Hoe wordt snelle ademhaling gedefinieerd?
Snelle, oppervlakkige ademhaling, ook wel tachypnoe genoemd, treedt op wanneer u in een bepaalde minuut meer dan normaal ademt. Wanneer een persoon snel ademt, wordt dit ook wel hyperventilatie genoemd, maar hyperventilatie verwijst meestal naar snelle, diepe ademhalingen.
De gemiddelde volwassene neemt normaal gesproken 12 tot 20 ademhalingen per minuut. Snelle ademhaling kan het gevolg zijn van alles, van angst of astma, tot een longinfectie of hartfalen.
Vertel het uw arts als u een snelle, oppervlakkige ademhaling ervaart, zodat u zeker weet dat u snel wordt behandeld en complicaties kunt voorkomen.
Wanneer medische hulp zoeken
U moet snelle, oppervlakkige ademhaling altijd behandelen als een medisch noodgeval, vooral de eerste keer dat u dit ervaart.
Bel 911 of zoek medische hulp als u een van de volgende situaties ervaart:
- een blauwgrijze tint op uw huid, nagels, lippen of tandvlees
- duizeligheid
- pijn op de borst
- borst die bij elke ademhaling instort
- snelle ademhaling die erger wordt
- koorts
Tachypnea kan het gevolg zijn van veel verschillende aandoeningen. Een juiste diagnose van uw arts kan helpen bij het vaststellen van een oorzaak. Dit betekent dat u elk geval van tachypneu aan uw arts moet melden.
Wat veroorzaakt een snelle, oppervlakkige ademhaling?
Snelle, oppervlakkige ademhaling kan verschillende oorzaken hebben, waaronder infecties, verstikking, bloedstolsels en meer.
Infecties
Infecties die de longen aantasten, zoals longontsteking of bronchitis, kunnen ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. Dit kan zich vertalen in kortere en snellere ademhalingen.
Kinderen van 1 jaar en ouder met bronchiolitis kunnen bijvoorbeeld meer dan 40 ademhalingen per minuut nemen.
Als deze infecties verergeren, kunnen de longen zich vullen met vocht. Dit maakt het moeilijk om diep adem te halen. In zeldzame gevallen kunnen onbehandelde infecties dodelijk zijn.
Verstikking
Wanneer u stikt, blokkeert een object uw luchtweg gedeeltelijk of volledig. Als je überhaupt kunt ademen, zal je ademhaling niet diep of ontspannen zijn.
Bij verstikking is onmiddellijke medische hulp cruciaal.
Bloedproppen
Een longembolie is een bloedstolsel in de long. Dit kan leiden tot hyperventilatie, samen met:
- pijn op de borst
- hoesten
- snelle of onregelmatige hartslag
Diabetische ketoacidose (DKA)
Deze ernstige aandoening treedt op wanneer uw lichaam onvoldoende insuline aanmaakt. Dientengevolge hopen zuren, ketonen genaamd, zich op in uw lichaam.
DKA leidt vaak tot snelle ademhaling, wat kan leiden tot fatale ademhalingsinsufficiëntie.
Astma
Astma is een chronische inflammatoire aandoening van de longen. Hyperventilatie kan een symptoom zijn van een astma-aanval.
Astma is vaak de oorzaak van snelle en oppervlakkige ademhaling bij kinderen, die 's nachts, na inspanning of tijdens contact met triggers zoals allergenen en koude lucht verergeren.
Angstaanvallen
Hoewel angst vaak wordt beschouwd als een puur mentale stoornis, kan angst fysieke symptomen op het lichaam hebben.
Angstaanvallen zijn fysieke reacties op angst of angst. Bij een angstaanval kunt u een snelle ademhaling of kortademigheid ervaren.
Chronische obstructieve longziekte (COPD)
COPD is een veel voorkomende longziekte. Het omvat chronische bronchitis of emfyseem. Bronchitis is een ontsteking van de luchtwegen. Emfyseem is de vernietiging van luchtzakjes in de longen.
Voorbijgaande tachypnea van de pasgeborene (TTN)
TTN is een aandoening die exclusief is voor pasgeborenen. Het begint onmiddellijk na de geboorte en duurt een paar dagen.
Baby's met TTN kunnen meer dan 60 ademhalingen per minuut inademen, en andere symptomen zijn onder meer grommen en neuzen.
Hoe wordt een snelle, oppervlakkige ademhaling gediagnosticeerd?
Uw arts kan onmiddellijk een behandeling toedienen om uw ademhalingspatroon te corrigeren en het u gemakkelijker te maken om diep adem te halen. Vervolgens stellen ze vragen over uw symptomen of uw toestand.
Uw behandeling kan bestaan uit het ontvangen van zuurstofrijke lucht via een masker.
Zodra uw toestand is gestabiliseerd, zal uw arts enkele vragen stellen om hem te helpen de oorzaak te diagnosticeren. Vragen kunnen zijn:
- Wanneer begonnen uw ademhalingsproblemen?
- Gebruikt u medicijnen?
- Heeft u reeds bestaande medische aandoeningen?
- Heeft u ademhalingsproblemen of longaandoeningen zoals astma, bronchitis of emfyseem?
- Heeft u onlangs verkouden of griep gehad?
Na het nemen van uw medische geschiedenis, zal uw arts met een stethoscoop naar uw hart en longen luisteren. Ze gebruiken een pulsoximeter om uw zuurstofniveau te controleren. Een pulsoximeter is een kleine monitor die aan uw vinger wordt gedragen.
Indien nodig kan de arts uw zuurstofgehalte controleren met behulp van een arteriële bloedgastest. Voor deze test nemen ze een kleine hoeveelheid bloed uit uw ader en sturen deze naar een laboratorium voor analyse. De test veroorzaakt enig ongemak, dus uw arts kan anesthesie (een verdovend middel) op het gebied aanbrengen voordat hij uw bloed afneemt.
Imaging scans
Uw arts wil mogelijk uw longen van dichterbij bekijken om te controleren op longschade, tekenen van ziekte of infectie. Artsen gebruiken hiervoor vaak een röntgenfoto, maar in sommige gevallen kan een echografie nodig zijn.
Andere beeldvormende tests zoals een MRI of een CT-scan zijn zeldzaam, maar kunnen noodzakelijk zijn.
Wat zijn de behandelingsopties voor snelle, oppervlakkige ademhaling?
Behandelingsopties variëren afhankelijk van de exacte oorzaak van de ademhalingsproblemen.
Longinfecties
Effectieve behandelingen voor snelle en oppervlakkige ademhaling veroorzaakt door een infectie zijn een inhalator die de luchtwegen opent, zoals albuterol, en antibiotica om de infectie te helpen genezen.
Antibiotica zijn echter niet nuttig voor bepaalde infecties. In deze gevallen openen ademhalingsbehandelingen de luchtwegen en verdwijnt de infectie vanzelf.
Chronische aandoeningen
Chronische aandoeningen, waaronder astma en COPD, gaan niet weg. Met behandeling kunt u echter een snelle, oppervlakkige ademhaling minimaliseren. Het behandelen van deze aandoeningen kan in extreme gevallen bestaan uit voorgeschreven medicijnen, inhalatoren en zuurstoftanks.
DKA is een ernstige complicatie van diabetes en wordt ook beschouwd als een medisch noodgeval. Hyperventilatie door diabetes vereist zowel zuurstoftherapie als elektrolyten.
Angst stoornissen
Als u een snelle, oppervlakkige ademhaling ervaart als symptoom van een angstaanval, zal uw arts waarschijnlijk een combinatie van therapie en angststoornissen aanbevelen. Deze medicijnen kunnen zijn:
- alprazolam (Xanax)
- clonazepam (Klonopin)
- buspiron (Buspar)
Andere behandelingen
Als u nog steeds snel ademt en de bovenstaande behandelingen niet werken, kan uw arts een bètablokker voorschrijven om uw ademhaling te corrigeren, zoals acebutolol, atenolol en bisoprolol.
Deze medicijnen behandelen een snelle, oppervlakkige ademhaling door de effecten van adrenaline, een stresshormoon dat de hartslag en ademhaling verhoogt, tegen te gaan.
Baby's met TTN worden behandeld met zuurstof. Dit vereist het gebruik van ademhalingsmachines.
Hoe kan ik een snelle, oppervlakkige ademhaling voorkomen?
Preventieve maatregelen zijn afhankelijk van de oorzaak van uw snelle ademhaling. Als het bijvoorbeeld te wijten is aan astma, moet u allergenen, zware inspanning en irriterende stoffen zoals rook en vervuiling vermijden.
Mogelijk kunt u hyperventilatie stoppen voordat het zich ontwikkelt tot een noodgeval. Als u hyperventileert, moet u uw kooldioxide-inname verhogen en uw zuurstofinname verminderen.
Om te helpen met ademen, positioneer je je lippen alsof je door een rietje zuigt en adem. Je kunt ook je mond sluiten, dan een van je neusgaten bedekken en door het open neusgat ademen.
De oorzaak van uw hyperventilatie kan preventie bemoeilijken. Het zoeken naar een snelle behandeling voor de onderliggende oorzaak kan echter voorkomen dat het probleem erger wordt of vaker voorkomt.
Afhalen
Snelle, oppervlakkige ademhaling is een teken van medische zorg, hoewel de ernst kan variëren.
Het is altijd een goed idee om de diagnose van een arts te stellen over snelle ademhaling - vooral bij pasgeborenen en jonge kinderen die hun symptomen mogelijk niet volledig kunnen overbrengen.
