Wat is een bekkenonderzoek?
Een bekkenonderzoek is het visuele en fysieke onderzoek van een arts naar de voortplantingsorganen van een vrouw. Tijdens het onderzoek inspecteert de arts de vagina, baarmoederhals, eileiders, vulva, eierstokken en baarmoeder. Openbare en particuliere zorgverleners voeren routinematig bekkenonderzoeken uit in hun kantoren of klinieken.
Wanneer moet u een bekkenonderzoek ondergaan?
Er zijn geen specifieke richtlijnen voor hoe vaak een vrouw een bekkenonderzoek moet ondergaan, maar het wordt vaak aanbevolen om er eenmaal per jaar een te hebben. Afhankelijk van uw medische geschiedenis kan een arts u aanraden deze vaker te gebruiken. Vrouwen moeten op 21-jarige leeftijd hun eerste bekkenonderzoek ondergaan, tenzij andere gezondheidsproblemen dit eerder vereisen. Vaak is het eerste bekkenonderzoek wanneer een jonge vrouw anticonceptie gaat zoeken.
Vrouwen ouder dan 21 jaar moeten regelmatig bekkenonderzoeken krijgen, vergelijkbaar met algemene controles. Speciale redenen voor een bekkenonderzoek zijn echter:
- ongebruikelijke vaginale bloeding of afscheiding
- een familiegeschiedenis van kanker
- bezorgdheid over eierstokkanker, cysten, seksueel overdraagbare aandoeningen en andere gynaecologische problemen
Soms voert een arts het onderzoek uit voordat hij anticonceptie voorschrijft.
Voorbereiding op een bekkenonderzoek
Als u nog nooit een bekkenonderzoek heeft gehad, laat het uw zorgverlener dan weten bij het maken van uw afspraak. Plan uw bekkenonderzoek voor een datum waarop u niet op uw menstruatie zult zijn. Als u echter een menstruatieprobleem heeft waar u zich zorgen over maakt, kan uw arts tijdens uw menstruatie een onderzoek voorstellen.
Vermijd vaginale geslachtsgemeenschap, steek iets in je vagina en douchen, minstens 24 uur voor je bekkenonderzoek.
Wat gebeurt er tijdens een bekkenonderzoek?
Uw arts zal u uitkleden en een badjas aantrekken. Een borstonderzoek kan worden opgenomen in het onderzoek, in welk geval u wordt gevraagd om uw beha te verwijderen. Mogelijk krijgt u iets om uw middel te doen voor extra privacy. Je ligt op een onderzoekstafel met je benen gespreid en je voeten op voetsteunen die stijgbeugels worden genoemd.
Visueel onderzoek
Eerst zal uw arts uw vagina en vulva visueel inspecteren. Uw arts is mogelijk op zoek naar roodheid, irritatie, afscheiding, cysten of iets dat duidt op een seksueel overdraagbare aandoening, zoals zweren.
Speculum-examen
Vervolgens zal de arts een instrument dat bekend staat als een speculum in de vagina inbrengen. Het speculum is een roestvrijstalen of plastic apparaat dat lijkt op een eendenbek. Vrouwen moeten diep ademen en proberen hun vaginale, rectale en buikspieren te ontspannen tijdens het inbrengen. Soms zullen artsen het speculum van tevoren opwarmen.
Pap uitstrijkje
De arts kan de baarmoederhals vegen voordat hij het speculum verwijdert, met iets dat op een kleine spatel lijkt. De spatel verzamelt cellen voor later onderzoek. Deze procedure staat bekend als een uitstrijkje. Door naar de cellen te kijken, kan uw arts aandoeningen zoals kanker en seksueel overdraagbare aandoeningen diagnosticeren.
Handmatig examen
Uw arts zal ook handmatig uw interne voortplantings- en geslachtsorganen inspecteren. Om dit te doen, zal uw arts handschoenen met glijmiddel aantrekken en twee vingers in uw vagina steken terwijl hij de andere hand gebruikt om uw buik te voelen. Dit handmatige onderzoek zoekt naar onregelmatigheden in de baarmoeder of eierstokken.
Tijdens deze procedure kan uw arts de grootte van uw baarmoeder bepalen. Ze kunnen mogelijk controleren op zwangerschap en eventuele afwijkingen van de eileiders.
Ten slotte kan uw arts een rectaal onderzoek uitvoeren. Voor dit onderzoek steekt de arts zijn vingers tegelijkertijd in zowel het rectum als de vagina om te controleren op afwijkingen in het weefsel tussen de twee organen.
Na het examen
Uw arts kan u meteen vertellen of er afwijkingen zijn gevonden. De resultaten van een uitstrijkje kunnen echter enkele dagen duren. Uw arts kan medicijnen voorschrijven of een vervolgbezoek nodig hebben.
Voordelen van een bekkenonderzoek
Bekkenonderzoeken zijn essentieel voor het bepalen van de seksuele en reproductieve gezondheid van een vrouw. Ze kunnen ook levensbedreigende aandoeningen detecteren, zoals kanker of infecties.
Outlook
Bekkenonderzoeken zijn routine, maar u kunt tijdens de procedure wat ongemak ervaren en daarna spotten.
Veel vrouwen vinden bekkenexamens fysiek en mentaal ongemakkelijk. Artsen proberen ze zo pijnloos mogelijk te maken en bieden geruststelling en feedback tijdens het proces. Het kan handig zijn om een aantal vragen voor uw arts voor te bereiden. Je kunt ook een vriend of familie vragen om bij je te blijven tijdens je afspraak.
Onderzoek toont aan dat sommige groepen vrouwen meer geneigd zijn om fysiek en emotioneel ongemak te voelen tijdens een bekkenonderzoek. Dit omvat jongeren, minderheden, mensen met een handicap en mensen die seksueel zijn misbruikt. Zorgverleners zullen tijdens bekkenonderzoeken extra voorzichtig zijn door smering te gebruiken tijdens het inbrengen van instrumenten en vrouwen voor te lichten over het proces voordat ze aan de slag gaan. Als u zich op enig moment tijdens uw examen ongemakkelijk voelt, moet u dit aan uw zorgverlener vertellen.
Vraag:
Als een vrouw jonger is dan 21 jaar, geen ongebruikelijke symptomen ervaart, maar seksueel actief is, moet ze dan een bekkenonderzoek ondergaan? Wat als ze ouder is dan 21 maar niet seksueel actief is?
EEN:
Routine bekkenonderzoeken zijn een belangrijke procedure die alle vrouwen regelmatig moeten ondergaan. Een vrouw die jonger is dan 21 jaar moet minstens eenmaal per jaar bekkenexamens krijgen als ze seksueel actief is. Ze kan veilig seksgedrag, anticonceptie-opties en haar risico op het oplopen van seksueel overdraagbare infecties bespreken. Zelfs als een vrouw ouder dan 21 jaar is en niet seksueel actief is, moet ze jaarlijks haar gynaecoloog zien om de gezondheidsproblemen van andere vrouwen te bespreken.
Nicole Galan, RNAnswers vertegenwoordigen de mening van onze medische experts. Alle inhoud is strikt informatief en mag niet worden beschouwd als medisch advies.
