De glasachtige humor omvat een groot deel van de oogbol. Het is een heldere, gelachtige substantie die de ruimte achter de lens en voor het netvlies aan de achterkant van het oog inneemt.
Omdat het oog visuele gegevens moet verwerken, moet deze vloeistof helder genoeg zijn zodat het licht er gemakkelijk doorheen kan gaan. Het grootste deel van deze humor bestaat uit water en een kleinere hoeveelheid collageen, zout en suiker.
Deze humor is een stagnerende (onbeweeglijke) vloeistof die niet door bloedvaten wordt aangevoerd en niet actief wordt geregenereerd of aangevuld. (Dit staat in contrast met de waterige humor, die de voorste kamer voor de lens vult.)
Als een stof in het glasvocht terechtkomt, blijft deze in de gel hangen totdat deze operatief kan worden verwijderd. Deze stoffen, die bloed of klonten cellen kunnen bevatten, worden gezamenlijk drijvers genoemd. Als ze alleen worden gelaten, kunnen drijvers het gezichtsveld van een persoon beïnvloeden. Naarmate mensen ouder worden, wordt het glasvocht dunner. Dit kan resulteren in een aandoening die posterieure glasvochtloslating wordt genoemd, waarbij het glasvocht zich scheidt van het netvlies. Achterste glasvochtloslating komt bij de meeste mensen voor op de leeftijd van 70 jaar. Het kan drijvers veroorzaken, maar lost in de loop van de tijd vanzelf op.
Problemen met het glasvocht kunnen uiteindelijk leiden tot loslaten van het netvlies van de achterwand van het oog, waarvoor mogelijk een operatie nodig is. Loslaten van het netvlies kan leiden tot permanent verlies van gezichtsvermogen.
