De blaas is, net als de maag, een uitzetbaar heilig orgaan dat samentrekt wanneer het leeg is. De binnenvoering van de blaas past in de plooien en zet uit om vloeistof op te nemen.
Wanneer leeg, wordt de spierwand van de blaas dikker en wordt de hele blaas stevig. Terwijl de urineleiders - twee buisjes die urine uit de nieren naar de blaas verdrijven - de blaas vullen, wordt de spierwand dunner en beweegt de blaas omhoog, richting de buikholte.
Dit uitrekken kan de afmeting van de blaas vergroten van ongeveer 2 inch tot meer dan 6 inch lang, afhankelijk van de hoeveelheid vloeistof. De typische menselijke blaas bereikt zijn capaciteit tussen 16 en 24 gram urine, maar de drang om te plassen komt wanneer de blaas ongeveer een kwart vol is.
Een interne sluitspier - een soort spierklep - helpt voorkomen dat urine lekt. De driehoekige basis van de blaas, bekend als de trigonus, helpt uitrekken van de urethra of terugstroming in de urineleiders te voorkomen.
Wanneer dit wordt gesignaleerd, geeft de blaas urine af via de urethra, de buis die urine uit het lichaam transporteert. Bij mannen eindigt de urethra aan het uiteinde van de penis.
Gezonde blazen houden urine vast totdat mensen tijd hebben om zichzelf te ontlasten, maar problemen kunnen om verschillende redenen ontstaan.
Hoewel zeldzaam bij mannen, komen blaasontstekingen vaker voor bij oudere mannen. Omdat ze niet vaak voorkomen, kan een infectie een teken zijn van iets dat de urinewegen blokkeert of een nog ernstiger probleem zoals kanker of nierstenen.
Mannen kunnen ook urineproblemen ervaren als gevolg van complicaties met hun prostaat, een klier ter grootte van een walnoot die de plasbuis omringt.
Blaascontroleproblemen komen vaker voor naarmate mensen ouder worden. Enkele van deze voorwaarden zijn:
- Overactieve blaas
- Urine-incontinentie
- Stressincontinentie
- Neurogene blaas
- Spastische blaas
- Blaasstenen
- Urineretentie
- Cystitis
