Wat is een dierenbeetinfectie?
Huisdieren, zoals honden en katten, zijn verantwoordelijk voor de meeste dierenbeten. Terwijl honden meer bijtwonden veroorzaken, is de kans groter dat kattenbeten geïnfecteerd raken. Volgens de American Academy of Pediatrics komt infectie voor bij ongeveer 10 tot 15 procent van de hondenbeten en tot 50 procent van de kattenbeten.
Een reden dat dierenbeten vaak tot infectie leiden, is dat beten vaak op de vingers of handen voorkomen. Deze gebieden zijn waar het lichaam het moeilijker kan hebben om infecties te bestrijden. Ook komen de bacteriën vaak uit de mond van het dier of kunnen ze aanwezig zijn op de huid van de mens. De infecties worden vaak veroorzaakt doordat deze bacteriën de huid binnendringen.
Naarmate de bacteriën zich vermenigvuldigen, veroorzaakt de immuunrespons van het lichaam veelvoorkomende symptomen van infectie. Zwelling en ontsteking zijn twee voorbeelden. Beetinfecties bij dieren zijn ernstig en kunnen zelfs levensbedreigend zijn als ze niet worden behandeld.
Dierenbeten die de huid niet breken, lopen geen risico op infectie. Krassen of krassen die net op het huidoppervlak grazen, hebben een minimaal risico op infectie. Snijwonden of snijwonden hebben een hoger risico op infectie. Door katten veroorzaakte prikwonden worden geacht het grootste infectierisico te hebben.
Wat zijn de verschillende soorten dierenbeten?
Hondenbeten
Zelfs de zachtste hond kan bijten als hij gewond, bang of te opgewonden is. En alle hondenrassen hebben het potentieel om te bijten. Meestal wordt een persoon gebeten door een hond die ze kennen.
Verwondingen door een hondenbeet vormen volgens American Family Physician 85 tot 90 procent van de dierenbeten in de Verenigde Staten en 1 procent van de verwondingsbezoeken aan de eerste hulp.
Kinderen hebben meer kans dan volwassenen om hondenbeten te ervaren.
Kattenbeten
Kattentanden kunnen diepe prikwonden veroorzaken die moeilijk schoon te maken zijn. Omdat de tanden scherp zijn, kan een wond diep maar klein zijn, waardoor het gemakkelijker wordt om te genezen. Dit kan bacteriën in de wond opsluiten.
Van alle dierenbeten die in de Verenigde Staten worden gemeld, is 5 tot 10 procent afkomstig van katten. De meeste mensen die door katten zijn gebeten, zijn vrouwen. En de meeste kattenbeten zijn het resultaat van opzettelijk contact, zoals een poging om de kat te voeren of te aaien.
Bijt door wilde dieren
In zeldzame gevallen kunnen beten van wilde dieren zoals vleermuizen, wasberen, vossen, stinkdieren en wilde honden rabiësinfecties veroorzaken. Rabiës is een levensbedreigende virale ziekte. Zoek medische hulp voor een beet van een wild dier dat het huidoppervlak breekt. Zoek ook medische hulp als er een vleermuis wordt gevonden in een kamer waarin u sliep, zelfs als u geen zichtbare beten ziet.
Je moet alle dierenbeten grondig schoonmaken. En let goed op ze. Zoek medische hulp als zich symptomen van een infectie ontwikkelen.
Wat veroorzaakt dierenbeetinfecties?
Infectie door beten van dieren wordt veroorzaakt door bacteriën. De bacteriën zijn te vinden in de mond of het speeksel van het dier. De bacteriën komen dan in de wond nadat ze op de huid zijn geweest. De bacteriën kunnen ook in de omgeving aanwezig zijn.
Dierenbeten zijn vaak polymicrobieel, wat betekent dat er meerdere soorten bacteriën bij betrokken zijn.
Tetanus, een bacteriële ziekte die het zenuwstelsel aantast, kan zich door de bacteriën ontwikkelen. Dit is een ernstige aandoening. Doorprikwonden door dierenbeten leiden het meest tot tetanus.
Wat zijn de symptomen van dierenbeetinfecties?
De meest voorkomende symptomen van infectie door beten van dieren zijn roodheid, pijn, zwelling en ontsteking op de plaats van de beet. Als een van deze symptomen langer dan 24 uur aanhoudt, moet u onmiddellijk medische hulp zoeken.
Andere symptomen van infectie zijn onder meer:
- pus of vocht dat uit de wond sijpelt
- tederheid in gebieden in de buurt van de beet
- verlies van gevoel rond de beet
- beperkt gebruik van de vinger of hand als de hand is gebeten
- rode strepen bij de beet
- gezwollen lymfeklieren
- koorts of koude rillingen
- Nacht zweet
- vermoeidheid
- ademhalingsproblemen
- spierzwakte of tremoren
U moet ook zo snel mogelijk medische behandeling zoeken als een van deze minder vaak voorkomende symptomen aanwezig is, vooral als de symptomen niet vanzelf verbeteren.
Wat zijn de risicofactoren voor dierenbeetinfecties?
Kattenbeten hebben een veel hoger risico op infectie dan hondenbeten.
Andere risicofactoren die de kans vergroten dat een beet verandert in een infectie zijn:
- de beet niet grondig en snel wassen
- de beet veroorzaakte een diepe wond
- de beet veroorzaakte ook een breuk of andere schade
- een verzwakt immuunsysteem
Hoe worden dierenbeetinfecties gediagnosticeerd?
Om een infectie door een dierenbeet te diagnosticeren, zal uw arts naar de beet vragen. Vragen die u van uw arts kunt verwachten, zijn onder meer:
- Wat voor soort dier heeft je gebeten?
- Wat veroorzaakte de beet?
- Heeft het dier een vaccin tegen hondsdolheid gehad?
- Wanneer heb je je laatste tetanus-injectie gehad?
Uw arts kan ook een röntgenfoto bestellen om te bepalen of de infectie zich tot op het bot heeft verspreid, vooral als de beet op de vinger of hand zit. Bloedonderzoek kan ook een diagnose stellen van een verspreiding van de infectie, bekend als sepsis. Sepsis en infectie van het bot zijn levensbedreigende problemen.
Hoe worden dierenbeetinfecties behandeld?
De eerste stap bij een dierenbeet is om de wond goed schoon te maken en te beoordelen. Dit kan infectie bij een dierenbeet helpen voorkomen. Voer de volgende stappen uit om een dierenbeet goed schoon te maken.
Voor een kleine wond:
- Was het gebied grondig met water en zeep.
- Bedek het gebied met een fris, schoon verband.
Voor een diepe wond, vermoedelijke hondsdolheid of een wond die symptomen van infectie vertoont:
- Oefen druk uit om het bloeden te stoppen met een schone doek.
- Was het gebied grondig met water en zeep.
- Zoek onmiddellijk medische hulp om tekenen van infectie te zoeken.
Als zich een infectie ontwikkelt, zal uw arts antibiotica voorschrijven. Een typische behandelingsronde duurt vijf tot tien dagen. De duur van uw behandeling kan echter variëren op basis van veel factoren, waaronder:
- het type beet
- de ernst van de beet
- bestaande gezondheidsproblemen
Voor geïnfecteerde beten kan uw arts intraveneuze (IV) antibiotica aanbevelen totdat de infectie is verdwenen. Maar de meeste geïnfecteerde beten hebben alleen orale antibiotica nodig.
Uw arts kan ook een tetanus-boosterschot voorstellen. Dit hangt af van hoe ernstig de beet is en van uw vaccinatiestatus.
Na het uitvoeren van bloedonderzoeken om de omvang van de infectie te bepalen, moet uw arts de wond mogelijk hechten. Ze kunnen u ook vragen om na 48 uur terug te komen voor een vervolgbezoek om de wond te controleren.
Indien onbehandeld, kan infectie door beten van dieren zich verspreiden en ernstige medische problemen veroorzaken. Infectie ontwikkelt zich over het algemeen binnen 24 tot 48 uur.
Wat zijn enkele complicaties veroorzaakt door dierenbeten?
U moet onmiddellijk medische hulp zoeken als:
- symptomen verergeren
- symptomen verbeteren niet
- de symptomen keren terug na het weggaan
- nieuwe symptomen verschijnen
U moet ook onmiddellijk contact opnemen met uw arts als het dier dat u beet, ziektesymptomen vertoont. Mogelijke complicaties van dierenbeetinfecties zijn tetanus en hondsdolheid.
Tetanus
Symptomen van de bacteriële ziekte tetanus zijn onder meer:
- Moeite met slikken
- stijve kaakspieren
- stijve nekspieren
- stijfheid in de buikspieren
- pijnlijke lichaamskrampen
Vanwege het tetanusvaccin is tetanusinfectie zeldzaam in de Verenigde Staten. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zouden kinderen tegen de leeftijd van 6 jaar vijf tetanusschoten moeten krijgen. Tieners en volwassenen zouden het vaccin elke 10 jaar moeten krijgen. Als u niet zeker weet hoe lang het geleden is sinds uw laatste injectie, moet u kiezen voor een andere dosis van het vaccin. Er is geen remedie voor tetanus.
Meer informatie: Tetanus »
Hondsdolheid
Rabiës bij de mens komt zelden voor in de Verenigde Staten. Volgens de CDC zijn er slechts één tot drie gevallen per jaar. De symptomen van de virale ziekte hondsdolheid zijn:
- hoge koorts
- Moeite met slikken
- stuiptrekkingen
Zodra de symptomen aanwezig zijn, kan rabiës tot de dood leiden. Om deze reden zullen medische professionals mensen laten beginnen met de behandeling van hondsdolheid als ze zijn gebeten door een niet-gevaccineerd dier (wild of huiselijk) dat symptomen van de ziekte vertoont. Als het dier dat de beet of kras heeft veroorzaakt wild is, is het belangrijk om het te vangen maar niet te doden. Als het dier een huisdier is, zal de arts eerst de vaccinatierecords willen controleren. En misschien willen ze het dier nog een tijdje observeren.
Meer informatie: Rabiës »
Outlook
Een geïnfecteerde dierenbeet zou er binnen 48 uur na de behandeling beter uit moeten zien en beter aanvoelen. Als u geen verbetering opmerkt, neem dan onmiddellijk contact op met uw arts.
Het is vooral belangrijk dat u contact opneemt met uw arts om ervoor te zorgen dat de infectie en wond goed genezen. Ze zullen u ook laten weten of er mogelijk aanpassingen nodig zijn in uw behandelplan.
