen.
Over het algemeen hebben mensen die verslaafd zijn het moeilijk om vast te houden aan persoonlijke doelen om een middel niet te gebruiken of zich aan bepaald gedrag te onderwerpen. Dit kan leiden tot gevoelens van schuld en leed, waardoor de drang om te handelen naar de verslaving alleen maar toeneemt.
Andere tekenen die op verslaving kunnen duiden zijn:
- voortgezet gebruik van een stof ondanks negatieve gezondheids- of sociale effecten
- verhoogde tolerantie voor de stof
- ontwenningsverschijnselen wanneer de stof niet wordt gebruikt
- weinig of geen interesse in uw gebruikelijke dagelijkse bezigheden en hobby's
- onbeheerst voelen
- worstelen op school of werk
- het vermijden van familie, vrienden of sociale evenementen
Als je een aantal van deze symptomen bij jezelf herkent, is er hulp beschikbaar. Overweeg om de National Treatment Referral Hotline van het Center for Substance Abuse Treatment te bellen op 800-662-HELP.
Hoe iemand te helpen die mogelijk met verslaving te maken heeft
Over verslaving kan moeilijk gesproken worden. Als u bang bent dat iemand in uw buurt hulp nodig heeft, volgen hier enkele tips die kunnen helpen:
- Krijg meer informatie over drugsmisbruik en verslaving. Dit kan u een beter idee geven van wat ze doormaken en het soort hulp dat mogelijk beschikbaar is. Moet de behandeling bijvoorbeeld beginnen met ontgifting onder medisch toezicht?
- Steun tonen. Dit kan zo simpel zijn als hen vertellen dat u om hen geeft en u zich zorgen maakt en wilt dat ze hulp krijgen. Als je daartoe in staat bent, overweeg dan om mee te gaan naar een arts of hulpverlener.
- Blijf betrokken bij het behandelingsproces. Vraag hoe het met ze gaat, of bied aan om tijd met ze door te brengen als ze een zware dag hebben. Laat ze weten dat je beschikbaar bent als ze zich op een moeilijke plek bevinden.
- Vermijd oordeel. Er is al veel stigma rond verslaving. Sommige mensen aarzelen om hulp te zoeken. Stel hen gerust dat hun ervaring met verslaving je niet minder aan hen doet denken.
het komt neer op
Verslaving is een gecompliceerde hersenaandoening die iedereen kan treffen, ongeacht hun persoonlijkheidstype.
Hoewel bepaalde persoonlijkheidskenmerken mogelijk worden geassocieerd met een verhoogd risico op verslaving, is het onduidelijk of deze eigenschappen het risico op verslaving direct beïnvloeden.
Als jij of iemand die je kent te maken heeft met verslaving, probeer dan te onthouden dat verslaving geen weerspiegeling is van karakter. Het is een complex gezondheidsprobleem dat experts nog steeds niet volledig begrijpen.
