Er zijn acht grote botten en acht hulpbeenderen van de schedel.
De acht belangrijkste botten van de schedel zijn verbonden door craniale hechtingen, vezelige weefselbanden die op naden lijken. De acht belangrijkste botten van schedel zijn:
- Zeefbeen: een klein, rechthoekig bot in de holte van het oog dat zich achter de neusbrug bevindt.
- Frontaal bot: het bot dat zich uitstrekt van het voorhoofd tot de coronale hechting (een hechting aan de bovenkant van het hoofd die zich uitstrekt van de ene naar de andere kant) en een verbinding vormt met de pariëtale botten die beweging mogelijk maken.
- Occipitaal bot: het bot dat de achterkant van het hoofd vormt en in verbinding staat met de occipitale condylussen en het foramen magnum - skeletstructuren aan de onderkant van de schedel, nabij de wervelkolom - en de lambdodiale hechting, die zich aan de achterkant van de schedel bevindt.
- Pariëtaal bot: de hoofdzijde van de schedel.
- Sphenoid-bot: het bot onder het frontale bot, achter de neus en oogholten.
- Temporaal bot: de botten die de binnenkant van de zijkanten van de schedel vormen en de jukbeenprocessen (het jukbeen), externe gehoorgang (gehoorgang), styloïde proces en mastoïdproces bevatten, twee punten van het temporale bot achter het oor.
De acht hulpbeenderen van schedel zijn:
- Jukbeen: de jukbeenderen
- Bovenkaak: grenst aan de neusbeenderen en vormt het bovenste deel van de kaak
- Nasaal: vorm de brug van de neus
- Vomer: verdeelt de neusholte
- Palatine: het dak van de mond
- Inferieure neusschelp: de onderste botten in de neusholte
