Als iemand die in een dik en chronisch ziek lichaam leeft, hebben yogaruimtes me zelden veilig of gastvrij gevoeld.
Door te oefenen, realiseerde ik me echter dat velen van ons - inclusief die van ons in gemarginaliseerde lichamen - al een praktijk hebben om uit te putten. Elke dag merken we intuïtief dat we ons bezighouden met zelfverzachtend materiaal dat nabootst wat een goede yoga- of mindfulness-oefening ons zou leren.
De basis is er omdat ons lichaam die wijsheid al vasthoudt. De vraag is hoe we dat bewuster in ons leven weven
En daarom ben ik zo gepassioneerd over het delen van mijn reis met anderen.
Mijzelf in staat stellen en toegang krijgen tot mijn eigen praktijk is een heilig instrument om ermee om te gaan - een instrument waarvan ik weet dat alle lichamen het recht zouden moeten krijgen om er toegang toe te hebben. Het is gewoon een kwestie van, letterlijk, onszelf ontmoeten waar we ons bevinden.
Vaak kan toegang tot yoga voor mij net zo eenvoudig zijn als diep ademhalen tijdens een moment van stress, of een hand op mijn hart leggen als ik me angstig voel. Andere keren observeert het gewoon mijn eigen ongemak en mijn fysieke grenzen.
Het lijkt misschien alsof het vanmorgen was tijdens de yogales, toen we werden uitgenodigd om langzaam te bewegen en dieper in onze poses op de mat te zitten … totdat ik letterlijk in mijn zweet uitgleed en naar Downward Dog ging.
Het cultiveren van een bewuste yogapraktijk heeft me ondersteund bij het navigeren door de wereld in een dik, chronisch ziek lichaam
Een deel hiervan heeft in mijn lichaam de zeer fijne lijn tussen ongemak en pijn van dichterbij opgemerkt.
Deze rand dieper begrijpen, is voor mij eigenlijk een hulpmiddel om ermee om te gaan, omdat ik hierdoor beter kan omgaan met de stress en angst die vaak optreden in combinatie met mijn ervaring met chronische pijn.
Ik kon mezelf bijvoorbeeld toestaan om in het ongemak van mijn benen te zitten trillen en moe te zijn terwijl ik ze gebruikte om te balanceren, maar ik vond een grens van hoeveel van die inspanning ik voelde dat ik fysiek aankon.
Ik zou dan kunnen overschakelen van een intense houding als plank naar een duurzamere houding zoals Child's Pose, waarbij ik de grenzen van mijn lichaam respecteer. Ik kan met ongemak zitten als daar om wordt gevraagd, terwijl ik mezelf daarbij geen schade toebreng.
Als mensen in gemarginaliseerde lichamen wordt ons vaak verteld om deze limieten helemaal niet te respecteren. Door mijn yogapraktijk heb ik echter kunnen vertrouwen op wat mijn lichaam me vertelt.
Op deze manier kan yoga een buitengewoon bewustzijnsinstrument zijn, zolang het maar op een toegankelijke manier wordt onderwezen
Ik zou iedereen willen aanmoedigen om nieuwsgierig te worden naar hoe een eenvoudige yogapose een krachtig coping-hulpmiddel kan worden.
In de onderstaande video laat ik zien hoe je op een toegankelijke manier gebruik kunt maken van dit bewustzijn van lichaam en geest.
Snelle tip
Bij het verkennen van verschillende yogahoudingen is opmerken een belangrijk onderdeel van de beoefening. Probeer te observeren:
- sensaties, gedachten, emoties, herinneringen of afbeeldingen die een pose aangeven, is ondersteunend en voedend
- elke houding die negatieve reacties oproept, en of je daar veilig op kunt leunen of je lichaam of blik moet veranderen
- de grens waar "gemak en inspanning" samenkomen; de grens tussen ongemak en pijn
- houdingen die uw gemoedstoestand veranderen - voelt u zich veiliger? kinderlijker? speelser?
Klaar om het eens te proberen? Ik zal ons doornemen:
Yoga is veel meer dan je zou denken in reguliere afbeeldingen
Zoals veel 'welzijnspraktijken' is er op zeer problematische manieren voor gekozen. Dus om het echt als een authentieke bron te gebruiken, is het ook belangrijk om zijn geschiedenis en wortels te eren en je eigen relatie ermee te ontwikkelen en te begrijpen wat het voor jou kan betekenen.
Asana beoefenen (het 'fysieke' aspect van yoga waar we het meest aan denken) betekent niet dat je op magische wijze wijs wordt, maar het kan betekenen dat je bereid bent jezelf op een authentieke manier te ontmoeten in het huidige moment - wat een soort van wijsheid op zich!
Je verdient het om je eigen innerlijke kind, je eigen gelukkige baby en je eigen krijger zelf te vinden. Je verdient het om je lichaam vrij te bewegen. Je verdient het om je gevoelens te voelen en je emoties te uiten.
Mijn ultieme uitnodiging voor iedereen die momenteel nog niet in een krakeling verstrikt is en over de zin van het leven nadenkt: ontdek, creëer en blijf nieuwsgierig!
Rachel Otis is een somatische therapeut, queer intersectionele feministe, lichaamsactivist, overlevende van de ziekte van Crohn en schrijver die afstudeerde aan het California Institute of Integral Studies in San Francisco met haar masterdiploma in counselingpsychologie. Rachel gelooft in het bieden van de mogelijkheid om sociale paradigma's te blijven veranderen, terwijl ze het lichaam in al zijn glorie viert. Sessies zijn beschikbaar op een glijdende schaal en via teletherapie. Neem contact met haar op via Instagram.
