Tom Karlya is actief in diabetesoorzaken sinds zijn dochter in 1992 de diagnose diabetes type 1 kreeg. Zijn zoon werd ook in 2009 gediagnosticeerd. Hij is de vice-president van de Diabetes Research Institute Foundation en de auteur van Diabetes Dad. Hij schreef dit artikel in samenwerking met Susan Weiner, MS, RDN, CDE, CDN. Je kunt Tom volgen op Twitter @diabetesdad en Susan @susangweiner volgen.
We zien overal waarschuwingssignalen. Waarschuwingen op sigarettendozen. Waarschuwingen dat dingen dichterbij zijn dan ze in de achteruitkijkspiegel lijken te zijn. Er staan zelfs waarschuwingen op speelgoedverpakkingen.
Twee van mijn kinderen hebben diabetes type 1. Maar er was een tijd dat ze dat niet deden. Dat komt omdat ik geen idee had wat de waarschuwingssignalen waren.
In de wereld van vandaag zijn mensen meer afgestemd op wat er mogelijk met hun kinderen kan gebeuren. Stigma is vervangen door actie. Van pesten tot pinda-allergieën, moeders en vaders hebben tegenwoordig de getrainde ogen die ik nog maar kort geleden heb gehad.
De kans is groot dat, als iemand die u kent, klaagt over duizeligheid, frequent urineren en plotseling drastisch gewichtsverlies, de meeste medische professionals verder zullen controleren om diabetes type 1 uit te sluiten, en in sommige gevallen zelfs diabetes type 2. Maar niet alle diabetessymptomen worden gelijk behandeld.
Misselijkheid en braken betekenen mogelijk niet de griep
Als we ons extreem misselijk voelen of braken, is onze gebruikelijke verwachting dat we griep hebben. En in de gezondheidszorg, met deze oppervlakteverschijnselen, is de neiging meestal om het symptoom te behandelen en de dingen niet verder te onderzoeken.
Maar misselijkheid is ook een symptoom van diabetes en het negeren ervan kan mensen het leven kosten. Dat is de reden waarom de National Association of School Nurses onlangs de stap heeft gezet om kinderen met griepachtige symptomen naar huis te sturen met een brief voor hun ouders, waarin de symptomen van diabetes worden beschreven.
Als een persoon met diabetes misselijkheid en braken ervaart, zijn ze in een zeer ernstig stadium van diabetes terechtgekomen, de zogenaamde diabetische ketoacidose (DKA). Hun insulineproductie neemt af en de glucosespiegels stijgen tot gevaarlijke niveaus omdat er niet genoeg insuline aanwezig is om het onder controle te houden, waardoor het lichaam hoge niveaus van bloedzuren, ketonen genaamd, produceert.
Als artsen niet op de hoogte zijn, zou u dat wel moeten zijn
Ik heb onlangs een stadhuisonderzoek uitgevoerd - ik noem het een 'stadhuis' omdat ik gewoon een vader ben, geen statisticus of onderzoeker. De mensen die reageerden waren meestal ouders. De criteria: hun kinderen moesten DKA hebben gehad bij de diagnose diabetes type 1, ze moesten de afgelopen 10 jaar zijn gediagnosticeerd en ze moesten in de Verenigde Staten zijn.
Ik had gehoopt dat 100 mensen zouden reageren en was verbijsterd toen 570 mensen reageerden.
Meer dan de helft van de respondenten zei dat de ouders en de arts tijdens het overleg tot overeenstemming waren gekomen dat ze te maken hadden met wat waarschijnlijk een griep- / virusstrijd was, en dat ze naar huis werden gestuurd met instructies om dat alleen te behandelen.
Diabetes werd niet eens overwogen. Helaas zijn alle kinderen in het ziekenhuis beland en hebben negen kinderen hersenschade en zelfs de dood opgelopen.
Ken de tekenen
Als je dit leest, val dan niet in de val door te denken 'niet ik'. Leg je hoofd niet in het zand en laat het fenomeen struisvogel in je leven komen. Jaren geleden, als je me had verteld dat bij twee van mijn drie kinderen diabetes zou worden vastgesteld, had ik je verteld dat je gek was. Maar hier ben ik vandaag.
Enkele veel voorkomende symptomen van diabetes zijn:
- honger
- vermoeidheid
- frequent urineren
- overmatige dorst
- droge mond
- Jeukende huid
- wazig zicht
- ongepland gewichtsverlies
Als de aandoening niet wordt gediagnosticeerd of behandeld, kan deze zich ontwikkelen tot DKA. Symptomen van DKA zijn onder meer:
- misselijkheid en overgeven
- zoete of fruitige adem
- droge of rode huid
- moeite met ademhalen
- een verminderde aandachtsspanne of verwarring hebben
Soms moet je een pleitbezorger zijn voor je kind. U moet de juiste vragen kennen om te stellen en wanneer u moet aandringen op meer definitieve antwoorden. Let op. Het leven van uw kind kan ervan afhangen.
