Wat is opioïdontwenning?
Opioïden zijn een klasse geneesmiddelen die vaak worden voorgeschreven om pijn te behandelen. Opioïden omvatten zowel opiaten (geneesmiddelen afgeleid van de opiumpapaver, waaronder morfine, codeïne, heroïne en opium) als synthetische opioïden zoals hydrocodon, oxycodon en methadon, die vergelijkbare effecten hebben. Recept-opioïden zijn onder meer:
- Oxycontin (oxycodon)
- Vicodin (hydrocodon en paracetamol)
- Dilaudid (hydromorfon)
- morfine
Hoewel deze medicijnen erg nuttig zijn om pijn te behandelen, kunnen ze fysieke afhankelijkheid en verslaving veroorzaken. Volgens het National Institute on Drug Abuse misbruiken ongeveer 2,1 miljoen mensen in de Verenigde Staten en tussen de 26,4 en 36 miljoen mensen wereldwijd opioïden.
Bepaalde illegale drugs, zoals heroïne, zijn ook opioïden. Methadon is een opioïde dat vaak wordt voorgeschreven om pijn te behandelen, maar kan ook worden gebruikt om ontwenningsverschijnselen te behandelen bij mensen die verslaafd zijn geraakt aan opioïden.
Als u stopt met het verminderen of verminderen van de hoeveelheid opioïden die u gebruikt, kunt u lichamelijke ontwenningsverschijnselen krijgen. Dit geldt vooral als u deze medicijnen al meer dan een paar weken in hoge doses gebruikt. Veel systemen in uw lichaam veranderen als u lange tijd grote hoeveelheden opioïden gebruikt. Ontwenningsverschijnselen treden op omdat het tijd kost voordat uw lichaam zich aanpast aan het feit dat er geen opioïden meer in uw systeem zitten.
Opioïdenontwenning kan worden gecategoriseerd als mild, matig, matig ernstig en ernstig. Uw huisarts kan dit bepalen door uw gebruiksgeschiedenis en symptomen van opioïden te evalueren en door diagnostische hulpmiddelen te gebruiken, zoals de klinische opiaatopnameschaal.
Welk effect hebben opioïden op het lichaam?
Opioïden hechten zich aan opioïde receptoren in de hersenen, het ruggenmerg en het maagdarmkanaal. Telkens wanneer opioïden zich aan deze receptoren hechten, oefenen ze hun effecten uit. De hersenen produceren eigenlijk hun eigen opioïden, die verantwoordelijk zijn voor een hele reeks effecten, waaronder het verminderen van pijn, het verlagen van de ademhalingsfrequentie en zelfs het helpen voorkomen van depressie en angst.
Het lichaam produceert echter geen grote hoeveelheden opioïden - dat wil zeggen voldoende om de pijn te behandelen die gepaard gaat met een gebroken been. Ook produceert het lichaam nooit opioïden in voldoende grote hoeveelheden om een overdosis te veroorzaken. Opioïde medicijnen en illegale drugs bootsen deze van nature voorkomende opioïden na.
Deze medicijnen kunnen het lichaam op verschillende manieren beïnvloeden:
- Opioïden kunnen de hersenstam, die functies als ademhaling en hartslag regelt, beïnvloeden door de ademhaling te vertragen of hoesten te verminderen.
- Opioïden kunnen inwerken op specifieke delen van de hersenen die bekend staan als het limbische systeem, dat emoties regelt, om gevoelens van plezier of ontspanning te creëren.
- Opioïden werken om pijn te verminderen door het ruggenmerg te beïnvloeden, dat berichten van de hersenen naar de rest van het lichaam verzendt, en omgekeerd.
Wat veroorzaakt opioïdontwenning?
Wanneer u lange tijd opioïde medicatie gebruikt, wordt uw lichaam ongevoelig voor de effecten. Na verloop van tijd heeft je lichaam steeds meer van het medicijn nodig om hetzelfde effect te bereiken. Dit kan erg gevaarlijk zijn en verhoogt het risico op een accidentele overdosis.
Langdurig gebruik van deze medicijnen verandert de manier waarop zenuwreceptoren in uw hersenen werken en deze receptoren worden afhankelijk van het medicijn om te functioneren. Als u lichamelijk ziek wordt nadat u bent gestopt met het gebruik van een opioïde medicatie, kan dit erop duiden dat u fysiek afhankelijk bent van de stof. Ontwenningsverschijnselen zijn de fysieke reactie van het lichaam op de afwezigheid van het medicijn.
Veel mensen worden afhankelijk van deze medicijnen om pijn of ontwenningsverschijnselen te voorkomen. In sommige gevallen realiseren mensen zich niet eens dat ze afhankelijk zijn geworden. Ze kunnen ontwenning verwarren met symptomen van griep of een andere aandoening.
Wat zijn de symptomen van ontwenning van opioïden?
De symptomen die u ervaart, zijn afhankelijk van het niveau van ontwenning dat u ervaart. Ook bepalen meerdere factoren hoe lang een persoon de ontwenningsverschijnselen zal ervaren. Hierdoor ervaart iedereen opioïdontwenning anders. Er is echter meestal een tijdlijn voor de progressie van symptomen.
Vroege symptomen beginnen meestal in de eerste 24 uur nadat u bent gestopt met het gebruik van het medicijn, en ze omvatten:
- spierpijn
- rusteloosheid
- ongerustheid
- traanafscheiding (tranende ogen)
- loopneus
- overmatig zweten
- onvermogen om te slapen
- geeuwen heel vaak
Latere symptomen, die intenser kunnen zijn, beginnen na de eerste dag of zo. Ze bevatten:
- diarree
- buikkrampen
- kippenvel op de huid
- misselijkheid en overgeven
- verwijde pupillen en mogelijk wazig zicht
- hoge hartslag
- hoge bloeddruk
Hoewel zeer onaangenaam en pijnlijk, beginnen de symptomen gewoonlijk binnen 72 uur te verbeteren en binnen een week zou u een significante afname van de acute symptomen van opiaatontwenning moeten opmerken.
Baby's van moeders die verslaafd zijn aan of opioïden hebben gebruikt tijdens de zwangerschap, ervaren vaak ook ontwenningsverschijnselen. Deze kunnen zijn:
- spijsverteringsproblemen
- slechte voeding
- uitdroging
- braken
- toevallen
Het is belangrijk om te onthouden dat verschillende medicijnen gedurende verschillende tijdsperioden in uw systeem blijven en dit kan het begin van de ontwenning beïnvloeden. De duur van uw symptomen hangt af van de gebruiksfrequentie en de ernst van de verslaving, evenals individuele factoren zoals uw algehele gezondheid.
Heroïne wordt bijvoorbeeld doorgaans sneller uit uw systeem verwijderd en de symptomen beginnen binnen 12 uur na het laatste gebruik. Als u methadon heeft gebruikt, kan het anderhalve dag duren voordat de symptomen beginnen.
Sommige specialisten wijzen erop dat herstel een periode van totale onthouding van ten minste zes maanden vereist, waarin de persoon nog steeds ontwenningsverschijnselen kan ervaren. Dit wordt ook wel 'langdurige onthouding' genoemd. Het is belangrijk om doorlopende symptomen met uw zorgverlener te bespreken.
Hoe wordt opioïdontwenning gediagnosticeerd?
Om opioïdontwenning te diagnosticeren, zal uw huisarts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en vragen stellen over uw symptomen. Ze kunnen ook urine- en bloedonderzoeken laten doen om te controleren op de aanwezigheid van opioïden in uw systeem.
Mogelijk worden u vragen gesteld over drugsgebruik in het verleden en uw medische geschiedenis. Geef open en eerlijk antwoord om de beste behandeling en ondersteuning te krijgen.
Welke behandelingen zijn beschikbaar voor opioïdontwenning?
Opioïdenontwenning kan erg ongemakkelijk zijn en veel mensen blijven deze medicijnen gebruiken om onaangename symptomen te voorkomen, of ze proberen deze symptomen zelf te behandelen. Een medische behandeling in een gecontroleerde omgeving kan u echter comfortabeler maken en tot een grotere kans op succes leiden.
Milde ontwenning kan worden behandeld met paracetamol (Tylenol), aspirine of niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) zoals ibuprofen. Veel vocht en rust zijn belangrijk. Medicijnen zoals loperamide (Imodium) kunnen helpen bij diarree en hydroxyzine (Vistaril, Atarax) kan misselijkheid verminderen.
Meer intense ontwenningsverschijnselen kunnen ziekenhuisopname en andere medicijnen vereisen. Een medicijn dat voornamelijk in de intramurale setting wordt gebruikt, is clonidine. Clonidine kan de intensiteit van ontwenningsverschijnselen met 50 tot 75 procent helpen verminderen. Clonidine is vooral effectief bij het verminderen van:
- ongerustheid
- krampen
- spierpijn
- rusteloosheid
- zweten
- tranen
- loopneus
Suboxone is een combinatie van een milder opioïde (buprenorfine) en een opioïdblokker (naloxon) die niet veel van de verslavende effecten van andere opioïden veroorzaakt. De opioïde blokkering werkt voornamelijk in de maag om constipatie te voorkomen. Als het wordt geïnjecteerd, zal het onmiddellijk worden teruggetrokken, dus het is minder waarschijnlijk dat de combinatie wordt misbruikt dan bij andere formuleringen. Bij orale inname kan deze combinatie worden gebruikt om ontwenningsverschijnselen te behandelen en kan de intensiteit en duur van ontgifting van andere, gevaarlijkere opioïden worden verkort.
Methadon kan worden gebruikt voor langdurige onderhoudstherapie. Het is nog steeds een krachtige opioïde, maar het kan op een gecontroleerde manier worden verminderd, waardoor het minder waarschijnlijk is dat het intense ontwenningsverschijnselen veroorzaakt.
Snelle ontgifting wordt zelden gedaan. Het wordt onder anesthesie gedaan met opioïde-blokkerende geneesmiddelen, zoals naloxon of naltrexon. Er zijn aanwijzingen dat deze methode de symptomen vermindert, maar niet noodzakelijkerwijs van invloed is op de hoeveelheid tijd die aan ontwenning wordt besteed. Bovendien treedt braken vaak op tijdens het stoppen en het risico van braken onder anesthesie verhoogt het risico op overlijden aanzienlijk. Daarom aarzelen de meeste artsen om deze methode te gebruiken, omdat de risico's opwegen tegen de mogelijke voordelen.
Wat zijn de complicaties van het stoppen met opioïden?
Misselijkheid en braken kunnen tijdens het ontwenningsproces belangrijke symptomen zijn. Het onbedoeld inademen van uitgebraakt materiaal in de longen (bekend als aspiratie) kan een ernstige complicatie zijn bij ontwenning, omdat het kan leiden tot de ontwikkeling van longontsteking (aspiratiepneumonie).
Diarree is een ander zeer ongemakkelijk en potentieel gevaarlijk ontwenningsverschijnsel. Verlies van vocht en elektrolyten door diarree kan ervoor zorgen dat het hart abnormaal gaat kloppen, wat kan leiden tot problemen met de bloedsomloop en zelfs tot een hartaanval. Het is belangrijk om vloeistoffen die verloren zijn gegaan door braken en diarree te vervangen om deze complicaties te voorkomen.
Zelfs als u geen braken ervaart, kan misselijkheid erg ongemakkelijk zijn. Spierkrampen en gewrichtspijn kunnen ook aanwezig zijn tijdens het stoppen van opioïden. Het goede nieuws is dat uw primaire zorgverlener met u kan werken door geselecteerde medicijnen te verstrekken die kunnen helpen bij deze ongemakkelijke ontwenningsverschijnselen.
Het is ook belangrijk op te merken dat sommige personen andere ontwenningsverschijnselen kunnen ervaren die hier niet worden vermeld. Daarom is het belangrijk om tijdens de wachttijd met uw huisarts te werken.
Wat kan ik op de lange termijn verwachten?
Als u bent gestopt met het gebruik van opioïde medicatie en ontwenningsverschijnselen ervaart, raadpleeg dan zo snel mogelijk uw arts. Uw arts kan u helpen de symptomen onder controle te houden en uw medicatieregime aan te passen. U mag niet stoppen met het gebruik van voorgeschreven opioïde medicatie zonder uw arts te raadplegen.
Hulp zoeken voor een opioïde-verslaving zal uw algehele gezondheid verbeteren en uw risico op terugval, accidentele overdosis en complicaties in verband met opioïde-verslaving verminderen. Praat met uw arts of zorgverlener over behandelprogramma's of steungroepen in uw regio. De algehele verbetering van de fysieke en mentale gezondheid is de pijn en het ongemak van terugtrekking waard.
