Er zijn vier paar sinussen (genoemd naar de schedelbeenderen waarin ze zich bevinden):
- Frontale sinussen: De rechter en linker frontale sinussen bevinden zich in het midden van het voorhoofd (voorhoofdsbeen) net boven elk oog.
- Maxillaire sinussen: dit zijn de grootste van de sinussen en bevinden zich achter de jukbeenderen in de buurt van de maxillae of bovenkaken.
- Sphenoid sinussen: De wiggen sinussen bevinden zich in het wiggenbeen nabij de oogzenuw en de hypofyse aan de zijkant van de schedel.
- Zeefbeenbijholten: de zeefbeenholten bevinden zich in het zeefbeen, dat de neusholte van de hersenen scheidt. Deze sinussen zijn geen enkele zakjes, maar een verzameling van zes tot twaalf kleine luchtcellen die onafhankelijk van elkaar in de neusholte openen. Ze zijn onderverdeeld in groepen voor, midden en achter.
Net als de neusholte zijn de sinussen allemaal bekleed met slijm. De slijmafscheiding die in de sinussen wordt geproduceerd, wordt voortdurend in de neus geveegd door de haarachtige structuren ('trilharen' genoemd) op het oppervlak van het ademhalingsmembraan.
Als ze de lucht niet bevochtigen, ademen we door onze neus, de holle sinussen werken om de botten van de schedel lichter te maken. Sinussen dienen ook als geluidsresonantiekamers voor spraak.
De gepaarde en vaak asymmetrische (niet perfect gespiegelde) sinussen zijn klein of rudimentair bij de geboorte, maar groeien naarmate de schedel groeit. Ze zijn redelijk goed ontwikkeld op de leeftijd van zeven of acht, maar bereiken hun maximale grootte pas na de puberteit. Bij volwassenen variëren de sinussen aanzienlijk in grootte en vorm.
Sinussen krijgen vaak infecties. Sinusitis is een ontsteking van een sinus veroorzaakt door een bacteriële infectie die een virale infectie kan volgen. Hierdoor hopen pus en slijm zich op in de sinus. Symptomen kunnen zijn: koorts, hoofdpijn, verstopte neus en een verminderd reukvermogen.
