Het hoornvlies is het transparante deel van het oog dat het voorste deel van het oog bedekt. Het bedekt de pupil (de opening in het midden van het oog), de iris (het gekleurde deel van het oog) en de voorste kamer (de met vocht gevulde binnenkant van het oog). De belangrijkste functie van het hoornvlies is het breken of buigen van licht. Het hoornvlies is verantwoordelijk voor het concentreren van het meeste licht dat in het oog komt.
Het hoornvlies bestaat uit eiwitten en cellen. Het bevat geen bloedvaten, in tegenstelling tot de meeste weefsels in het menselijk lichaam. Bloedvaten kunnen het hoornvlies vertroebelen, waardoor het licht mogelijk niet goed wordt gebroken en het gezichtsvermogen kan worden aangetast.
Omdat er geen voedingsstoffen zijn die bloedvaten in het hoornvlies leveren, voorzien tranen en de waterige humor (een waterige vloeistof) in de voorste kamer het hoornvlies van voedingsstoffen.
Het hoornvlies bestaat uit vijf lagen: het epitheel, de laag van Bowman, het stroma, het membraan van Descemet en het endotheel. De eerste laag, het epitheel, is een laag cellen die het hoornvlies bedekt. Het absorbeert voedingsstoffen en zuurstof uit tranen en brengt het over naar de rest van het hoornvlies. Het bevat vrije zenuwuiteinden. Het voorkomt ook dat vreemde stoffen in het oog komen.
Het hoornvlies herstelt zichzelf snel door kleine schaafwonden. Diepere schaafwonden kunnen echter littekens op het hoornvlies veroorzaken, waardoor het hoornvlies zijn transparantie verliest, wat leidt tot slechtziendheid.
