Het traanbeen is misschien wel het meest kwetsbare bot van het gezicht en een van de kleinste botten in het lichaam. Elke traan, die zich uitstrekt tussen het midden van elke oogkas, is dun en schubachtig en dient als ondersteuning voor het oog. Het paar traanbeenderen zijn twee van de veertien gezichtsbeenderen.
De traan heeft twee oppervlakken: het neusoppervlak, dat naar de neus is gericht, en het orbitale oppervlak, dat naar de oogkas is gericht. Het is qua grootte vergelijkbaar met een vingernagel en dit rechthoekige bot bevindt zich nabij het frontale bot, de bovenkaak, het zeefbeen en de inferieure neusschelp.
Het orbitale oppervlak van de traan wordt gescheiden door een rand die de posterieure traankam wordt genoemd. Het verdeelt het traanbeen in twee delen: de traan sulcus en de orbiale plaat. De achterste traankam creëert ook een ruimte voor de traanbuis, een buis waarmee tranen van de ogen naar de neusholtes kunnen reizen. Het bot dankt zijn naam aan die functie; lacrimal is afgeleid van het Latijnse woord voor tranen.
